Ακρωτήρι Λευκάτας: Εκεί που η Λευκάδα υποκλίνεται με δέος
Το Ακρωτήρι Λευκάτας ή Κάβος της Κυράς ή Κάβος της Νιράς ή Κάβο Δουκάτο είναι από εκείνα τα μέρη που όταν τ’ αντικρίσεις σου επιβάλλονται διώχνοντας μακριά οτιδήποτε άλλο σε έχει συναρπάσει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Είναι από τους τόπους, που έχουν τόση δυναμική, προκαλούν τόσο δυνατά συναισθήματα και συγκινήσεις, τόσα ρήγματα στην πραγματικότητα, ώστε μπορείς να αισθανθείς ποιητής, φιλόσοφος.
Οι μύθοι που το περιβάλουν μπορούν να σε πάρουν μακριά από την πραγματικότητα, στη σφαίρα του οράματος και της οπτασίας. Μια επίσκεψη τούτες τις μέρες, με αυτόν το γλυκό καιρό, σου δίνει την εγωιστική ικανοποίηση, ότι μόνος σου απολαμβάνεις αυτή την ομορφιά. Μόνος παρέα με τη θάλασσα, τα βράχια, τον ήλιο.
Ο ήλιος: Τόσο φωτεινός αυτή την εποχή αλλά συνάμα τόσο σεμνός, ώστε να μπορείς να τον κοιτάς κατάματα. Με την εμφάνιση του μια γλυκιά θαλπωρή σε τυλίγει και σε ζεσταίνει. Διακριτικός το πρωί, αλλά όσο προχωρά η μέρα γίνεται πιο επίμονος, μέχρι να του αφεθείς, μέχρι που οι μύες του σώματος σου να χαλαρώσουν και να του παραδοθείς ολοκληρωτικά.
 |  |
Η θάλασσα: Σήμερα είναι γλυκιά, ήρεμη, στοργική, ίσα – ίσα που χαϊδεύει το βράχο. Λες και ξεκουράζεται, λες και παίρνει δυνάμεις για τον επόμενο χειμώνα, λες κι έχει αποστάσει από την πολύχρονη πάλη της με τον αρχέγονο βράχο.
 |  |
Ο Βράχος: Η άκρη του νησιού. Στέκεται περήφανος και επιβλητικός. Υπάρχει εκεί χιλιάδες χρόνια, στητός και αγέρωχος, ανέγγιχτος λες, παρά τα φουρτουνιασμένα κύματα που δέρνουν το κορμί του για αιώνες. Δέχεται αδιαμαρτύρητα όλη τη μανία της αγριεμένης θάλασσας, χωρίς ποτέ να λυγίσει. Το φως του ήλιου δεν κρύβει τίποτα. Πάνω στο σώμα του μπορείς να διακρίνεις όλες τις πτυχώσεις, όλες τις ρωγμές, που ο χρόνος δημιούργησε. Στέκεται σχεδόν κατακόρυφα με τη θάλασσα. Καταλυτική η παρουσία του, μοναδική. Τα χρώματα ξεκινώντας από το μαύρο κάτω χαμηλά στο σημείο που τον χτυπούνε τα κύματα, γίνεται στη συνεχεία γκρι, και μετά λευκό. Λευκό το χρώμα που σε ημερώνει και σε γαληνεύει.
 |  |
Ο φάρος: Είναι η ανθρώπινη παρουσία στο βράχο μέχρι σήμερα. Η επιθυμία του σύγχρονου ανθρώπου να αφήσει τα ίχνη του, η προσπάθεια του να επιβληθεί και να δαμάσει τη φύση.
Ύστερα οι μύθοι, η ιστορία, οι παραδόσεις, έρχονται δίπλα σου, παίρνουν σάρκα και οστά. Ο Απόλλωνας η Αφροδίτη.
Η Σαπφώ: « Τέτοιο πλάσμα ευαίσθητο και θαρρετό συνάμα, δεν μας παρουσιάζει συχνά η ζωή. Ένα μικροκαμωμένο, βαθυμελάχρινο κορίτσι, ένα «μαυροτσούκαλο», όπως θα λέγαμε σήμερα, που, ωστόσο, έδειξε ότι είναι σε θέση να υποτάξει ένα τριαντάφυλλο, να ερμηνεύσει ένα κύμα ή ένα αηδόνι και να πει «σ’ αγαπώ» για να συγκινηθεί η υφήλιος» γράφει ο Οδυσσέας Ελύτης!
