HomeΕΠΙ ΠΑΝΤΟΣ ΕΠΙΣΤΗΤΟΥΈφυγε από τη ζωή ο σπουδαίος Λευκαδίτης Ζωγράφος και Αγιογράφος Θεμιστοκλής Καρφάκης

Έφυγε από τη ζωή ο σπουδαίος Λευκαδίτης Ζωγράφος και Αγιογράφος Θεμιστοκλής Καρφάκης

Έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών, χτες το βράδυ στο σπίτι του, ο σπουδαίος Λευκαδίτης Ζωγράφος και Αγιογράφος Θεμιστοκλής Καρφάκης.

Ο Θεμιστοκλής Καρφάκης γεννήθηκε στα Ασπρογερακάτα Λευκάδας από γονείς αγρότες. Από την εποχή του Δημοτικού Σχολείου προσπαθούσε ενστικτωδώς να εκφραστεί με κάθε τρόπο. Έτσι ξεκίνησε ζωγραφίζει. Το 1950 κάτω από βασανιστικές συνθήκες κατόρθωσε να δώσει εξετάσεις στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο όπου και αρίστευσε. Η οικονομική όμως αδυναμία τον ανάγκασε να διακόψει αμέσως τις σπουδές του.

Το 1951 κάνει την πρώτη του έκθεση στην Πλάκα. Ταξιδέψε και εργάστηκε σε πολλά κράτη του εξωτερικού όπως Ευρώπης, Αμερικής, Αφρικής και την Κύπρο προσκεκλημένος του Εθνάρχη Μακαρίου.

Φιλοτέχνησε εκτός του Μακαρίου το πορτραίτο του Στρατηγού Γρίβα και πολλούς υπουργούς της κυβέρνησης Μακαρίου, τον Βάσο Λυσσαρίδη και πολλές προσωπικότητες της Κύπρου. Επίσης τα πορτραίτα του Καραολή Αυξεντίου που σήμερα βρίσκονται στο Μουσείο Ηρώων της Λευκωσίας.

Στην Ελλάδα εκτός των πολλών προσωπικοτήτων, φιλοτέχνησε και το πορτραίτο του Ανδρέα Παπανδρέου. Μαθήτευσαν κοντά του περί τα 120 παιδιά αγόρια και κορίτσια. Εκθέσεις ατομικές περί τις 354 στο εξωτερικό και 24 στην Ελλάδα. Έλαβε μέρος σε παρά πολλές ομαδικές, φιλοτέχνησε τον Ιερό Ναό της Μεταμόρφωσης στον Πολύγυρο, τον Ιερό Ναό ταξιαρχών στους Καρυώτες Λευκάδας, τον Ιερό ναό της Παναγίας της Μυρτιδιώτισσας στον Πειραιά, την Ουρανία του Αγίου Μηνά στην πόλη της Λευκάδας και χιλιάδες φορητές εικόνες.

Έργα του υπάρχουν σε πολλά μουσεία του εξωτερικού και της Ελλάδας. Επίσης σε Δημόσια Ιδρύματα και πάμπολλες ιδιωτικές συλλογές. Τα τελευταία χρόνια είχε αποσυρθεί στη Λευκάδα και έμενε στη Σπασμένη Βρύση Καρυωτών συνταξιούχος του Υπουργείου Πολιτισμού.

1005
Ο ζωγραφικός πίνακας «Ο Αγωνιστής» του Θεμιστοκλή Καρφάκη

IMG_0413

Ο γνωστός Λευκαδίτης ζωγράφος ανοίγει την καρδιά του στον Ηλία Γεωργάκη

Πάλεψε, πάλεψε, πάλεψε! Μια λέξη. Ένα σύνθημα. Μια συμβουλή. Μια ζωή. Πάλη με την άναρθρη καθημερινότητα. Πάλη με τα λαμόγια και τους «δήθεν». Πάλη με τις αντιξοότητες και τα βάσανα, πάλη με τα προβλήματα, με τις προδοσίες, με τις αδικίες, με την αχαριστία. Παντού η λέξη «πάλεψε».

