HomeΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ - ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ - ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣΑνακοινώσεις για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας

Ανακοινώσεις για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας

ΔΗΜΟΣ ΛΕΥΚΑΔΑΣ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

8 Μαρτίου 2021 – Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας

Η 8η Μαρτίου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα για τα δικαιώματα της γυναίκας.  Είναι μια ημέρα τιμής για να μας θυμίζει τη διαχρονική παρουσία της γυναίκας στην οικοδόμηση της κοινωνίας, μέσα από τους πολλαπλούς της ρόλους. Συνάμα, είναι και μια ημέρα σύμβολο των αγώνων, των θυσιών και των κατακτήσεων όλων των γυναικών του κόσμου. 

Η μεγάλη διαμαρτυρία των γυναικών που έγινε στις  8 Μαρτίου 1857, στη Νέα Υόρκη των ΗΠΑ, από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας, ζητώντας «ίση αμοιβή σε ίση εργασία» και καλύτερες συνθήκες εργασίας, εξελίχθηκε σε ένα παγκόσμιο κίνημα. Το κίνημα επηρέασε και την Ελλάδα, όπου αναβαθμίστηκε ο ρόλος της γυναίκας στην Ελληνική Κοινωνία, τουλάχιστον θεσμικά, το 1952, όπου οι Ελληνίδες απέκτησαν το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι.

Εν έτη 2021, η Ημέρα της Γυναίκας, περνάει άλλα μηνύματα…

Στη σημερινή εποχή της κρίσης και της ανεργίας, η γυναίκα βρίσκεται αντιμέτωπη με πολλά και ποικίλα προβλήματα, γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης και θύμα βίας. Στην Ευρώπη του 21ου αιώνα οι γυναίκες ακόμα αμείβονται με χαμηλότερους μισθούς, από ότι οι άνδρες. Δυστυχώς η Ελλάδα δεν αποτελεί εξαίρεση.

Επιπροσθέτως, οι συνεχόμενοι εγκλεισμοί που έχουν επιβληθεί σαν μέτρα προφύλαξης έναντι του κορονοϊού, έχουν οδηγήσει σε αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας, με θύματα κατά ποσοστό 90% γυναίκες. 

Ισότητα των φύλων, τουλάχιστον στην Ελλάδα του 2021, δεν υπάρχει ακόμα. Αυτή θα είναι και η πρόκληση της γενιάς μας.  Διότι, έως να υπάρξει ισότητα, δεν θα μπορέσει να υπάρξει ισορροπία στην κοινωνία μας. 

Χρόνια πολλά σε όλες τις γυναίκες.

ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΔΗΜΑΡΧΟΥ

Δελτίο Τύπου

#ChooseToChallenge από την Π.Ε. Λευκάδας για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας – Μήνυμα του Αντιπεριφερειάρχη Λευκάδας, Ανδρέα Κτενά

Η Περιφερειακή Ενότητα Λευκάδας συμμετέχει στο κίνημα «Επέλεξε να αμφισβητήσεις (#ChooseToChallenge)» και τιμά την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας (International Women’s Day, IWD), που καθιερώθηκε το 1977 από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ), και εορτάζεται την 8η Μαρτίου κάθε έτους, 

Για την IWD 2021 ο Αντιπεριφερειάρχης Π.Ε. Λευκάδας, Ανδρέας Κτενάς, έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου εορτάζουμε την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας και τιμούμε τη διαχρονική προσφορά της γυναίκας, μέσα από τους πολλαπλούς της ρόλους ως μητέρας, συζύγου, συντρόφου, εργαζομένης.

Η επέτειος αυτή είναι μια διαρκής υπενθύμιση των αγώνων και των κατακτήσεων των γυναικών σε όλο τον κόσμο και μια διαρκής υπενθύμιση της ανάγκης για ισότιμη παρουσία του γυναικών σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής – στο σπίτι, στην εργασία, στην πολιτική, στην κοινωνία – ανεξαρτήτως καταγωγής, χρώματος ή οποιασδήποτε άλλης διάκρισης.

Το φετινό θέμα της επετείου είναι #ChooseToChallenge και καλεί όλους μας να αμφισβητήσουμε κακές πρακτικές και στερεότυπα, και να ακυρώσουμε με τις δικές μας σκέψεις και πράξεις την προκατάληψη, την ανισότητα, τη βία (ορατή και αόρατη), κατά των γυναικών.

Ξεκινώντας σήμερα κιόλας, με το συμβολικό σήκωμα του χεριού μας, δείχνουμε ότι αντιλαμβανόμαστε, υποστηρίζουμε και συμμετέχουμε.

Γιατί, οι κοινωνίες στις οποίες κάθε φύλο έχει ίσα δικαιώματα και ίσες ευκαιρίες με το άλλο, ευδοκιμούν και προοδεύουν.

Ας βοηθήσουμε όλοι μας για τη δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου, χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς!».

Ανακοίνωση: Ο Φαρος για τη μέρα της γυναίκας

Φετος στις ιδιαίτερες συνθήκες της Πανδημίας, που μας κρατούν μακρυα, ο ΦΑΡΟΣ επιλεγει να θυμηθουμε ολοι μαζι την περσινή μας δράση-το Φιλανθρωπικο Περιπατο 2020- που στήριξαν παρα πολλές γυναίκες της πόλης μας!! Για μια ακόμη φορά δοκιμάζεται η δύναμη, η θέληση και η αποφασιστικότητα της γυναίκας…Και για μια ακόμη φορά θα αποδείξουμε ότι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε κάθε δυσκολία και να σταθούμε αξίες και δυνατές δίπλα στα παιδιά μας, τους άντρες μας, τους γονείς μας και στους συνανθρώπους μας!! Το μηνυμα της μέρας παραμένει επικαιρο… ενάντια σε στερεότυπα και κάθε είδους ανισοτητα, ολοι μαζι να κάνουμε τον κόσμο μας καλυτερο! 


Για το ΔΣ του ΦΑΡΟΥ,
Η προεδρος:Ευαγγελία Φραγκούλη
 Η γραμματεας:Σοφία Ασπρογέρακα 

Τμήμα Δικαιωμάτων Νομαρχιακής Επιτροπής Λευκάδας ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ

Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας Ημέρα ενημέρωσης, μνήμης και προστασίας  των δικαιωμάτων των γυναικών

Από την πρώτη τήρηση της Ημέρας της Γυναίκας που πραγματοποιήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 1909 στη Νέα Υόρκη, την μετέπειτα καθιέρωσή της από τον ΟΗΕ το 1975 και μέχρι σήμερα έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος σε κοινωνικό και νομοθετικό επίπεδο. 

Παρ’ όλα αυτά οι έμφυλες διακρίσεις και η καταπάτηση των δικαιωμάτων των γυναικών συνεχίζονται μέχρι σήμερα. 

Στη χώρα μας η κυβέρνηση της Ν.Δ ήδη από την επομένη των εκλογών του 2019 προχώρησε στην κατάργηση της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων του Υπουργείου Εσωτερικών και την υποβάθμισε σε Γενική Γραμματεία Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων με ταυτόχρονη υπαγωγή της στο Υπουργείο Εργασίας! 

Η ταύτιση των πολιτικών για την ισότητα των φύλων με τη δημογραφική πολιτική και την οικογένεια αποτελεί ένα βαθιά συντηρητικό βήμα, μία οπισθοδρόμηση που παραπέμπει στην στερεοτυπική αντίληψη ότι η μητρότητα αποτελεί τον μοναδικό προορισμό των γυναικών και συμβάλλει στη διαιώνιση των πατριαρχικών έμφυλων κατηγοριοποιήσεων και ταυτοτήτων. 

