Το ροζ του φθινοπώρου

       (φθινοπωρινό παραμύθι)

Της Νόνης Σταματέλου

Θα γίνω καλλιεργητής κυκλαμίνων είπε το μικρό αγόρι

που είχε βαρεθεί τις συνήθειες των ανθρώπων

Με την αυγούλα

πήρε το μικρό τσαπί  και δούλεψε όλη μέρα

Το απόγευμα ένα ροζ φως απλώθηκε γύρω.

Έβαψε  το σπίτι και τους λόφους που ήταν κοντά,

έφτασε μέχρι τη θάλασσα

Το ηλιοβασίλεμα παραξενεύτηκε

Κι οι άνθρωποι που πέρασαν από κει

κοίταξαν με απορία

Ποιός είσαι; ρώτησε ένα σύννεφο

που δουλειά είχε να ρίχνει σταγόνες δροσιάς στα φύλλα

Είμαι ο μικρός πρίγκηπας

Όχι αυτός που ξέρεις

Κάποιος άλλος

που αγάπησε τα κυκλάμινα.

Α ! είπε το σύννεφο

Τα κυκλάμινα ξέρουν απο τρυφερότητα

και δάκρυα ταπεινά

Ναι  είπε πάλι ο μικρός πρίγκηπας

Τρυφερότητα και δάκρυα ταπεινά.

Έπειτα το σύννεφο κρύφτηκε πίσω από μια ροδιά

ενώ ο πρίγκιπας συνέχισε να βάφει ροζ τον κόσμο.

N.Σ.