Αν αδειάσεις το μυαλό σου από κάθε άλλη σκέψη, μπορείς να γευτείς πρωτόγνωρα συναισθήματα σε αυτή τη μικρή άκρη της στεριάς! Αν νοιώσεις μικρός και ταπεινός μπροστά στην τόση μεγαλοσύνη της φύσης, στην τόση απεραντοσύνη του πελάγους, έχεις καταφέρει να αγγίξεις έστω ελάχιστα το μεγαλείο.
Βιολέττα Σάντα
The Author All posts
1 Σχόλιο
Θα μου επιτρέψεις να σε επαινέσω και να σε συγχαρώ για την υπέροχη δουλειά σου, τα θέματα που επιλέγεις, για τις φωτο που είναι υπέροχες και τις εξαιρετικές επισημάνσεις και παρατηρήσεις σου!!! Θα μου επιτρέψεις επίσης να σε διορθώσω στην ονομασία του Ακρωτηρίου Λευκάτας και κατ’ επέκταση της γύρω περιοχής. Το ορθό είναι της «ΝΗΡΑΣ» ή όπως εξελίχθηκε κατ’ άλλους, της «ΚΥΡΑΣ»! Το μεν ΝΗΡΑΣ προέρχεται από το πρόθεμα ΝΗ-, το οποίο έχει άμεση σχέση με τη θάλασσα και το νερό και είναι ευνόητο, λόγω της περιοχής. Το δε ΚΥΡΑΣ έχει σχέση με την Σαπφώ, η οποία έπεσε από κει εξ’ αιτίας του άτυχου έρωτά της με τον ποιητή Φάωνα. Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή του μύθου, η θεά Αφροδίτη λέγεται ότι ήταν η πρώτη που βούτηξε από τον βράχο της Λευκάδας, θλιμμένη για τον όμορφο Άδωνη και υπήρχε κατά την Μυθολογία Τέμπλο ή Βωμός της Αφροδίτης κοντά ή μέσα στον Ναό του Απόλλωνα, ο οποίος φημολογείται ότι δημιουργήθηκε το 1300 π.Χ.!!! Όσον αφορά το πρόθεμα ΝΗ-
Το πρόθεμα ΝΗ. Έχει σχέση με το νερό κυρίως της θάλασσας.
ΝΗα (Ναυς),
ΝΗέω, φορτώνο το πλοίο
ΝΗιάς, νύφη της θάλασσας
ΝΗιον (βουνό της Ομηρικής Ιθάκης)
ΝΗλεύς, ο γιός του Ποσειδώνα
ΝΗληιάδης, ο Νέστωρ ο γιός του Νηλέα
ΝΗλήιος, ανήκει στον Νηλέα
ΝΗμερτής, μία Νηρηίς
ΝΗός (ναίω), κατοικία των Θεών, Ναός, Τέμπλο ή Βωμός της Αφροδίτης
ΝΗσαίη, μία Νηριής
ΝΗρά ή Κυρά, η ονομασία της Σαπφώ από τους Λευκαδίτες=>Κάβος της Νηράς ή Κάβος της Κυράς, έτσι αποκαλούσαν το Ακρωτήρι Λευκάτας.
ΝΗρεύς, Θεός της Θάλασσας
ΝΗρηίς, Κόρη του Νηρέα, Κόρες της θάλασσας
ΝΗρικος (Πόλη της Ομηρικής Ακαρνανίας, μεταξύ Περατιάς και Πογωνιάς, την οποία κατέλαβε ο Λαέρτης, ώστε να την έχει ως προπύργιο από τους Εχθρούς που προέρχονταν από την Ηπειρωτική χώρα, μιας και η Ιθάκη του (σημερινή Λευκάδα) ήταν εύκολα προσβάσιμη από τη στεριά, λόγω αβαθών περιοχών. Ο λόγος που μπήκαν εύκολα και οι Δωριείς και οι Τούρκοι, που μας είχαν κατακτήσει επί 200 χρόνια και μόνη τη Λευκάδα από τα Επτάνησα, ήταν ακριβώς η εύκολη πρόσβαση)
ΝΗρίτης, Γιός του Νηρέα.
