Αντίο Βαγγέλη – Του Σπύρου Ι. Φλογαΐτη
Έφυγε από τη ζωή ο Βαγγέλης Κατωπόδης, ο γιος του Ζαχαρή, που είχε κληρονομήσει το όνομα του πατέρα του ως χαρακτηριστικό του. Το βράδυ της Παρασκευής τον παίρναμε τηλέφωνο να μάθουμε τι κάνει. Μας ανησύχησε το ότι δεν απαντούσε κανείς. Το πρωί μάθαμε τα νέα.
Όταν έμαθα ότι αρρώστησε, τηλεφώνησα στο γιατρό του να τον παρακαλέσω να κάνει ό,τι μπορεί γιατί αν πάθει τίποτα ο Βαγγέλης, του είπα, δεν θα έχω κανένα πλέον να μου θυμίζει τη δική μου Λευκάδα. Μου απάντησε ότι ο αγώνας θα είναι άνισος γιατί ο Βαγγέλης άργησε.
Τώρα, ο Βαγγέλης βρίσκεται μ΄ αυτούς που αγάπησε, στην κοινωνία που τον μεγάλωσε, διαμόρφωσε την προσωπικότητά του και τον άνδρωσε, τον πολύκλαυστο αδελφό του και τον μοναδικό πατέρα του, τον Πάνο τον Σκορδέα και τόσους άλλους, σπουδαίους ή ταπεινούς, που σημάδεψαν τη ζωή του.
Θα μπορούσα να γράψω πολλά για τον Βαγγέλη, διότι, αν και αναφερόταν πιο πολύ στον πατέρα του και τον αδελφό του, είχε μια δική του μοναδική αξία, ως άνθρωπος, ως επιχειρηματίας, ως οικογενειάρχης, ως φίλος. Θα περιορισθώ να πω μόνο τούτο, ότι κάποτε πριν δυο χρόνια περίπου, βρισκόμουν στην άπω ανατολή και ένα βράδυ ήμουν καλεσμένος σε μια παρέα κινέζων όπου έμοιαζε με λευκαδίτικη διότι, βοηθούντος και του ρέοντος αλκοόλ, λέγαμε απίθανες ιστορίες του καθενός μας και γελούσαμε ακατάπαυστα. Κάποια στιγμή που είχαμε εξαντλήσει τα πάντα τους λέω, θα σας πω τώρα ιστορίες από το μέρος της καταγωγής μου, τη Λευκάδα, και άρχισα να διηγούμαι περιστατικά από το διάβα στη ζωή αυτού του μοναδικού ανθρώπου και φίλου μου, του Πάνου του Σκορδέα! Έγινε ο χαμός από τα γέλια. Συγκινήθηκα και επί τόπου τηλεφώνησα στο Βαγγέλη στη Λευκάδα και του διηγήθηκα το περιστατικό. «Σπύρο, μου λέει, αυτό που κάνεις δείχνει που βρίσκεται η καρδιά σου».
Γειά σου Βαγγέλη!
Σπυρίδων Ι. Φλογαΐτης
The Author All posts
3 Σχόλια
Ήρθα το καλοκαίρι στο νησί για διακοπές.και τον συνάντησα σ’ ένα μικρό γωνιακό καφενείο στο παλιό νοσοκομείο. Χαιρετηθηκαμε με μεγάλη χαρά όπως πάντα! Τον αγκάλιασα και τον φίλησα όπως κάναμε πάντα όταν βρισκόμασταν μια φορά τον χρόνο στις διακοπές μου!Τον ρώτησα γιατί ήταν μόνος του σ’ εκείνο το καφενείο και δεν ήταν στα γνωστά στέκια του να πίνει καφεδάκι με τον κύριο Σταυρο και τα άλλα φιλαράκια.Μου απάντησε…”δεν θέλω….βαρέθηκα…”Νόμιζα ότι μπορεί να είχε απλώς ακεφιες.Επρεπε όμως να καταλάβω! Γιατί αυτή η απάντηση δεν θα έβγαινε ποτέ από το στόμα του κύριου Βαγγέλη που γνώριζα εγώ! Αυτός που γνώριζα εγώ την λέξη βαριέμαι την έλεγε όταν βρισκόταν με ανθρώπους που δεν είχαν να του που κάτι! Ρουφούσε πληροφορίες από τους πάντες και για τα πάντα για να μαθαίνει,να ενημερώνετε για όλα!Δεν άφηνε τίποτα στην τύχη του!
Τον θαύμαζα γιατί είχε προσωπικότητα πληθωρική και ένα εκτόπισμα που δεν βρίσκεις εύκολα στις μέρες μας!
Λυπάμαι που δεν ήξερα….λυπάμαι που δεν κατάλαβα ενώ θα έπρεπε….θα σε είχα πάρει μια μεγαλύτερη αγκαλιά και ίσως να σου έλεγα ένα ακόμα μεγάλο ευχαριστώ για όλες αυτές τις συμβουλές που μου εδωσες….
Εύχομαι δύναμη και κουράγιο στην οικογένειά του !
Θα μου λείψει το γέλιο σου !! Εκείνο που όταν συναντιόμασταν γελούσαμε χωρίς να είχαμε αρθρώσει λέξη πριν και μη ξέροντας γιατί γελάμε … Εκεί στο “γραφείο” που αποκαλούσες το μέρος που πίναμε τον καφέ μας τα καλοκαίρια μαζί με τον αδελφικό σου φίλο Σταύρο. Δεν πέρασε μια μέρα που να μην σε μνημονεύαμε θερμά όταν γυρίζαμε πίσω από τα καλοκαίρια. Έτσι και τώρα είχαμε την αγωνία και την ελπίδα πως θα αντέξεις έστω και λίγο παραπάνω. Μιλούσαμε συχνά τα απογεύματα αλλά το τελευταίο βράδυ… μας σπαβεντάρισες. Θα μου λείψουν οι ιστορίες σου, το μυαλό σου και οι συμβουλές σου, αλλά δεν θα σε ξεχάσουμε ΠΟΤΕ. Γειά σου Βαγγέλη και χαιρετισμούς σε όλους.
Ο μεγάλος μέντορας μου έφυγε!Ο άνθρωπος που με γέμισε αυτοπεποίθηση και δύναμη!Μυαλό πολύ μπροστά από την εποχή του!Καλό ταξίδι κύριε Βαγγέλη!
Ειρήνη Ευαγγελου
Μια ρεσεψιονίστ απ’τα παλιά!