Ας σταματήσει η σπέκουλα με τους σεισμόπληκτους

Από τις πρώτες μέρες του σεισμού ακόμα, αισθάνθηκα την ηθική μου να κλωτσάει, με όλο αυτό το πήγαινε – έλα των “διαφόρων” στις σεισμόπληκτες περιοχές που συνεχίζεται πάνω από 10 μέρες. Μου θυμίζει τριτοκοσμική χώρα.

Κόμματα, αποκόμματα, φορείς, βουλευτές κάθε νομού, ιδιώτες, σωματεία, συνοδεία φωτογράφου, θεώρησαν υποχρέωσή τους να κάνουν ένα πέρασμα από τα σεισμόπληκτα. Για ενημέρωση, για έκφραση συμπόνιας και συμπαράστασης. Στη συνέχεια πηγαίνουν είτε στο Δήμο, είτε στην Περιφέρεια για περαιτέρω ενημέρωση, πάλι, μαζί με το φωτογράφο.

Δεν θα ήθελα σε καμιά περίπτωση να είμαι στη θέση του Δημάρχου ή του Περιφερειάρχη που πρέπει αυτό το διάστημα να έχουν όλες τους τις δυνάμεις σε εγρήγορση και ταυτόχρονα να σπαταλούν πολύτιμο χρόνο για ενημέρωση των διαφόρων και φωτογράφηση!

Αναρωτιέμαι αλήθεια, από όλη αυτή την κατάσταση ποιος ωφελείται περισσότερο; Πάντως οι σεισμόπληκτοι όχι. Είναι φανερό πως κάποιοι κάνουν δημόσιες σχέσεις, κάποιοι μοστράρονται ανέξοδα σε βάρος ενός τραγικού γεγονότος.

Χτες (27/11) οι επισκέψεις έφτασαν στο αποκορύφωμά τους μετά και τη Γενική Συνέλευση των Περιφερειών.

Τι προσφέρουν όλοι αυτοί που σουλατσάρουνε στα σεισμόπληκτα πουλώντας άλλοι συμπόνια, άλλοι επαναστατικότητα και όλοι μαζί, τη φάτσα τους στο φακό.

Πιστεύει κανένας πως τα προβλήματα των σεισμόπληκτων, λύνονται στο γόνατο, δίπλα στις σκηνές, δίπλα στο γκρεμισμένα σπίτια;

Οι σεισμόπληκτοι έχουν δεχτεί μέχρι στιγμής ελάχιστη βοήθεια από την πολιτεία. Οι ρυθμοί που κινούνται τόσο το κεντρικό κράτος όσο και οι τοπικοί μας άρχοντες είναι αργοί. Οι σεισμόπληκτοι δεν χρειάζονται επισκέψεις, σουλάτσα και φωτογραφίες, αλλά έμπρακτη βοήθεια.

Το πολιτικό προσωπικό όλων των παρατάξεων μπορεί αν θέλει, μπορούσε αν ήθελε, από τη θέση ευθύνης του ο καθένας, να βάλει το λιθαράκι του, ώστε να λειτουργεί σωστά το κράτος. Όπως λειτουργούν όλα τα πολιτισμένα κράτη του κόσμου.

Σ’ αυτά λοιπόν τα κράτη, υπάρχουν έτοιμοι οι μηχανισμοί για την αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων. Όλοι ξέρουν τι πρέπει να κάνουν, και αρκεί να μπουν σε λειτουργία οι μηχανισμοί, ώστε τα πράγματα να αρχίσουν να επιδιορθώνονται. Δεν χρειάζονται επισκέψεις παρά μόνο των ειδικών, δεν χρειάζονται παζαρέματα, δεν χρειάζονται πλειοδοσίες συμπόνιας και πατριωτισμού, γιατί το κράτος λειτουργεί. Οι επισκέψεις των τοπικών αρχόντων προσφέρουν μόνο ηθική στήριξη. Όλα τα υπόλοιπα μπορούν να γίνουν από το γραφείο τους.

Παρατηρήστε την κατάσταση που θα αρχίσει να ξετυλίγεται από τώρα και πέρα στο νησί και συμπεράνετε ποιος θα ωφεληθεί, εκτός από την άθλια κομματοκρατία και το ξεπερασμένο πολιτικό προσωπικό. Υποσχέσεις, διαδικασίες«κατόπιν ενεργειών μου», ταξίματα και ρυθμοί χελώνας, ώστε η υποχρέωση προς τους ευεργέτες να μεγαλώνει και… πάει λέγοντας.

Φανταστείτε από την άλλη να δούλευε το κράτος συντεταγμένα. Θα ήταν άχρηστοι όλοι αυτοί που σπεκουλάρουν πάνω στα ερείπια. Θα ξέμεναν από δουλειά και ίσως αναγκάζονταν είτε να αλλάξουν οι ίδιοι, είτε να κάνουν άλλη δουλειά, αν τους προσλάμβανε κάποιος!

Υ.Σ. Η θυγατέρα μου φοίτησε στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας 4 χρόνια. Ουδέποτε έγινε στη Σχολή της άσκηση για την αντιμετώπιση πυρκαγιάς. Τους 3 τελευταίους μήνες βρίσκεται στην Αγγλία. Στο εκεί Πανεπιστήμιο έχουν γίνει 2 φορές μέχρι τώρα, τέτοιες ασκήσεις!