Μετά την έκρηξη των καταγγελιών και των αποκαλύψεων του Κινήματος #MeToo η ελληνική κοινωνία δεν μπορεί πλέον να κωφεύει και η σιωπή δεν πρέπει να επανέλθει. 

Συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για μια κοινωνία ίσων ευκαιριών στην εργασία, στο κράτος πρόνοιας, στην πολιτική και κοινωνική ζωή. 

Πολεμάμε τις βαθιά ριζωμένες σεξιστικές και ρατσιστικές αντιλήψεις της πατριαρχίας και διεκδικούμε τα δικαιώματα μας για μια κοινωνία χωρίς έμφυλες διακρίσεις. 

Τμήμα Δικαιωμάτων Νομαρχιακής Επιτροπής Λευκάδας ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ 

8/3/2021

ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

Η ΚΕ του ΚΚΕ απευθύνει κάλεσμα αγωνιστικής συμπόρευσης στις εργατοϋπαλλήλους, στις άνεργες, στις μισθωτές επιστήμονες, στις αυτοαπασχολούμενες και στις αγρότισσες, στις συνταξιούχους, ιδιαίτερα στις νέες μητέρες, στις μαθήτριες και φοιτήτριες, στις πρόσφυγες- μετανάστριες και τις καλεί να αντλήσουν δύναμη από το σύγχρονο μήνυμα της 8ης Μάρτη, της Παγκόσμιας Μέρας της Γυναίκας. Είναι μια μέρα κρίκος στον καθημερινό αγώνα για την ισοτιμία και τη χειραφέτηση της γυναίκας, για την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών με βάση τις δυνατότητες του 21ου αιώνα. 

Ένα χρόνο από την έναρξη της πανδημίας και το ξεδίπλωμα της νέας καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, η ζοφερή πραγματικότητα που βιώνει ο λαός, ιδιαίτερα οι γυναίκες από τις εργατικές- λαϊκές δυνάμεις, αναδεικνύει την αδικία, την εκμετάλλευση και τη σήψη του καπιταλιστικού κόσμου. Η ραγδαία ανάπτυξη της επιστήμης, της τεχνολογίας δεν συνοδεύεται από τη μείωση του εργάσιμου χρόνου και τη γενικότερη βελτίωση των συνθηκών ζωής και εργασίας για τις εργατοϋπάλληλους, τις αυτοαπασχολούμενες. Αντίθετα, χρησιμοποιείται από τους μονοπωλιακούς ομίλους σε βάρος των εργαζομένων, ανδρών και γυναικών, αυξάνοντας την εκμετάλλευση. Η γενίκευση της τηλεργασίας, που τείνει να μονιμοποιηθεί σε ορισμένους κλάδους, η «ευελιξία» των εργασιακών σχέσεων, η προώθηση των ατομικών κι επιχειρησιακών συμβάσεων σε βάρος των κλαδικών, τα υψηλά επίπεδα της γυναικείας ανεργίας και η μισθολογική ανισότητα, τα ακανόνιστα και “κυλιόμενα” ωράρια, ιδιαίτερα στους χώρους Υγείας, στα supermarket, στον τομέα παροχής υπηρεσιών, αφήνουν βαρύ αποτύπωμα στις συνθήκες ζωής κι εργασίας των γυναικών, στην εργατική, λαϊκή οικογένεια. Χάνεται κάθε διάκριση ανάμεσα στον εργάσιμο και στον ελεύθερο χρόνο. 

Η σημερινή τραγική κατάσταση λόγω της πανδημίας της COVID 19 σ’ όλο τον κόσμο, ακόμα και στη “μητρόπολη” του καπιταλισμού στις ΗΠΑ, αλλά και στην ΕΕ, είναι το διαχρονικό αποτέλεσμα της πολιτικής των αστικών κυβερνήσεων, που λογαριάζουν την προστασία της Υγείας, την πρόληψη, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και την κάλυψη των λαϊκών αναγκών ως “κόστος” για το κράτος. Την ίδια στιγμή ενισχύουν άμεσα ή έμμεσα τους επιχειρηματικούς ομίλους και στους τομείς της Υγείας- Πρόνοιας- Φαρμάκου. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, που κυριαρχούν και στην Ελλάδα, οι γυναίκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών τμημάτων των μεσαίων στρωμάτων φορτώθηκαν- εκτός των άλλων- ακόμα πιο βαριά την ευθύνη για την τηλεκπαίδευση των παιδιών, τη φροντίδα των ηλικιωμένων, των ΑμΕΑ, «μεταμορφώνονται» σε γιατρούς, νοσοκόμες, δασκάλες.

Η ΚΕ του ΚΚΕ καλεί την εργαζόμενη, την άνεργη, τη συνταξιούχο, τη μαθήτρια, τη φοιτήτρια να μετατρέψει την αγανάκτηση, το θυμό που βράζει και συνυπάρχει με την ανασφάλεια για την επόμενη μέρα, σε μαχητική αγωνιστική διεκδίκηση. Το αίσθημα της απομόνωσης, η απογοήτευση, που βαραίνει τη σκέψη και τη στάση των γυναικών, μπορεί να σπάσει στους χώρους δουλειάς, στις σχολές, στις εργατικές-λαϊκές γειτονιές, δυναμώνοντας τη “φωνή” των μαζικών αγώνων σε σύγκρουση με τις οικονομικές- κοινωνικές- πολιτικές αιτίες που οδηγούν στην απαξίωση της ζωής μας. 

Το πρώτο και κύριο εμπόδιο στην ανάγκη και στη δυνατότητα να αναπτύσσεται πολύπλευρα ο εργαζόμενος άνθρωπος, γυναίκα και άνδρας, είναι ο καπιταλισμός: το κίνητρο του καπιταλιστικού κέρδους, που διαποτίζει και καθορίζει τα πάντα στην οικονομία και στην κοινωνία, ο ανελέητος ανταγωνισμός μεταξύ μονοπωλίων και καπιταλιστικών κρατών. 

Η ΚΕ του ΚΚΕ εκφράζει την αλληλεγγύη και τη στήριξή της σε όσες και όσους τόλμησαν και έβγαλαν στο φως αποτρόπαιες πράξεις σεξουαλικής ή άλλης μορφής εργοδοτικής βίας, ακόμα και περιστατικά σεξουαλικής βίας ή παρενόχλησης ανήλικων κοριτσιών και αγοριών. Με την τόλμη τους συνέβαλαν ώστε οι ένοχοι να φτάσουν τελικά στη δικαιοσύνη. Ωστόσο, τα φώτα πρέπει να στραφούν σε όλους εκείνους τους κοινωνικούς και οικονομικούς παράγοντες, που δημιουργούν τους δράστες- τέρατα, αλλά και τους καταναγκασμούς που φιμώνουν τα θύματα. Δεν πρόκειται για μεμονωμένες ακραίες ατομικές συμπεριφορές. Υπάρχει ένα βαθύτερο σάπιο κοινωνικό-οικονομικό υπόβαθρο, το οποίο δημιουργεί μαζικά σάπιες αξίες, που επιδρούν στη συνείδηση και τη στάση ζωής. Το θερμοκήπιο τέτοιων εγκληματικών πράξεων είναι ο φόβος της ανεργίας, η εργασιακή-οικονομική ανασφάλεια, οι ανοιχτοί ή συγκαλυμμένοι εκβιασμοί. Στη βάση της καπιταλιστικής επιχειρηματικότητας, της ανταγωνιστικότητας για την κυριαρχία του ενός ή του άλλου επιχειρηματικού ομίλου διαμορφώνονται οι πιέσεις από τους «ισχυρούς οικονομικούς και πολιτικούς παράγοντες». Αυτές είναι οι αιτίες που βυθίζουν τις νέες και τους νέους στη σήψη της εμπορευματοποίησης του πολιτισμού, του αθλητισμού, ακόμα και της σεξουαλικότητας του ανθρώπου. 