ΝΗρίτης ή ΝΗρείτης ή ΝΗριτος, κατά τον Θουκυδίδη Κοχύλι
ΝΗρίτις (Κατά τον Πλίνιο η προϊστορική Λευκάδα, και επί Ρωμαίων)
ΝΗριτον (βουνό της Ομηρικής Ιθάκης)
ΝΗσαίη, μία Νηρηίδα
ΝΗσος (νέω), ΝΗσί,
ΝΗύς (ναυς, νέω)
ΝΗχω – ΝΗχομαι, Κολυμπώ
ΝΗών Κατάλογος (Ο Κατάλογος των Πλοίων κατά τον Όμηρο).
Ο Στράβων αναφέρει ότι ο πρώτος που εγκαινίασε την ριψοκίνδυνη θεραπεία του έρωτα, πέφτοντας από τον Ναό του Απόλλωνα Λευκάτα στη θάλασσα ήταν ο Κέφαλος, ο οποίος ήταν ερωτευμένος με την Πτερέλη, κόρη του Δεϊονέου. Και μόνο ότι ο Κέφαλος ήταν πατέρας του Αρκείσιου, ο οποίος ήταν παππούς του Οδυσσέα, δηλ. 3 γενιές πριν τον Τρωικό Πόλεμο, μας οδηγεί να σκεφθούμε ότι ο Ναός του Απόλλωνα προϋπήρχε και του Οδυσσέα και του Τρωικού Πολέμου!
Και επειδή Ναός του Απόλλωνα προϋπήρχε της Ομηρικής Εποχής μόνο στην Λευκάδα, (οι υπάρχοντες στην Κέρκυρα και στην Κεφαλονιά είναι βεβαιωμένο ότι είναι κατά πολύ νεώτεροι του Λευκάδιου Απόλλωνα, μιας και όλοι είναι μετά τον 8ο π.Χ αιώνα) θα έπρεπε να οδηγηθεί ο Στράβων σε ορθότερη αντιμετώπιση των ονοματοθεσιών. Και το γεγονός επιπλέον ότι δεν υπήρχε καν η λέξη Χερσόνησος* στην προκλασσική εποχή, τότε έπρεπε να σκεφθεί πολύ για να χαρακτηρίσει την Λευκάδα χερσόνησο και να τοποθετήσει μετά εξ ανάγκης το μεγαλύτερο νησί του Βασιλείου του Οδυσσέα, το Δουλίχιο σε ένα ακατοίκητο νησάκι των Εχινάδων και μέχρι σήμερα να μην έχει ανευρεθεί το μοναδικό ανάκτορο του Οδυσσέα!
Ευχαριστώ για την φιλοξενία
* Οι χερσόνησοι ονομάζονταν νήσοι μέχρι τον Ηρόδοτο. Ο Ηρόδοτος γύρω στο 450 π.Χ πρόσθεσε στη λέξη ΝΗΣΟΣ το πρόθεμα ΧΕΡΣΟ- για όσα νησιά μέχρι τότε συνδέονταν με την ξηρά με ένα μικρό Ισθμό. Στον προφορικό όμως λόγο άργησε πολύ να επικρατήσει η σημερινή λέξη Χερσόνησος, αφού ο Διόδωρος ο Σικελιώτης περίπου στην χρονολογία Μηδέν (γέννηση Χριστού) χαρακτηρίζει το πρώτο πόδι της Χαλκιδικής, την χερσόνησο της Κασσάνδρας ή Παλλήνης, ΝΗΣΟΝ! [Ἀθηναῖοι δὲ τοὐναντίον τῷ φόβῳ βουλόμενοι καταπλήξασθαι τοὺς ἐν ὑποψίᾳ ἀποστάσεως ὄντας, παράδειγμα πᾶσιν ἀνέδειξαν τὴν ἐκ τῶν Σκιωναίων τιμωρίαν• ἐκπολιορκήσαντες γὰρ αὐτοὺς καὶ πάντας ἡβηδὸν κατασφάξαντες, παῖδας μὲν καὶ γυναῖκας ἐξηνδραποδίσαντο, τὴν δὲ νῆσον οἰκεῖν παρέδοσαν τοῖς Πλαταιεῦσιν, ἐκπεπτωκόσι δι´ ἐκείνους ἐκ τῆς πατρίδος] (Η Σκιώνη ήταν και είναι πόλις της χερσονήσου της Κασσάνδρας).