Μια φράση – συμβουλή που στα μονοπάτια της περπάτησε πιστά ο Θεμιστοκλής Καρφάκης. Και κατάφερε σηκώνοντας το σταυρό του μαρτυρίου, διανύοντας ξυπόλυτος τους δρόμους, τους στρωμένους με αγκάθια – χωρίς αποκούμπι – να ξεπεράσει τα εμπόδια, τις φουρτούνες. Και να φθάσει στην Ιθάκη, στην Λευκάδα του στην οποία ξαναγύρισε. «Για να πεθάνω και ας με πόνεσε τόσο», όπως λέει ο ίδιος με παράπονο. Γνωστός ζωγράφος που η φήμη του ξεπέρασε και τα σύνορα της χώρας μας, ο Θεμιστοκλής Καρφάκης, με το αυλακωμένο του πρόσωπο και την πίκρα στα βουρκωμένα μάτια του, κινείται καθημερινά ανάμεσα μας, στην κεντρική αγορά της πόλης, στον Άγιο Μηνά, στην λαϊκή, ρουφώντας τη ζωή που τόσο αγάπησε αλλά και που τόσο τον πλήγωσε. Σήμερα, μετά την Οδύσσεια του, ζει στην Σπασμένη Βρύση Καρυωτών Λευκάδας. Συνταξιούχος πια, με τιμητική σύνταξη του υπουργείου Πολιτισμού.

Γεννημένος στα Ασπρογερακάτα, απο γονείς αγρότες, άρχισε να ζωγραφίζει από τα μαθητικά του χρόνια. Ταξίδεψε και εργάστηκε σε πολλά κράτη του εξωτερικού ενώ το 1951 έκανε την πρώτη του έκθεση στην Πλάκα. Φιλοτέχνησε τα πορτρέτα πολλών προσωπικοτήτων όπως του Ανδρέα Παπανδρέου, του Μακαρίου, του στρατηγού Γρίβα, του Βάσου Λυσαρίδη κ.α.

Με δεκάδες εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό στο ενεργητικό του. Κοντά του μαθήτευσαν περί τα 120 παιδιά. Φιλοτέχνησε δεκάδες εκκλησίες και χιλιάδες φορητές εικόνες σε πολλά μέρη της Ελλάδος (Η ουρανία στον Άγιο Μηνά της Λευκάδας είναι δικό του έργο). Έργα του υπάρχουν σε πολλά μουσεία, δημόσια ιδρύματα και ιδιωτικές συλλογές του εξωτερικού και της Ελλάδος. Με το χρωστήρα του αποθανάτισε κορυφαίες στιγμές της Εθνικής Αντίστασης αλλά και της αγροτικής ζωής. Ξενύχτησε δίπλα στο καβαλέτο και έκλαψε όταν προσπαθούσε να αποθανατίσει πρόσωπα νέων ανθρώπων που χάθηκαν πρόωρα. Είναι μέλος του καλλιτεχνικού επιμελητηρίου και του Πανελληνίου Συλλόγου Αγιογράφων. Το 2002 δώρισε στο Μουσείο Εθν. Αντίστασης Ηλιούπολης (με δήμαρχο τον συμπατριώτη μας Θόδωρο Γεωργάκη) 41 έργα του. Μια κίνηση που δείχνει με τον πιο ανάγλυφο τρόπο το μεγαλείο της ψυχής του. Μια ψυχής που πάλεψε. Και στο τέλος νίκησε. Γιατί πάλεψε!