Το σάπιο κοινωνικό-πολιτικό κατεστημένο αναγκάζεται να καταδικάσει τις πιο ακραίες συνέπειές του, προκειμένου να παραπλανήσει το λαό και να δημιουργήσει επικίνδυνο εφησυχασμό. Έτσι, τολμά να μιλά για “ανθρώπινες αξίες”, “κοινωνικό κράτος”, “κώδικες δεοντολογίας” κι άλλα, που δήθεν θα ελέγχουν πχ την ατομική αλαζονεία, την “κατάχρηση της ατομικής εξουσίας” και της βίαιης συμπεριφοράς, αφήνοντας στο απυρόβλητο τον πυρήνα της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας κι εξουσίας, που έχει συστατικά του στοιχεία τη βία, την καταστολή, τη χειραγώγηση, τον ανορθολογισμό. 

Η ΚΕ του ΚΚΕ καλεί τις γυναίκες, τη νεολαία να “σπάσουν” τη σιωπή για τις πραγματικές αιτίες της πολύμορφης βίας σε βάρος τους. Η ατομική προστασία, η καταγγελία και καταδίκη της πολύμορφης βίας σήμερα μπορούν και πρέπει να είναι στοιχεία της εργατικής, της λαϊκής, της νεολαιίστικης πάλης, και όχι απομονωμένα ή σε αντιπαράθεση με αυτήν. Γιατί το προσωπικό θάρρος, η αντοχή απέναντι σε τέτοια φαινόμενα, μπορεί να αναπτυχθεί μόνο στο έδαφος της συλλογικότητας, της συναδελφικότητας, της αλληλεγγύης, των κοινών ταξικών συμφερόντων, που είναι το πραγματικό «δίχτυ ασφαλείας» κάθε γυναίκας, κάθε νέας και νέου. Η «ασπίδα προστασίας» χτίζεται μέσα στο συλλογικό αγώνα για τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες, για να ξεριζωθεί η γενεσιουργός μορφή βίας, δηλαδή η ταξική εκμετάλλευση και καταπίεση. 

Η ΚΕ του ΚΚΕ καλεί τις γυναίκες να απορρίψουν τις πολιτικές της ΕΕ, της κυβέρνησης και των αστικών κομμάτων δήθεν περί “ισότητας των φύλων”, που εντείνουν την επίθεση στα δικαιώματα των γυναικών αλλά και των ανδρών, ισοπεδώνοντάς τα προς κάτω. 

ΕΕ και αστικά κυβερνητικά κόμματα- ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ- στο όνομα των “ίσων ευκαιριών” και της “ισοκατανομής” των οικογενειακών ευθυνών μεταξύ των δύο φύλων κατάργησαν δικαιώματα, όπως την 5ετή διαφορά στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης γυναικών και ανδρών, την απαγόρευση της νυχτερινής εργασίας στη βιομηχανία. Με πρόσχημα τη “συμφιλίωση επαγγελματικής και προσωπικής, οικογενειακής ζωής”, συνεχίζουν να επεκτείνουν τα ωράρια- λάστιχο, την “ευελιξία” ακόμα και στις άδειες τοκετού – λοχείας – μητρότητας, δίνοντας την “ελευθερία” στην καπιταλιστική εργοδοσία να απασχολεί την εργαζόμενη μέχρι να γεννήσει ή αμέσως μετά τον τοκετό. Αυτά τα μέτρα δεν εξανθρωπίζουν την εργασιακή ζούγκλα για τις γυναίκες, δεν αμβλύνουν το πρόβλημα της έλλειψης κρατικών μέτρων προστασίας της μητρότητας και στήριξης της οικογένειας (άδειες μητρότητας για όλες, μέτρα υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, δομές φροντίδας ηλικιωμένων, προσχολική και ειδική αγωγή, δημιουργική απασχόληση παιδιών). Αντίθετα, ενισχύουν στην πράξη την παρωχημένη αστική αντίληψη και πολιτική πρακτική, σύμφωνα με την οποία η φροντίδα της οικογένειας αποτελεί σχεδόν αποκλειστικά ατομική- οικογενειακή ευθύνη.

Το «Σχέδιο Ανάπτυξης» της κυβέρνησης ΝΔ και της Επιτροπής Πισσαρίδη, όπως και οι θέσεις της προηγούμενης κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, πατώντας πάνω στις οδηγίες και τους στόχους της ΕΕ, αποβλέπουν στο κέρδος των καπιταλιστικών επιχειρήσεων που θα φέρει η αύξηση της γυναικείας απασχόλησης. 

Οι διακηρύξεις περί “ισότητας” ανδρών και γυναικών στο νόμο δεν σημαίνει ισότητα στην πραγματική ζωή, ούτε σταθερότητα στην εργασία, ούτε απαλλαγή από την ταξική εκμετάλλευση, πάνω στην οποία εμφανίζονται νέες μορφές πρόσθετης καταπίεσης του γυναικείου φύλου. 

Σήμερα, ωστόσο, λόγω της μαζικής συμμετοχής των γυναικών στην κοινωνική εργασία, αρχίζουν να σπάνε οι παραδοσιακοί κοινωνικοί ρόλοι των δύο φύλων, έτσι όπως είχαν διαμορφωθεί επί αιώνες. Υπάρχει πρόοδος στη συμβολή και των δύο γονέων στην ανατροφή των παιδιών και τις μεταξύ τους υποχρεώσεις. Έχει ωριμάσει η ανάγκη να προχωρήσουν αλλαγές ακόμα και στο αστικό Οικογενειακό Δίκαιο, ώστε να διασφαλίζονται οι κοινές ευθύνες των δύο γονέων απέναντι στο παιδί, ακόμα και μετά το διαζύγιο. Όμως, οι οικονομικές και κοινωνικές εξαρτήσεις, το άγχος και οι δυσκολίες της καθημερινότητας σακατεύουν την προσωπικότητα της γυναίκας και του άντρα, σμπαραλιάζουν τις ανθρώπινες σχέσεις, πολύ περισσότερο τις σχέσεις μεταξύ των διαζευγμένων γονιών, με αρνητική επίδραση στις σχέσεις τους με το παιδί. Αυτή η κατάσταση δεν αντιμετωπίζεται κυρίως με νομικές- δικαστικές ρυθμίσεις, που δεν πατάνε γερά πάνω σε μέτρα οικονομικής-κοινωνικής στήριξης των γονέων, ιδιαίτερα σε ένα κρατικό δίκτυο δωρεάν υπηρεσιών σε θέματα οικογενειακού προγραμματισμού, συμβουλευτικής γονέων κ.α. 

