Ανακοίνωση «Λαϊκής Συσπείρωσης Δήμου Λευκάδας» για τη σύμβαση μεταφοράς των απορριμμάτων στο ΧΥΤΑ Παλαίρου

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ «ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΔΗΜΟΥ ΛΕΥΚΑΔΑΣ»

ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ ΤΩΝ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΛΕΥΚΑΔΑΣ ΣΤΟ ΧΥΤΑ ΠΑΛΑΙΡΟΥ

Στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου την Τρίτη 3/12 συζητήθηκε, με τη διαδικασία του κατεπείγοντος η πρόταση της δημοτικής αρχής για την «προσωρινή λύση» διαχείρισης των απορριμάτων μέχρι τη δημιουργία του εργοστασίου διαχείρισης απορριμάτων (ΜοΠΑΚ) στη Λευκάδα, που θα διαχειρίζεται τα απορρίματα των Δήμων Λευκάδας, Μεγανησίου και Δήμου Ακτίου- Βόνιτσας.

Είναι γεγονός ότι η κατάσταση με τα απορρίμματα έχει φτάσει στο απροχώρητο. Όπως και παλιότερα, είχαμε θέσει την ανάγκη – αφού το κατανοούν όλοι χωρίς να το έχουν στηρίξει ποτέ – να φύγουν τα απορρίμματα με ευθύνη της κυβέρνησης και φυσικά με το όποιο κόστος να βαρύνει το κράτος και να μη μεταφερθεί ανταποδοτικά στις πλάτες του λαού της Λευκάδας.

Τελικά, επιλέχθηκε η λύση της μεταφοράς, σε συμφωνία με το ΦΟΔΣΑ 3ης ΓΕΝ Αιτωλοακαρνανίας, στο ΧΥΤΑ Παλαίρου τον οποίο λειτουργεί εργολάβος ιδιώτης.

Η συμφωνία προβλέπεται να έχει διάρκεια 12 μηνών, για 12.000 τόνους με 40€ «εισιτήριο» ανα τόνο. Εκτιμάμε ότι δεν πρόκειται να δώσει πραγματική λύση δεδομένου ότι περίπου 17.000 τόνοι απορριμμάτων παράγονται ετησίως από το νησί ενώ με τη μορφή δεμάτων βρίσκονται στο χώρο του δεματοποιητή περίπου άλλες 10.000 τόνοι. Πράγματι, η συγκεκριμένη συμφωνία φαντάζει η συμφερότερη οικονομικά λύση σε σχέση με τη μεταφορά στο ιδιωτικό εργοστάσιο στα Γιάννενα (ΤΕΡΝΑ) είτε στο ιδιωτικό εργοστάσιο στην Κοζάνη (ΑΚΤΩΡ) που θα είχαν διπλάσιο ή υπερδιπλάσιο κόστος. Όμως, από την στιγμή που τίθεται το ζήτημα της βιωσιμότητας με όρους οικονομικούς δηλαδή με όρους κερδοφορίας του ΧΥΤΑ, δεν εγγυάται κανένας ποια θα είναι η τιμή «εισιτηρίου» ανα τόνο την επόμενη ή τις επόμενες χρονιές, μέχρι την κατασκευή του εργοστασίου στη Λευκάδα. Το κόστος αυτής της λύσης δεν φαίνεται προς το παρόν να επιβαρύνει τα ήδη αυξημένα δημοτικά τέλη, στα οποία χρυσοπληρώνουμε την ιδιωτικοποιημένη λειτουργία του μηχανήματος δεματοποίησης αφού κοστίζει 750.000€/έτος. Επιπλέον, ενώ η καθημερινή μεταφορά των απορριμμάτων θα μεταφέρεται με τα οχήματα του Δήμου, η μεταφορά το δεμάτων με τη λογική ότι «δεν διαθέτει ο Δήμος αντίστοιχο όχημα», θα δοθεί σε ιδιώτη αυξάνοντας το κόστος μεταφοράς για τα δέματα.

Στη συγκεκριμένη συνεδρίαση οι εκλεγμένοι με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» θέσαμε, πέρα από τα παραπάνω, όλους τους προβληματισμούς μας σχετικά με τους όρους λειτουργίας του ΧΥΤΑ, όπου έχουν τεθεί υπόψη μας μια σειρά καταγγελίες για περιβαλλοντικά ζητήματα όπως πχ για τον υδροφόρο ορίζοντα της περιοχής, άγνοια του βαθμού κορεσμού του ΧΥΤΑ κ.ά. Αυτά, έχουν προκληθεί από την πλημμελή λειτουργία όσον αφορά θέματα περιβαλλοντικής ασφάλειας από το καθεστώς ιδιωτικοποιημένης λειτουργίας.

