Έπεσαν υπό το βάρος!!

Η αίθουσα που γίνονται τα Δημοτικά συμβούλια στεγάζεται στο Διοικητήριο. Μέσα στο καλοκαίρι, Αύγουστο μήνα, άρον –άρον επισκευάστηκε, ετοιμάστηκε, έγιναν εγκαίνια, εκφωνήθηκαν λόγοι γι’ αυτό το «θαύμα» που επιτέλους αποχτούσε η Λευκάδα.

Αίθουσα πολλαπλών χρήσεων την ονομάσανε και θα μπορούσε λέει να φιλοξενήσει μέχρι και συνέδρια, αφού τα μηχανήματα που ήταν εφοδιασμένη μπορούσαν να κάνουν ταυτόχρονη μετάφραση, δεν θυμάμαι σε πόσες γλώσσες!

Εγώ πάλι χωρίς ειδικές κατασκευαστικές γνώσεις δεν μπόρεσα να καταλάβω από τότε, τι ακριβώς έφτιαξαν με τόσα λεφτά, αφού την ίδια μέρα των εγκαινίων είχα φωτογραφίσει ένα τοίχο της αίθουσας φουσκωμένο από την υγρασία και το ταβάνι με στάμπες, σημάδι ότι έμπαινε νερό.

Τα καινούργια της αίθουσας ήταν οι κουρτίνες, τα έπιπλα -μεγάλοι πάγκοι που κάνουν χρέη γραφείων- οι καρέκλες, η μοκέτα και τα περίφημα ηλεκτρονικά μηχανήματα.

Το κόστος -μου διαφεύγει το ακριβές νούμερο- ήταν από 60 μέχρι 80 χιλιάδες ευρώ.

Από τότε μέχρι σήμερα βρίσκομαι σ’ αυτή την αίθουσα κάθε φορά που έχει Δημοτικό και Περιφερειακό Συμβούλιο. Οι διαπιστώσεις -που δεν είναι μόνο δικές μου- είναι οι χειρότερες.

Κάποια φορά που έβρεχε κατά τη διάρκεια Δημοτικού Συμβουλίου στην αίθουσα έμπαινε κανονικό νερό. Έσταζε ακριβώς πάνω από τη θέση που κάθεται ο Δήμαρχος, ο οποίος εκτός του ότι παραμέρισε και στριμώχτηκε κοντά στον πρόεδρο του Συμβουλίου, είχε επί πλέον και το καθήκον να σκουπίζει τα νερά από το γραφείο του.

Σε πολλές καρέκλες έχει ξεκολλήσει το κάθισμα και είτε ο καθήμενος πάει μπρος πίσω, είτε κινδυνεύει να βρεθεί στο πάτωμα.

Τα φώτα της αίθουσας είναι ελλιπή. Εγώ χαριτολογώντας λέω πως η αίθουσα με το ημίφως που την διακρίνει, μοιάζει με … μπαρ!

Και ερχόμαστε στα υψηλής τεχνολογίας μηχανήματα, αυτά που θα μας έκαναν τις ταυτόχρονες μεταφράσεις σε αμέτρητες γλώσσες. Ως γνωστό οι συνεδριάσεις των συμβουλίων μαγνητοσκοπούνται. Για να γίνει όμως αυτό πρέπει να λειτουργούν τα μικρόφωνα. Ε, λοιπόν αυτά, 8 στις 10 φορές δεν λειτουργούν! Έτσι κατά τα γνωστά, ο Δήμαρχος στριμώχνει τον πρόεδρο για να χρησιμοποιήσει το μικρόφωνό του, ή ένας σύμβουλος αλλάζει θέση για να ακουστεί και πάει λέγοντας.

Η φωτογραφία με τις πεσμένες κουρτίνες είναι προχτεσινή. Έπεσαν κι αυτές υπό το βάρος της ανακαίνισης! Που να κρατήσει ένας τόσος δα «σιδηρόδρομος», αυτά τα θεόβαρα πανιά που τα ονόμασαν κουρτίνες!

Δούλευα σε τράπεζα 33 χρόνια. Παρόλα αυτά δεν έχω, ευτυχώς, πάθει «ανοσία» με τα χρήματα. Έμαθα ακόμα να υπολογίζω και να σκέφτομαι τα ξένα χρήματα, περισσότερο από τα δικά μου. Αυτός είναι ο λόγος που κάθε φορά που βρίσκομαι μπροστά σε τέτοιες καταστάσεις εξανίσταμαι.