Η ΚΕ του ΚΚΕ καλεί τις γυναίκες να δουν πιο βαθιά τις αιτίες για την απώλεια δικαιωμάτων της εργατικής τάξης σε όλο τον κόσμο, για τα δεινά των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων των ΗΠΑ- ΝΑΤΟ- ΕΕ, αλλά και για τους επικίνδυνους συμβιβασμούς μεταξύ των καπιταλιστικών κρατών, δηλαδή την “ιμπεριαλιστική ειρήνη με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών”. Η αγορά μαζικά σύγχρονου πολεμικού εξοπλισμού της χώρας μας από άλλες χώρες – μέλη του ΝΑΤΟ, η διευκόλυνση διέλευσης – στάθμευσης ΑμερικανοΝΑΤΟϊκών στρατιωτικών δυνάμεων δεν αποτελεί- όπως ισχυρίζονται- φρούριο προστασίας από τις τούρκικες διεκδικήσεις, αλλά συμμετοχή και μαγνήτη εμπλοκής της Ελλάδας σε πιο γενικευμένες πολεμικές συρράξεις. Το ΚΚΕ καταδικάζει τους πρόσφατους βομβαρδισμούς στη Συρία από την αμερικάνικη κυβέρνηση, ως ένα ακόμα παράδειγμα που εκθέτει όσους καλλιεργούσαν προσδοκίες για την προεδρεία του Μπάιντεν. Και η σημερινή κυβέρνηση των ΗΠΑ διακηρύσσει τον ανελέητο ανταγωνισμό της με την Κίνα, τη Ρωσία και άλλα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη. 

Η ΚΕ του ΚΚΕ εκφράζει την αλληλεγγύη της στις γυναίκες πρόσφυγες και τις μετανάστριες, η οποία χρειάζεται να στηρίζεται στην κοινή δράση του εργατικού, λαϊκού κινήματος της χώρας μας κι άλλων χωρών, ώστε η λαϊκή θέληση να επιβάλει την απεμπλοκή της χώρας μας και γειτονικών χωρών από το ΝΑΤΟ, την ΕΕ και τους ευρωατλαντικούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, το κλείσιμο των Νατοϊκών βάσεων, την απόρριψη κάθε ιμπεριαλιστικής συμμαχίας. Αυτή είναι η καλύτερη ασπίδα προστασίας απέναντι στη δικαιολογημένη ανησυχία για την κατάσταση στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου. 

Η ΚΕ του ΚΚΕ καλεί τις γυναίκες να πρωτοστατήσουν με τη συμμετοχή τους στο ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα, στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, στο κίνημα των αυτοαπασχολούμενων των πόλεων και κωμοπόλεων, όπως και των αγροτών ενάντια στα μονοπώλια και τις κυβερνήσεις τους, στον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, ώστε να διαμορφώνονται “ρωγμές” στο μέτωπο των δυνάμεων του ταξικού αντιπάλου.

Η ιστορική επέτειος της 8ης Μάρτη, αφιερωμένη στους σκληρούς απεργιακούς αγώνες των εργατριών του 19ου αιώνα για ίσα μεροκάματα ανδρών και γυναικών, για ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, για λιγότερες ώρες εργασίας. θυμίζει: Το πραγματικά προοδευτικό στην ιστορία των κοινωνιών, της ταξικής πάλης είναι να μην υποτάσσεσαι σε αρνητικούς συσχετισμούς, αλλά να παλεύεις για να τους αλλάξεις. Η ιστορία δείχνει ότι υπήρχαν και καμπές οπισθοδρόμησης, αντιδραστικοποίησης, από τις οποίες η ανθρωπότητα τελικά βγήκε με τη δράση, όχι κάποιων “φωτισμένων” ξεχωριστών πολιτικών ηγετών, αλλά των καταπιεζόμενων μαζών, που αξιοποίησαν τις αντικειμενικές δυνατότητες. Από την επαναστατική εργατική πάλη όλου του 20ου αιώνα, από την ανάπτυξη της επαναστατικής κομμουνιστικής ιδεολογίας, μελετώντας την καπιταλιστική εξέλιξη και τον πρώτο κύκλο περάσματος στο σοσιαλισμό- κομμουνισμό, κατακτιέται η αναγέννηση του κομμουνιστικού κινήματος. 

Η ΚΕ του ΚΚΕ νοιώθει βαθιά την ευθύνη της να ανταποκριθεί στην ισχυροποίηση του ΚΚΕ ως φορέα επαναστατικών ιδεών και οργανωτή της εργατικής- λαϊκής πάλης για τη μόνη κοινωνία που μπορεί να απαλλάξει τη γυναίκα και τον άνδρα από κάθε μορφή οικονομικής εκμετάλλευσης και κοινωνικής καταπίεσης και ανισοτιμίας, τη σοσιαλιστική – κομμουνιστική. Σε αυτό το στόχο βαδίζει και προς το 21ο Συνέδριο του Κόμματος. 

5 Μάρτη 2021

Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ

ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΙΟΝΙΩΝ ΝΗΣΩΝ

8 ΜΑΡΤΗ 2021

Με τις γροθιές μας υψωμένες, όπως η Ιστορία των εργατριών του Σικάγο ορίζει.

Έναν χρόνο μετά την πρώτη εφαρμογή του γενικού lock down μιας ολόκληρης κοινωνίας, η Γιορτή της Γυναίκας σημαίνει πολύ περισσότερα από την επετειακή υπόμνηση των αγώνων των εργατριών του Σικάγο στα 1857. Ανάμεσα στις δύο λέξεις του συνθήματος που εκείνες πρώτες φώναξαν, «Ψωμί και Τριαντάφυλλα», το ψωμί γίνεται όλο και πιο δύσκολο να βρεθεί, όλο και πιο δύσκολο να φτάσει για όλη την οικογένεια, όλο και πιο δύσκολο να κρατήσει για ολόκληρο τον μήνα. Όσο για τα «τριαντάφυλλα», φαίνεται να χρησιμοποιούνται σαν την επίσημη δικαιολογία, που πίσω της κρύβεται όλος ο άνισος αγώνας κάθε γυναίκας απέναντι στην εργασιακή εκμετάλλευση, την ενδοοικογενειακή βία, τον αγώνα για την κάλυψη όλων των υλικών και ψυχολογικών αναγκών των αδύναμων μελών της οικογένειας, παιδιών, γερόντων, αναπήρων. Σαν αυτά τα τριαντάφυλλα, να έχουν περισσότερα αγκάθια από ότι πέταλα, τόσα όσες είναι και οι δυσκολίες που καλείται να αντιμετωπίσει η σύγχρονη γυναίκα.

Έναν χρόνο μέσα στη δύνη της πανδημίας και έντεκα χρόνια καπιταλιστικής κρίσης, με τα μνημόνια που σφραγίζουν τη ζωή μας, αποκαλύπτεται πια με τον πιο σαφή τρόπο, ότι η σημερινή «γιορτή» αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι των εργατικών και κοινωνικών αγώνων της εποχής μας, αγώνων που αφορούν τόσο τους άνδρες, όσο και τις γυναίκες.

Σε συνθήκες πλήρους απορρύθμισης της εργασίας, με απόλυτη απελευθέρωση των μαζικών απολύσεων, οι γυναίκες είναι οι πρώτες που βρίσκονται άνεργες. Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, για το 2019, το ποσοστό απασχόλησης των γυναικών για τις ηλικίες από 20 έως 64 ετών ήταν στο 51%, δηλαδή μόνο η μία στις δύο γυναίκες είχαν κάποια απασχόληση. Συγχρόνως είναι και οι τελευταίες που ξαναβρίσκουν δουλειά, έχοντας περάσει μήνες ή χρόνια σε ανεργία, με το ποσοστό των χρονίως ανέργων να είναι κοντά στο 62%.

