Ακρωτήρι Λευκάτας
…Και μέσα σταις ανάμνησαις να βλέπω τ΄ακρογιάλι,
Που μώδειξε περήφανη, βαρειά ανεμοζάλη,
Να βλέπω τόσα κύματα να πέφτουν αφρισμένα
Να προσκυνάνε πάντοτε χώματα δοξασμένα,
Και του Λευκάτα να ΄χουνε το βράχο ουρανό τους,
Καθώς μια μέρα οι άνθρωποι τον είχανε Θεό τους.
…………*
Φωτογραφίες: Κωνσταντίνα Αυδίκου, Ελεάννα Ματαράγκα, Καίτη Κακαβούλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια