Όλα τα’χει η Μαργιωρή ο φερετζές της έλειπε

(Το άρθρο είναι περσινό, για να μην μπερδευόμαστε. Το πρόβλημα όμως προϋπήρχε και συνεχίζεται και φέτος. Και το άρθρο, επίσης, συνεχίζει να… ενοχλεί, όπως ενόχλησε και όταν δημοσιεύτηκε. Αυτός είναι ο λόγος που το κοινοποιούμε εκ νέου!)

Αν ήθελε κάποιος να μελετήσει κοινωνιολογικά την πορεία του νησιού μας στην εποχή της ευμάρειας, δεν θα χρειαζόταν να ψάξει πολύ. Υπάρχει ένας δρόμος -πεζόδρομος-μπαρ-καφέ και σκουπιδαριό ταυτόχρονα, στη φάτσα του νησιού. Η οδός Άγγελου Σικελιανού.

Αντιπροσωπεύει το αστραφτερό τίποτα. Δείχνει πεντακάθαρα το ποιόν αρχόντων και αρχομένων τα τελευταία χρόνια, επί τους ουσίας. Πέρα από τα κούφια που πουλάμε για «το νησί του πολιτισμού» και άλλα τινά. Φανερώνει τις προσπάθειες που κάνουμε, όχι να αλλάξουμε, να βελτιώσουμε, να καθαρίσουμε, αλλά να κρύψουμε και να κρυφτούμε πίσω από το δάχτυλό μας και πίσω από μεταλλικά «τελαρέ» πλαίσια.

Δείχνει το είδος της ανάπτυξης που επιλέξαμε οι πολίτες με τη βοήθεια και την επικούρηση των εκάστοτε Δήμαρχων, που δεν θέλησαν στο παραμικρό να μας κακοκαρδίσουν. Ανώριμοι πολίτες και άρχοντες που τους νταντεύουν, φέραμε τα πάντα στα μέτρα μας. Ένα νησί γεμάτο συλλόγους, στο οποίο, ο μόνος θεός που κυριαρχεί, είναι ο «ατομικισμός». Ένα νησί, που πρέπει να επιστρέψεις στο παρελθόν, κάθε φορά που αναζητάς υπερβάσεις, πολιτισμό της καθημερινότητας, ενδιαφέρον για την πόλη και την προκοπή της.

Ο καθένας ορίζει κατά το δοκούν την ανάπτυξη και την πρόοδο, σε μια κοινωνία απαίδευτη και ανεκπαίδευτη απέναντι στο γενικό καλό και στο κοινό συμφέρον, ελλείψει φωτισμένων αρχόντων. Το πλέον τραγικό είναι πως έπαψε να μας ενοχλεί η ασχήμια, δεχόμαστε τα πάντα άκριτα και στωικά. Το χρήμα να πέφτει. Το τι θα παραδώσουμε στα παιδιά (υλικά και άυλα), μας αφήνει αδιάφορους.

Το οξύ πρόβλημα της Άγγελου Σικελιανού ήταν η μη τήρηση των απλών κανόνων της τροχαίας, περί στάθμευσης. Αντί να γίνει το απλούστατο, η αστυνόμευση της περιοχής, τοποθέτησαν κολωνάκια! Απλώς στένεψαν το δρόμο δημιουργώντας φοβερό μποτιλιάρισμα το χειμώνα, αφού τα αυτοκίνητα εξακολουθούν να παρκάρουν. Το πρόβλημα στην περιοχή δεν ήταν η οριοθέτηση αλλά η απομάκρυνση των αυτοκινήτων. Στη λογική του παραλόγου –που πάνε να μας μυήσουν– υποστηρίζουν ακόμα και σήμερα, πως με τα κολωνάκια έδωσαν λύση.

Η απάντηση που δίνουν, είναι πως η αστυνόμευση της περιοχής, είναι στη δικαιοδοσία του Λιμενικού. Λες και το Λιμενικό είναι άλλο κράτος, λες και δεν έχουμε ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση και στο Δήμο.

Η αστυνόμευση της περιοχής ήταν από πάντα στη δικαιοδοσία του Λιμενικού, από όταν ακόμα, έγραφε τα πύρινα άρθρα του ο αντιδήμαρχος κ. Νικητάκης και χαρακτήριζε τους τότε δημάρχους… Ραγιάδες.

Ο σημερινός δήμαρχος, που διατυμπάνιζε πως θα έσπαγε αυγά, τοποθέτησε πέρσι τα θρυλικά κολωνάκια και φέτος αντί να απομακρύνει τους κάδους από την περιοχή, τους έβαλε μέσα σε μεταλλικά «τελαρέ» πλαίσια, νομίζοντας πως έτσι τους κρύβει!

Χρειάζεται γενναιότητα για να απομακρυνθούν. Χρειάζεται συζήτηση, πνεύμα συνεργασίας και θέληση, για να πεισθούν οι καταστηματάρχες, πως το συμφέρον τους είναι να απομακρυνθούν οι κάδοι από το δρόμο. Ο δήμαρχος όμως χρειάζεται και ψήφους και δεν θέλει να κακοκαρδίσει. Εξάλλου δεν μπορεί να πείσει κανέναν τώρα πια, αλλά ούτε και ποτέ το προσπάθησε.

Σε κανένα άλλο τουριστικό μέρος που σέβεται τον προορισμό, τους κατοίκους, τους επισκέπτες και την ιστορία του, δεν μοστάρονται οι κάδοι απορριμμάτων στο καλύτερο και πλέον πολυσύχναστο μέρος της πόλης, έστω και μέσα σε πλαίσια.

Οι κάδοι δεν μπήκαν φέτος ήταν και τα προηγούμενα χρόνια άνευ κρυψώνας. Το φετινό «περιτύλιγμα» όμως οριοθετεί τις δυνάμεις και τις δυνατότητες του Δήμου. Αυτό μπορούν να κάνουν, το περιτύλιγμα! Μέχρι εκεί μπορούν να φτάσουν, να κρύβουν τις «πομπές» μας.

Κατεβάζουν τον πήχη κάθε μέρα και παρακάτω, εθίζοντας τους δημότες στις ελάχιστες ποιοτικές απαιτήσεις. Μας θέλουν ανεύθυνους δημότες και όταν παρκάρουμε το αυτοκίνητο μας και για τα απορρίμματα που παράγουμε. Έτσι, μονίμως παρανομούντες, γινόμαστε υποχείριο του κάθε τυχάρπαστου παραγοντίσκου, που μας πουλά και εκδούλευση.

Δεν θα μπορούσαν, ας πούμε, οι κάδοι να μεταφερθούν προς το παρκινγκ δίπλα στο Πνευματικό κέντρο; Δεν θα μπορούσε σε συζήτηση με τους κατοίκους και επαγγελματίες της περιοχής να βρεθούν ενδεχομένως άλλες λύσεις, που μπορεί προσωρινά να ξεβόλευαν κάποιους, αλλά μακροπρόθεσμα θα λειτουργούσαν για το συμφέρον όλων, κατοίκων και επιχειρηματιών;

Ο προορισμός του Δήμου είναι να μπαίνει μπροστά και να οδηγεί ή να σέρνεται πίσω από συντεχνιακά τερτίπια, βάζοντας φερετζέδες; Και εν τέλει τι περισσότερο, μπορείς να περιμένεις από ανθρώπους που οι δυνατότητες τους φτάνουν μέχρι τα κολωνάκια και τους φερετζέδες;