Στην εποχή της ραγδαίας αύξησης των ελαστικών σχέσεων εργασίας, οι γυναίκες είναι εκείνες που τραβάνε το άρμα με την ανασφάλιστη εργασία, με την καταστρατήγηση κάθε συμφωνημένου ωραρίου, με την εκβιαστική παραίτηση από κάθε πρόνοια προστασίας της μητρότητας, τις άδειες, τα επιδόματα τέκνων, λοχείας κτλ. Από τη μια μεριά έχουμε τις ευρωπαϊκές και τις ελληνικές κυβερνήσεις να υπερθεματίζουν για την προστασία της μητρότητας, ενώ από την άλλη βλέπουμε επιχειρήσεις να αποφεύγουν την πρόσληψη νέων γυναικών ή να τις δεσμεύουν με ιδιωτικά συμφωνητικά που απαγορεύουν μια μελλοντική τους εγκυμοσύνη. Νέες μητέρες υφίστανται εκδικητικές συμπεριφορές για να μην διεκδικήσουν άδειες λοχείας ή επιδόματα τέκνων, ενώ έχουν ήδη περάσει σχεδόν τρία χρόνια που νομιμοποιήθηκε, μετά από απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου η απόλυση εγκύων εργαζομένων.

Σε αυτές τις συνθήκες απορρύθμισης των όρων εργασίας, ο βαθμός εξάρτησης των γυναικών δημιουργεί τις ιδανικότερες συνθήκες για τη σιωπή τους απέναντι σε κάθε μορφή βίας, με κυρίαρχη την ενδοοικογενειακή, που στις συνθήκες υποχρεωτικού εγκλεισμού του τελευταίου έτους, φαίνεται να αυξάνει κατακόρυφα. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία από τον Οκτώβριο του 2019 και για ένα έτος, το 85% των γυναικών που κατήγγειλαν ότι υπέστησαν κάποια μορφή βίας, αναφέρονταν στην ενδοοικογενειακή βία.

Με τη λέξη «κανονικότητα» που κυριαρχεί στον δημόσιο λόγο, περιγράφεται ένα περιβάλλον αυξανόμενης εργοδοτικής αυθαιρεσίας, καταστολής των κοινωνικών κινημάτων και εντατικοποίησης της αποσάθρωσης κάθε κοινωνικής δομής και θεσμού, όπως το Εθνικό Σύστημα Υγείας, το Ασφαλιστικό/Συνταξιοδοτικό Σύστημα, η Δημόσια Εκπαίδευση, οι προνοιακές δομές για νήπια, ΑμΕΑ ή υπερήλικες. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, όχι μόνο καλούμαστε να ζήσουμε, αλλά χρεωνόμαστε και την αποτυχία μιας ολόκληρης πολιτικής, που κρύβεται πίσω από το αφήγημα της «ατομικής ευθύνης». Αυτής της ευθύνης που ειδικά οι γυναίκες τη βιώνουμε κάθε μέρα προσπαθώντας να καλύψουμε τα κενά που αφήνει ο συστηματικός περιορισμός του πεδίου της κρατικής ευθύνης.

Εμείς είμαστε η άνεργη γυναίκα, η μονογονεϊκή οικογένεια δίχως υποστήριξη, η γυναίκα που νοσεί δίχως να βρίσκει περίθαλψη, η γυναίκα που μπαίνει στην τρίτη ηλικία δίχως σύνταξη, η μετανάστρια που παλεύει να επιβιώσει, η φοιτήτρια που δεν μπορεί να καλύψει τα έξοδα των σπουδών της, η γυναίκα που σπούδασε και δεν μπορεί να ασκήσει την επιστήμη της. Όλες εμείς, σήμερα γιορτάζουμε την Ημέρα της εργαζόμενης γυναίκας,

«Σπάμε τις Αλυσίδες της Σιωπής, της Εκμετάλλευσης, της Ανισοτιμίας»,

με τις γροθιές μας υψωμένες, όπως η Ιστορία των εργατριών του Σικάγο ορίζει.

7/3/21

ΣΥΛΛΟΓΟΣ  ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ  ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ  ΛΕΥΚΑΔΑΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ  ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ  ΓΥΝΑΙΚΑΣ

Τιμούμε την ιστορική επέτειο της 8ης Μάρτη, Παγκόσμιας Μέρας της εργαζόμενης Γυναίκας. Μετά από  111 χρόνια από  την καθιέρωσή της, το μήνυμα της επετείου παραμένει επίκαιρο. Αφορά τον  κοινό αγώνα για ισότιμα δικαιώματα ανδρών και γυναικών στην εργασία, στην οικογένεια, στην κοινωνική δράση. Αφορά τον αγώνα για την  κατάργηση κάθε μορφής εκμετάλλευσης, που θα φέρει και την πραγματική απελευθέρωση της γυναίκας.

Η φετινή παγκόσμια ημέρα της γυναίκας, σχεδόν ένα χρόνο από την έναρξη της πανδημίας, βρίσκει τις γυναίκες αντιμέτωπες με την ανασφάλεια, την ψυχική κόπωση και τα αδιέξοδα που επιδείνωσε η πανδημία.

Οι γυναίκες υγειονομικοί δίνουν τη δική τους ξεχωριστή μάχη ενάντια στην πανδημία στις αποψιλωμένες δομές υγείας. Η ημέρα της γυναίκας βρίσκει σήμερα τις νοσηλεύτριες εξαντλημένες από τις πολλές νυχτερινές, κυλιόμενες και ακανόνιστες  βάρδιες, τις λιγοστές καθαρίστριες κατάκοπες από την  ταυτόχρονη κάλυψη πολλών τμημάτων και  τις γυναίκες γιατρούς κουρασμένες από τις πολλές  εφημερίες  με ελάχιστα ρεπό και καθόλου άδειες.  Και ο κατάλογος δεν έχει τέλος !!!

Εκτός από τον αυξημένο φόρτο της δουλειάς, οι εργαζόμενες μητέρες έχουν και την ευθύνη για τη φροντίδα των μικρών παιδιών, αφού τα σχολεία ήταν κλειστά για μήνες και  αρκετές άδειες ειδικού σκοπού δεν δόθηκαν (ειδικά στις υγειονομικούς) λόγω των μεγάλων ελλείψεων.  Επίσης συχνά οι γυναίκες επιφορτίζονται και τη φροντίδα των ηλικιωμένων γονιών τους ή/και άλλων εξαρτώμενων μελών της οικογένειας με αναπηρίες (ή άλλα σοβαρά προβλήματα), λόγω της ανεπάρκειας δημόσιων δομών για τη φιλοξενία και την περίθαλψή τους. 

Στα παραπάνω έρχονται να προστεθούν και τα περιστατικά βίας απέναντι στις γυναίκες, με τη ρίζα τους να βρίσκεται στις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες που διαμορφώνουν τους δράστες και εκβιάζουν τη σιωπή των θυμάτων.

«Ασπίδα προστασίας» απέναντι σε φαινόμενα βίας και καταστολής μπορεί να αναπτυχτεί μόνο στα πλαίσια του συλλογικού αγώνα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας και τη διεκδίκηση της καθολικής ικανοποίησης των σύγχρονων αναγκών μας με βάση τις δυνατότητες του 21ου αιώνα.

Δεν συμβιβαζόμαστε με την κάλπικη «ελευθερία» και «ισότητα», που στο όνομα της πάρθηκαν πίσω κατακτήσεις που υπερασπίζονταν τη θέση της γυναίκας.

