Αποθαλάσσωση επενδύσεων 250 εκατ. για τα υδροπλάνα

Τι προβλέπουν οι διατάξεις του νομοσχεδίου που κατατέθηκε στη Βουλή

Του Φάνη Ζώη
fzois@naftemporiki.gr

Τον «δρόμο» για επενδύσεις πλέον των 250 εκατ. ευρώ στα υδροπλάνα ανοίγει η κατάθεση χθες του νομοσχεδίου «Θέματα υδατοδρομίων, αστικών οδικών μεταφορών και λοιπές διατάξεις» στην οποία προχώρησε το υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών. Το νομοσχέδιο, το οποίο εκκρεμεί για περισσότερο από μια δεκαετία, περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, διατάξεις για την ίδρυση, λειτουργία και εκμετάλλευση των υδατοδρομίων, την έκδοση των αδειών, τις προδιαγραφές, κ.λπ.

Ήδη, σύμφωνα με την πρώτη αντίδραση των άμεσα ενδιαφερομένων εταιρειών Ελληνικά Υδατοδρόμια και Hellenic Seaplanes, θεωρείται ως το τελευταίο καθοριστικό βήμα για την επανέναρξη πτήσεων με υδροπλάνα στην Ελλάδα. Στόχος του τρίτου νομοσχεδίου από τρεις διαφορετικές κυβερνήσεις, όπως αναφέρεται και στη σχετική αιτιολογική έκθεση, είναι ο καθορισμός του πλαισίου αδειοδότησης για την ίδρυση, λειτουργία και εκμετάλλευση αεροδρομίων επί υδάτινων επιφανειών (υδατοδρομίων) με την περιγραφή συγκεκριμένης διαδικασίας για την έγκριση αίτησης και τεχνικού φακέλου, η παρουσίαση των υποχρεώσεων του Φορέα Λειτουργίας Υδατοδρομίου, οι απαγορεύσεις και περιορισμοί που ισχύουν σε σχέση με άλλα μέσα παροχής μεταφορικού έργου, οι διαδικασίες ελέγχου και επιθεώρησης των υδατοδρομίων, καθώς και οι συγκεκριμένοι κανόνες που ισχύουν για την απο/προσθαλάσσωση αεροσκαφών σε υδάτινα πεδία.

Στο ίδιο σχέδιο νόμου έχουν ενταχθεί και διατάξεις που αφορούν τις αστικές και υπεραστικές συγκοινωνίες, τις διαδικασίες επιλογής των σχημάτων που θα τις παρέχουν καθώς και τον τρόπο λειτουργίας τους, με βάση κοινοτικές οδηγίες. Το υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών, έχοντας το συνολικό συντονισμό της διαδικασίας αδειοδότησης, «διαπίστωσε κατά τη διαδικασία εξέτασης των υποβληθέντων αιτήσεων, συγκεκριμένα προβλήματα στο ισχύον νομοθετικό πλαίσιο, τα οποία οδηγούν σε σημαντικές καθυστερήσεις ως προς την τελική αδειοδότηση των υδατοδρομίων».

Ουσιαστικά, με το νέο σχέδιο νόμου, σε σχέση με το ισχύον θεσμικό πλαίσιο (ν.4146/2013), διαχωρίζεται η διαδικασία αδειοδότησης σε δύο στάδια, ώστε ο κάτοχος της άδειας ίδρυσης υδατοδρομίου, εφόσον το επιθυμεί, να διαφοροποιείται από τον κάτοχο άδειας λειτουργίας και εκμετάλλευσης του υδατοδρομίου. Η πρόταση αυτή υποστηρίζεται, διευκολύνει και προωθεί συνέργειες τύπου ΣΔΙΤ. Διευκρινίζεται ότι η άδεια ίδρυσης εκδίδεται υποχρεωτικά στο όνομα ΟΤΑ ή Λιμενικού Ταμείου ή Οργανισμού Λιμένος ή Φορέα ή Υπηρεσία του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα.

Σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση, «η ίδρυση και λειτουργία δικτύου υδατοδρομίων στην Ελλάδα αποτελεί καινοτόμα επενδυτική ευκαιρία με σημαντικές αναπτυξιακές προοπτικές σε τοπικό επίπεδο αλλά και συνολικά για τη χώρα. Οι προοπτικές αυτές εδράζονται στην ενίσχυση του τουριστικού προϊόντος της χώρας μας, μέσα από την εισαγωγή ενός νέου ευέλικτου μεταφορικού μέσου, τόσο για την πύκνωση των δρομολογίων σε δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς όσο, όμως, και για την ανάδειξη νέων. Κατ’ αυτόν τον τρόπο διευκολύνεται και ενισχύεται η επισκεψιμότητα απομακρυσμένων περιοχών και η δικτύωση μεταξύ των, με στόχο τη μεγιστοποίηση των υφιστάμενων τουριστικών τάσεων αλλά και την ανάπτυξη νέων».

Ποιο είναι το ιστορικό

Η χρήση των υδροπλάνων στην πολιτική αεροπορία εισήχθη κατά τη δεκαετία του ‘20, μιας και οι απαιτήσεις υποδομών ήταν υποτυπώδεις. Στο πλαίσιο αυτό η Ελλάδα χρησιμοποιήθηκε από τις εταιρείες της Ευρώπης ως σταθμός προς τη Μέση, την Άπω Ανατολή και την Αφρική, αλλά και για πτήσεις εσωτερικού και εξωτερικού, σε ναυτικούς αερολιμένες (Φάληρο – Νέα Πέραμος, Μίκρα, ακτές Πελοποννήσου και Στερεάς Ελλάδας, Εύβοια, Σποράδες, Κύθηρα, Κέρκυρα, Κρήτη, Μυτιλήνη, Πάτρα, Σύρος). Η τελευταία πτήση έγινε λίγο πριν την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ μεταπολεμικά η χρήση υδροπλάνων μηδενίστηκε, αφού κατά τη διάρκεια του πολέμου είχαν κατασκευαστεί αεροδρόμια και υπήρχε πλήθος αεροπλάνων.

Στην Ελλάδα επανεμφανίζονται το 2004, και έως το 2008 – οπότε και αποχωρούν, πραγματοποιούνται περί τις 18.500 πτήσεις μεταφέροντας περίπου 180.000 επιβάτες. Δημιουργείται δίκτυο στην ευρύτερη περιοχή του Ιονίου, στο οποίο περιλαμβάνονται τα Ιόνια νησιά (Κέρκυρα, Κεφαλονιά, Λευκάδα, Ιθάκη, Ζάκυνθος, Παξοί), η Αθήνα και η Πάτρα, τα Ιωάννινα και η Καστοριά (λίμνες), ενώ υπάρχει και σύνδεση με το Πρίντεζι. Για πολύ μικρό χρονικό διάστημα δραστηριοποιήθηκαν και στο Αιγαίο, συνδέοντας την Ίο, την Πάτμο και την Κάλυμνο με το Λαύριο.

Πηγή: www.naftemporiki.gr