Με βάση όλα τα παραπάνω δεδομένα τοποθετηθήκαμε στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο ψηφίζοντας «ΠΑΡΩΝ» όσον αφορά την πραγματική «βιωσιμότητα» αυτής της προσωρινής λύσης που αφορά τη μεταφορά των απορριμμάτων στο ΧΥΤΑ Παλαίρου.

Επιβεβαιώνεται για μια ακόμα φορά η διαχρονική μας θέση ότι όσο δεν αναλαμβάνει το ίδιο το κράτος την ευθύνη διαχείρισης των απορριμμάτων, οι όποιες λύσεις, ακόμα και οι «προσωρινές», θα είναι μεσοβέζικες, χωρίς προοπτική πραγματικής αντιμετώπισης των προβλημάτων και πάντα θα ελλοχεύει ο κίνδυνος να φορτωθούν οι όποιες συνέπειες, περιβαλλοντικές (είτε «δίπλα στην πόρτα μας» είτε «στην πόρτα του διπλανού»), στη δημόσια Υγεία, ή στην τσέπη μας, στο λαό.

Μόνο ο λαϊκός αγώνας μπορεί να δώσει λύσεις, να κάνουν πίσω οι κυβερνήσεις και να δέχονται να κάνουν παραχωρήσεις που δεν θέλουν ακόμα κι αν αυτές αφορούν το περιβάλλον και την Υγεία του λαού. Και έχουμε διαχρονικά τέτοια παραδείγματα με την εκάστοτε κυβέρνηση, είτε ΝΔ, είτε ΣΥΡΙΖΑ να χρησιμοποιούν τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους ενάντια σε όποιον σηκώνει κεφάλι και αγωνίζεται για τις ανάγκες του. Σε αυτό το δρόμο του αγώνα, μπορεί να συμβάλλει μια δημοτική αρχή μπροστάρης, αλλιώς θα είναι μονίμως η «φωνή της κυβέρνησης» ενισχύοντας τον «τοίχο» που βρίσκουν στον κρατικό μηχανισμό οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα όταν προσπαθούν να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους. Αυτό τον αντιδραστικό, και αντιλαϊκό, ρόλο έπαιζαν και οι προηγούμενες δημοτικές αρχές, αυτόν το ρόλο έχει αναλάβει και η σημερινή.

Παραμένουν επίκαιρες οι θέσεις μας για τη διαχείρηση των απορριμάτων, συνολικά. Αποτελούν τη μόνη λύση για διαχείριση των απορριμμάτων που θα είναι προς όφελος του λαού και όχι όλων αυτών που βλέπουν τα σκουπίδια ως «χρυσό» πεδίο επενδύσεων.

Η ουσιαστική αντίθεση στην ιδιωτικοποίηση της καθαριότητας και συνολικά τη διαχείριση των σκουπιδιών απαιτεί σύγκρουση με την πολιτική στήριξης των κερδών των επιχειρηματιών. Απαιτεί Ενιαίο Κρατικό φορέα διαχείρισης και τελικής διάθεσης των αποβλήτων που να σχεδιάζει με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες.

Το κράτος να διαθέτει όλους τους απαραίτητους πόρους για τη διαχείριση των απορριμμάτων. Να καταργηθεί η ανταποδοτικότητα των τελών καθαριότητας σε επίπεδο Δήμου ή άλλα εργαλεία όπως το «χαράτσι ταφής» ή η καλλιέργεια της ανταποδοτικής λογικής «ο ρυπαίνων πληρώνει». Οι μεγάλοι κάτοχοι του πλούτου, το κεφάλαιο, να πληρώσουν με αύξηση της φορολογίας τους την κάλυψη των αναγκών της λαϊκής οικογένειας.

Να γίνουν προσλήψεις μόνιμου προσωπικού στους δημόσιους φορείς διαχείρισης των αποβλήτων. Να διασφαλιστούν απόλυτα όλοι οι εργαζόμενοι του δήμου χωρίς όρους και προϋποθέσεις, με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Να τηρούνται και να επεκταθούν τα μέτρα προστασίας της υγείας και ασφάλειας των εργαζομένων και προστασίας του περιβάλλοντος.

Να σταματήσει η εμπορευματοποίηση της διαχείρισης των απορριμμάτων και σε κάθε μορφή ιδιωτικοποίησης που συνεπάγεται αυτή, όπως είναι οι Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) και οι συμβάσεις παραχώρησης.

ΥΓ. Τις τελευταίες μέρες μάλιστα, και ενώ σύντομα τελειώνει η σύμβαση με τον εργολάβο, τα απορρίμματα δεν δεματοποιούνται καν, και μένουν «χύμα» στο χώρο του δεματοποιητή. Όλα αυτά τα – αρκετά – περιστατικά που έχουν καταγραφεί σε όλη τη διάρκεια λειτουργίας του δεματοποιητή αναδεικνύουν με τον πιο παραστατικό τρόπο όλες «δυσλειτουργίες» στην σύμπραξη Δημόσιου και Ιδιωτικού τομέα.