 Συνεχίζουμε τον αγώνα και  Διεκδικούμε:

  • Χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό για την ανάπτυξη και λειτουργία πλήρως στελεχωμένων (με μόνιμο εξειδικευμένο προσωπικό) δημόσιων υπηρεσιών για την πρόληψη της βίας κατά των γυναικών και για τη στήριξη των κακοποιημένων γυναικών (συμβουλευτικά κέντρα, ξενώνες, τηλεφωνικές γραμμές, νομική στήριξη κ.ά.). Καμία εμπλοκή ΜΚΟ. Ενημερωτικά προγράμματα σε σχολεία, σχολές, σε χώρους νεολαίας από επιστημονικούς κρατικούς φορείς. 
  •  Εφαρμογή και επέκταση των ειδικών μέτρων προστασίας για τις εργαζόμενες εγκύους, λεχώνες και θηλάζουσες (απαλλαγή από νυχτερινή εργασία και από βαριές, ανθυγιεινές εργασίες, εκτίμηση επαγγελματικού κινδύνου, άδειες, απαγόρευση απόλυσης κλπ).
  • Άδεια κύησης, τοκετού, λοχείας, μητρότητας με πλήρεις αποδοχές και ασφαλιστικά δικαιώματα, ανεξαρτήτως εργασιακής σχέσης. Κατάργηση της προϋπόθεσης συμπλήρωσης 200 ενσήμων τα τελευταία 2 χρόνια για τη χορήγηση του επιδόματος μητρότητας και της ειδικής παροχής προστασίας της μητρότητας από τον ΟΑΕΔ.
  • Μειωμένο ωράριο εργασίας για γονείς με παιδιά ΑμΕΑ, χωρίς περικοπές των αποδοχών τους.
  • Άδειες στο ζευγάρι για ασθένειες ή άλλες ανάγκες του παιδιού για τα επόμενα χρόνια. Μεγαλύτερη άδεια στις μονογονεϊκές οικογένειες και σε γυναίκες με αναπηρία ή με παιδιά ΑμΕΑ.
  •  Μέτρα υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς για την προστασία του γυναικείου οργανισμού, της μητρότητας. Κάλυψη από το κράτος όλων των εξόδων προγεννητικού ελέγχου, της ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής και του τοκετού.

Χτίζουμε «ασπίδα προστασίας»  απέναντι στη βία κάθε μορφής σε βάρος των γυναικών μέσα από την κοινή αγωνιστική μας δράση, τη συλλογικότητα, την αλληλεγγύη!

Το  ΔΣ

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑ, ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΑ & ΣΥΝΑΦΗ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ Ν. ΛΕΥΚΑΔΑΣ & ΠΡΩΗΝ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΒΟΝΙΤΣΑΣ8η ΜΑΡΤΗ 2021 – ΣΠΑΜΕ ΤΙΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ ΤΟΥ ΑΤΟΜΙΚΟΥ ΔΡΟΜΟΥ, ΔΥΝΑΜΩΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΖΩΗ ΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ.

ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ 

ΠΟΥ ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΟΥΝ ΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΤΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ (ΟΓΕ) ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ, ΑΡΤΑΣ, ΠΡΕΒΕΖΑΣ, και οι ΟΜΑΔΕΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ 

ΤΕΤΑΡΤΗ 10 ΜΑΡΤΗ ΣΤΙΣ 18.00

ΤΟ LINK ΤΗΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ ΕΙΝΑΙ:  https://us02web.zoom.us/j/7422589346?pwd=UWtxTHFnc0VieXlYVUE2NzgwNmhyQT09

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Η 8η Μάρτη, η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας είναι μέρα αφιερωμένη στους αγώνες των γυναικών για τα δικαιώματα τους στην εργασία, για την ισότιμη θέση τους στην κοινωνία. 111 χρόνια από την καθιέρωση της, μετά από την πρόταση της επαναστάτριας Κλάρα Τσέτκιν, το μήνυμα της παραμένει ζωντανό και επίκαιρο γιατί η ανισοτιμία της γυναίκας ζει και βασιλεύει.  

Ιδιαίτερα στον κλάδο μας, η εκμετάλλευση των γυναικών που εργάζονται γίνεται πιο έντονη από ποτέ. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι συναδέλφισσες μας δέχονται καθημερινά την εργοδοτική τρομοκρατία και την ολοένα και μεγαλύτερη εντατικοποίηση της εργασίας τους , με σκοπό να συνεισφέρουν στον οικογενειακό κουμπαρά. Είναι οι πρώτες που βίωσαν στο πετσί τους, την δίκαιη ανάπτυξη που προπαγάνδιζαν οι κυβερνήσεις των προηγουμένων χρόνων μαζί με την κυβέρνηση της ΝΔ σήμερα. 

Το τουριστικό θαύμα της χώρας και η ανάπτυξη του τόπου μας από τον τουρισμό, επέφερε στην ουσία ανάπτυξη για τα κέρδη των μεγαλοξενοδόχων του κλάδου και την συνολική κερδοφορία του τουριστικού κεφαλαίου. Για τις εργαζόμενες επέφερε μόνο αύξηση του εργάσιμου χρόνου δουλειάς, μειωμένα ένσημα, μαύρη εργασία, φόβους για πιθανή απόλυση, την ίδια στιγμή που σήκωναν και το βάρος του οικογενειακού νοικοκυριού. Η οικογενειακή και προσωπική ζωή, είτε κατακερματίστηκε, είτε διαλύθηκε κάτω από τα 10ωρα και τα 12ωρα δουλειάς. 

Σήμερα λοιπόν, κόντρα στη λογική που θέλει το 2021 να ζουν καλύτερα οι εργαζόμενες και τα παιδιά τους με βάση την πρόοδο της τεχνολογίας, η νέα καπιταλιστική οικονομική κρίση που επιταχύνθηκε από την πανδημία, έρχεται να κάνει το δικαίωμα για την υγεία τους υπόθεση «ατομικής ευθύνης». Κυβέρνηση – ΕΕ και κεφάλαιο ένα χρόνο τώρα παίζουν στο τζόγο την υγεία του λαού, χωρίς να λαμβάνουν υπόψιν τους τις απαιτήσεις του λαού για την άμεση επίταξη του ιδιωτικού τομέα στη υγεία, την πρόσληψη μόνιμου προσωπικού για τις εστίες υπερμετάδοσης , μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς κλπ. 

Διεκδικούμε το δικαίωμα των γυναικών στη σταθερή εργασία με μείωση του εργάσιμου χρόνου και με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.

Καλούμε όλες τις γυναίκες του κλάδου μαζί με τους υπόλοιπους εργαζόμενους να συσπειρωθούν γύρω από το Σωματείο μας. Μόνο με τη συλλογική πάλη μπορούμε να αντιπαλέψουμε την αντιλαϊκή πολιτική που χτυπάει εμάς και τις οικογένειες μας. 

Το ΔΣ

Μετωπική Δράση Λευκάδας

Αγώνας για ψωμί και τριαντάφυλλα-8 Μαρτίου

Η 8η Μάρτη, διεθνής ημέρα της γυναίκας, αποτελεί ημερομηνία ορόσημο των γυναικείων αγώνων για ισότητα, καλές συνθήκες εργασίας, κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα και άρση της γενικότερης καταπίεσης που υφίσταται ποικιλοτρόπως  το γυναικείο φύλο.

Η  περίοδος που διανύουμε μέσω της πανδημικής-οικονομικής κρίσης και της ευρύτερης επίθεσης κεφαλαίου, κυβέρνησης και Ευρωπαϊκής Ένωσης στα εργασιακά και κοινωνικοπολιτικά δικαιώματα, φορτώνει με επιπλέον βάρη  τις γυναίκες τόσο στο πεδίο της εργασίας όσο και στην οικιακή ζωή. 