ΕΡ: Η ζωή σου;
AΠ: Μια αδικία, χωρίς αρχή και χωρίς τέλος.
ΕΡ: Το νόημα της ζωής;
ΑΠ: Να πλουτίζεις τη ζωή σου με ηθικές αξίες, να μάχεσαι γι’ αυτές και αν χρειαστεί να δίνεις και τη ζωή σου γι΄ αυτές.
ΕΡ: Αγαπημένο σου ρητό;
ΑΠ: Σημασία δεν έχει πως φυσάει ο άνεμος, σημασία έχει πως εσύ ανοίγεις τα πανιά σου.
ΕΡ: Μια συμβουλή στους νέους;
ΑΠ.: Να μάθουν να ξεχωρίζουν το κρύσταλλο από το διαμάντι και το χρυσό από το μπρούτζο
ΕΡ: Η σημερινή νεολαία;
ΑΠ: Δυστυχώς ένα μεγάλο κομμάτι της έχει διαφθαρεί, ένα άλλο δεν δείχνει κανένα σεβασμό και ένα – ευτυχώς είναι καλύτερο από τις προηγούμενες γενιές
ΕΡ: Η ζωγραφική στη ζωή σου;
ΑΠ: Ο,τι η αναπνοή μου.
ΕΡ: Η έμπνευση σου;
ΑΠ: Ο, τι έχει σχέση με την ομορφιά της ζωής, υλική και ηθική.
ΕΡ: Λευκάδα;
ΑΠ: Είναι η Ιθάκη μου. Γι’ αυτό ξαναγύρισα εδώ για να πεθάνω και ας με πόνεσε τόσο.
ΕΡ: Αγαπημένος σου πίνακας;
ΑΠ: Οι πίνακές μου είναι όλοι παιδιά μου. Σαν τέτοια δεν ξεχωρίζω κανένα.
ΕΡ: Οι Λευκαδίτες ζωγράφοι;
ΑΠ: Ασχολούνται πολλοί με τη ζωγραφική, ερασιτεχνικά ή επαγγελματικά, καθένας με την ικανότητά του. Δεν κρίνω, ούτε κατακρίνω κανέναν.
ΕΡ: Η μεγαλύτερη εμπειρία στη ζωή σου;
ΑΠΟ: Το ότι έμαθα να σέβομαι την ανωτερότητα και να εκτιμώ τις πνευματικές αξίες.
ΕΡ: Αγαπημένος σου ζωγράφος;
ΑΠ: Από την αναγέννηση ο Καραβάτζιο και απ’ τους σύγχρονους ο Βανγκόγκ
ΕΡ: Η σημερινή κοινωνία;
ΑΠ: Είναι μια απέραντη ζούγκλα που προσπαθεί να φάει ο άνθρωπος, τον άνθρωπο.
ΕΡ: Εθνική Αντίσταση;
ΑΠ: Η σύγχρονη ιστορία μας απέδειξε ότι οι Έλληνες σε τίποτα δεν διαφέρουν από τους ένδοξους προγόνους τους.
ΕΡ: Ένα βιβλίο που σε εντυπωσίασε;
ΑΠ: «Οι άθλιοι» του Β. Ουγκώ.
ΕΡ: Το όνειρο σου;
ΑΠ: Ένας όσο το δυνατόν ανώδυνος θάνατος μια και η ζωή μου ήταν ένας ατέλειωτος πόνος.
ΕΡ: Αγαπημένος σου φίλος;
ΑΠ: Μέσα στη ζωή γνώρισα και ξεχώρισα 5-6 φίλους με την απλή όμως έννοια και τίποτα το ιδιαίτερο.
ΕΡ: Η σημερινή πολιτιστική εικόνα της Λευκάδας;
ΑΠ: Καλή αν την συγκρίνουμε με άλλες περιοχές. Η πολιτιστική της κληρονομιά συνεχίζεται.
ΕΡ: Η αγιογραφία στη χώρα μας;
ΑΠ: Καλύτερη από προηγούμενα χρόνια.
ΕΡ: Η δωρεά σας στο Μουσείο Εθνικής Αντίστασης Ηλιούπολης;
ΑΠ: Έκανα το χρέος μου. Νομίζω ότι έβαλα ένα λιθαράκι στη νεοελληνική μας ιστορία. Το μουσείο αυτό είναι το πρώτο που ιδρύθηκε στην χώρα μας. Η δική μου προσφορά εύχομαι να γίνει παράδειγμα προς μίμηση.

Από την εφημερίδα «Τα Νέα της Λευκάδας». Δημοσιεύτηκε 24 Μαρτίου 2005.

Προηγουμενο αρθρο
Πέρασε ένας χρόνος απ’ όταν έφυγε η Brigitte Roth
Επομενο αρθρο
«Ποιήματα Προσωρινότητας», της Παρασκευής Κοψιδά- Βρεττού

2 Σχόλια

  1. Κωστής Μ
    1 Οκτωβρίου 2014 at 16:00 — Απάντηση

    Μάγκας πραγματικός !! Τον θυμάμαι πάντα χαμογελαστό και με αξιοπρέπεια. Φίλος του πατέρα μου τον ενημέρωνε ότι έχει κάτι καλό τελευταίο….. Με την βραχνάδα του: “Γιάννη ότι γουστάρεις πάρε και ότι θες μου δίνεις. Κανείς ρε απο εδώ δεν παίρνει τίποτα απο τα δικά μου…”. Το μεγάλο του παράπονο ….

  2. παϊσιος
    1 Οκτωβρίου 2014 at 12:03 — Απάντηση

    Κάποιοι άνθρωποι με την στάση ζωής τους σου δίνουν θάρρος και κουράγιο να συνεχίσεις, όταν κουράζεσαι και απαγοητεύεσαι απο αυτά που βλέπεις και ακούς. Μακάρι αυτά τα λίγα λόγια να τα διαβάσουν όλοι οι συνέλληνες και οι συμπατριώτες του. Ας είναι καλά εκει που είναι. Ηταν απο τους ανθρώπους που ο θάνατός του προκαλεί λύπη, και ας μην είχε κανείς την τύχη να τον γνωρίσει προσωπικά.

Γράψτε το σχόλιό σας

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.