Η αυξημένη ανεργία, η ενδοοικογενειακή και έμφυλη βία, οι χαμηλότεροι μισθοί, οι ποικίλες παρενοχλήσεις, και οι αυξημένες υποχρεώσεις στο νοικοκυριό, αποτελούν προβλήματα που οξύνονται σε μεγάλο βαθμό. Ταυτόχρονα ένας νέου τύπου σκοταδισμός επιχειρεί να επιτεθεί ιδεολογικά σε κατακτήσεις του γυναικείου και εργατικού κινήματος και να υπονομεύσει την θέση και τους αγώνες  των γυναικών.

 Ωστόσο παρά τις δυσκολίες, και την αστυνομική καταστολή(χαρακτηριστικό παράδειγμα η  πορεία στην Αθήνα τις 25 Νοεμβρίου)  σωματεία, συλλογικότητες και μεμονωμένες αγωνίστριες/ες συντονίζονται και κλιμακώνουν τον αγώνα μέσω απεργιακής κινητοποίησης και διαδήλωσης την 8η Μάρτη.

 Η πάλη των γυναικών για κοινωνικά δικαιώματα, δημοκρατία, ισότητα, χειραφέτηση είναι δημιουργικά δεμένη με τον αγώνα συνολικά της εργατικής τάξης για απελευθέρωση από το σύστημα της εκμετάλλευσης και καταπίεσης που συντηρεί τις πατριαρχικές δομές υποβιβάζοντας, περιορίζοντας και αντικειμενοποιώντας τις γυναίκες και άλλες αδύναμες και αποκλεισμένες κοινωνικές ομάδες όπως οι μετανάστριες/ες, τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα κτλ.

Στο πλαίσιο αυτός ως Μετωπική Δράση Λευκάδας εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στηρίζοντας τα αιτήματα.

∙         Για ίσα δικαιώματα στην εργασία, στο σπίτι, και γενικότερα σε όλα τα πεδία της κοινωνικής ζωής.

∙         Για την υπεράσπιση της γυναικείας ζωής.

∙         Για Δημόσια υγεία, περίθαλψη, κοινωνική πρόνοια, μέριμνα για τα αναπαραγωγικά δικαιώματα.

∙         Για Δημόσια παιδεία, βρεφονηπιακή φροντίδα και προσχολική αγωγή.

∙         Για ένα θεσμικό και νομικό πλαίσιο που θα ενισχύει τον αγώνα ενάντια σε κάθε είδους διάκριση με βάση το φύλο ή το σεξουαλικό προσανατολισμό. Που θα στηρίζει και θα βοηθά τις γυναίκες που υφίστανται βία, παρενόχληση και κάθε είδους παραβίαση.

ΛΕΥΚΑΔΑ 7/3/2021

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Τιμάμε την 8η Μάρτη, την παγκόσμια ημέρα της γυναίκας. Μια μέρα αφιερωμένη στους αγώνες των γυναικών για τα δικαιώματά τους στην εργασία , για την ισότιμη θέση τους στην κοινωνία, και   η οποία καθιερώθηκε πριν από 111 χρόνια από τη Διεθνή Συνδιάσκεψη σοσιαλιστριών γυναικών.

Χαιρετίζουμε όλες τις εργαζόμενες γυναίκες σε Δημόσιο και Ιδιωτικό τομέα που κάτω από δύσκολες συνθήκες δίνουν τη δική τους μάχη, τόσο στον εργασιακό τους χώρο, όσο και για την φροντίδα της οικογένειας. Χαιρετίζουμε τις εργαζόμενες εκείνες που εργάζονται κάτω από καθεστώς ελαστικών μορφών απασχόλησης και κάτω από πραγματικά αντίξοες συνθήκες (προσωπικές, οικογενειακές, οικονομικές…). Τις εργαζόμενες συναδέλφισσες  που εργάζονται μέσα από διάφορα προγράμματα, σε παιδικούς σταθμούς , στη Βοήθεια στο Σπίτι, καθαρίστριες σε σχολεία, που βρίσκονται  μέσα στην αβεβαιότητα και την ανασφάλεια, αν θα συνεχιστεί το πρόγραμμα για να εξακολουθήσουν να παραμείνουν στην εργασία τους.

Η φετινή παγκόσμια ημέρα της γυναίκας, ένα χρόνο από την έναρξη της πανδημίας, βρίσκει τις εργαζόμενες αντιμέτωπες με την ανασφάλεια, τα αδιέξοδα που γέννησε η κατάρρευση των δημοσίων συστημάτων υγείας και η εξάπλωση της πανδημίας στη χώρα μας και σε όλο τον κόσμο, με την αύξηση των περιστατικών βίας απέναντι στις γυναίκες σε συνθήκες εγκλεισμού των πόλεων. Υψώνουμε φωνή καταδίκης των περιστατικών βίας, σεξουαλικής παρενόχλησης και κακοποίησης σε βάρος των γυναικών ακόμα και ανήλικων παιδιών, που θεριεύουν μέσα στις συνθήκες των οικονομικών και κοινωνικών πιέσεων και καταναγκασμών. Συνθήκες που αποτελούν το θερμοκήπιο για τα αποκρουστικά περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης, που δεσμεύουν τα όνειρα, την πορεία μιας γυναίκας, ενός νέου ανθρώπου στην εργασία, στην εκπαίδευση, στον αθλητισμό, στον πολιτισμό.

Πριν 164 χρόνια οι εργάτριες των κλωστοϋφαντουργείων της Νέας Υόρκης βγήκαν στο δρόμο του  αγώνα και συγκρούστηκαν με τους καταπιεστές τους  και με τις κρατικές δυνάμεις καταστολής, για να διεκδικήσουν καλύτερους όρους δουλειάς και αμοιβής, ανθρώπινες συνθήκες εργασίας. Σήκωσαν το ανάστημά τους απέναντι στην εργοδοσία και το κράτος της, γράφοντας με το αίμα τους μια από τις πολλές φωτεινές σελίδες στην ιστορία του εργατικού κινήματος. 

Το μήνυμα της Παγκόσμιας Μέρας της Γυναίκας είναι σήμερα πιο επίκαιρο από ποτέ. Δεν είναι απλά μια επέτειος την οποία τιμούμε. Αποτελεί έναν κρίκο στην αλυσίδα των αγώνων και διεκδικήσεών μας για όσα έχουμε ανάγκη σήμερα τον 21ο αιώνα.

Σήμερα που η πρόοδος της επιστήμης και της τεχνολογίας μπορεί να εξασφαλίσει μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλες και όλους, με μισθό που θα καλύπτει τις ανάγκες μας, με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα και λιγότερες ώρες εργασίας.

Αυτή η πρόοδος μπορεί να ικανοποιήσει τις ιδιαίτερες βιολογικές ανάγκες της κάθε γυναίκας με γενικευμένα μέτρα κοινωνικής προστασίας της μητρότητας, αλλά και τις ανάγκες της οικογένειάς της, με τη δημιουργία και λειτουργία δημόσιων και δωρεάν υπηρεσιών Υγείας, Πρόνοιας, Παιδείας.

Όμως τι μπαίνει εμπόδιο σε όλα αυτά; Οι πολιτικές που εφαρμόζονται από τις κυβερνήσεις και την Ε.Ε., που χτίζουν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων στα ερείπια των δικών μας δικαιωμάτων. 

Το αγωνιστικό μήνυμα της 8ης Μάρτη δείχνει σε όλες και όλους το μόνο ελπιδοφόρο δρόμο! Το δρόμο του συλλογικού και οργανωμένου αγώνα μέσα από τα σωματεία μας, την κοινή πάλη όλων των εργαζομένων για την ανατροπή αυτών των πολιτικών, την ανάκτηση των απωλειών μας, τη διεκδίκηση των πραγματικά σύγχρονων αναγκών μας. 

Δυναμώνουμε τον συλλογικό αγώνα για υγεία και ζωή με δικαιώματα.

Το Δ.Σ.

ota-lefkadas-300x225

Η 8 Μάρτη είναι το χαμόγελο των αγωνιζόμενων γυναικών, το θάρρος των καταγγελιών, το κουράγιο των εργαζόμενων, η ελπίδα της κοινής απελευθέρωσης όλων των ανθρώπων

Η 8 Μάρτη είναι ένα χαμογελαστό κορίτσι ανάμεσα στα λευκά κράνη των δυνάμεων καταστολής, στην κοινή αφίσα των φοιτητών Ελλάδας και Τουρκίας. «Έχετε κάθε λόγο να μας φοβάστε και γι αυτό γελάμε μπροστά σας! Σε Ελλάδα και Τουρκία στους ταξικούς αγώνες βαδίζουμε μαζί! Θα νικήσουμε!» έγραφε.

Η 8 Μάρτη είναι η κυρία Κατερίνα «δασκάλα, μάνα, γυναίκα, άνθρωπος» που έβαλε το σώμα της ασπίδα στο σώμα του φοιτητή που έσερναν με μίσος ανάμεικτο με φόβο τα ΜΑΤ. 

Η 8 Μάρτη είναι η εικοσάχρονη Αφγανή πρόσφυγας, έγκυος στον όγδοο μήνα, που όταν απορρίφθηκε το αίτημα της για επανένωση με την οικογένειά της στη Γερμανία, έβγαλε έξω από τη σκηνή τα δύο της παιδιά και αυτοπυρπολήθηκε, στο κολαστήριο του Καρά Τεπέ. Έχει όνομα την απόγνωση που γεννά η κρατική αναλγησία απέναντι στο δράμα διαμελισμένων ανθρώπων.

Η 8 Μάρτη είναι οι γυναίκες, το 76% των εργαζόμενων στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης στην ΕΕ, το 95% των καθαριστών, που δίνουν τη μάχη στην πρώτη γραμμή ενάντια στην πανδημία τη στιγμή που αρκετές υποαμείβονται σε προσωρινή, μερική, επισφαλή απασχόληση. Η κοινωνική ευγνωμοσύνη θέλει να τις παριστάνει με τη γνωστή αφίσα να στέκουν δυναμικά απέναντι στον ιό, ενώ η καπιταλιστική αδηφαγία τις θεωρεί περιττές για να είναι μόνιμες στα δημόσια συστήματα υγείας .

Η 8 Μάρτη είναι η πενηντάχρονη εργάτρια, μητέρα δύο παιδιών, που πέθανε σε επιχείρηση της Κ. Μακεδονίας λόγω ανεπαρκών μέτρων προστασίας από την πανδημία. 

Η 8 Μάρτη είναι το θάρρος των καταγγελιών για σεξουαλική κακοποίηση που βγαίνουν στο φως και συναντούν το σκοτάδι των κυβερνητικών και πολιτικών ταγών της αστικής εξουσίας. Μιας εξουσίας που με τον ατομισμό, τον ανταγωνισμό και την αποξένωση από την ανθρώπινη ουσία, γεννά τέρατα στον πολιτισμό, στον αθλητισμό και στην παιδεία των «αρίστων», που εκτός από το μυαλό θέλουν να εξουσιάζουν και τα σώματα των υπηκόων τους. 

Η 8 Μάρτη είναι η Εμπρού Τιμτίκ, η 42χρονη δικηγόρος από την Τουρκία που πέθανε μετά από 238 ημέρες απεργίας πείνας. Οι γυναίκες που σήκωσαν το φέρετρό της, σκεπασμένο από γαρύφαλλα, παρά τα κυνηγητά της αστυνομίας.

Η 8 Μάρτη είναι η Γουένι, οικιακή βοηθός στη Βηρυτό, ανάμεσα σε 250.000 μετανάστες από την Αιθιοπία που δουλεύουν στο Λίβανο με το άθλιο σύστημα της «καφάλα». Μια σύγχρονη μορφή σκλαβιάς όπου ο ξένος εργαζόμενος δεν έχει κανένα δικαίωμα στη ζωή του. Κάθε εβδομάδα δύο εργάτριες αυτοκτονούν ή δολοφονούνται· τώρα ήρθε να προστεθεί, λόγω πανδημίας, το πέταμα στο δρόμο. 

Η 8 Μάρτη είναι η Pinar Gultekin, η 27χρονη φοιτήτρια που δολοφονήθηκε από τον πρώην σύντροφό της και η Melek που αναγκάστηκε να σκοτώσει για να σώσει τα παιδιά της από την ενδοοικογενειακή βία.

Δεν είναι η 8 Μάρτη λουλούδια και κυβερνητικές παράτες, επικλήσεις και αποφθέγματα ανέραστων υπαλληλίσκων ενός φονικού συστήματος. Είναι η αναζήτηση ξανά και ξανά του νήματος της γυναικείας χειραφέτησης και της ανθρώπινης απελευθέρωσης. Είναι ο αγώνας ενάντια στο αστικό, καπιταλιστικό κατεστημένο. 

Η 8 Μάρτη είναι αναζήτηση του έρωτα για όλη τη ζωή απέναντι στις αποστειρωμένες συμβάσεις. Ζει και τιμάται όπου ορθώνεται αδιάλλακτο μέτωπο ενάντια στην έμφυλη βία, στο σεξισμό, την ασέβεια της γυναικείας προσωπικότητας και κάθε είδους πατριαρχικές επιβιώσεις και πρακτικές.

     Στις 8 Μάρτη βγαίνουν πάλι στους δρόμους οι προγιαγιάδες του αγώνα. Οι εργάτριες των υφαντουργείων της Ν. Υόρκης που διαδήλωσαν το 1857 ζητώντας ίση αμοιβή για ίση δουλειά και μείωση του χρόνου εργασίας. Οι εργάτριες που δολοφονήθηκαν στις απεργίες των καπνεργατών (1924-1936). Οι «καπετάνισσες, καβαλάρισσες του θρύλου», το μισό και πλέον δυναμικό κομμάτι της ΕΑΜικής αντίστασης και του ΔΣΕ, που σπάσανε τα δεσμά τους. 

Όλες αυτές αναζητούν να πατήσουν ξανά στους ώμους των νέων κοριτσιών και αγοριών και να συνεχίσουν να «χορεύουν πάνω στο φτερό του καρχαρία» χλευάζοντας την αστική υποκρισία και ανασαίνοντας ελεύθερα. Η ανανέωση αυτής της υπόσχεσης είναι η 8 Μάρτη.

Νέο Αριστερό Ρεύμα οργάνωση βάσης Λευκάδας

συμμετέχει στην ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α

Προηγουμενο αρθρο
Εργατικό Κέντρο Λευκάδας- Βόνιτσας: Ανακοίνωση για την 8η Μάρτη και κάλεσμα σε διαδικτυακή εκδήλωση
Επομενο αρθρο
12 πρόστιμα στη Λευκάδα για την μη εφαρμογή των μέτρων του lockdown

Δεν υπάρχουν σχόλια

Γράψτε το σχόλιό σας

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.