Βιβή Κοψιδά-Βρεττού: Μένουμε σπίτι με… ιοβόλα παραμύθια

Μένουμε σπίτι με… ιοβόλα παραμύθια

Μονόλογος

… Ονειρευόμουν κάποτε να φύγω από το σπίτι θαλασσοπόρος να ξανοιχτώ στις θάλασσες μέγας στους ουρανούς ιπτάμενα φτερά ν’ανεμίζουν σημαίες και ιαχές χαράς σε άγνωστους βυθούς ν’ανασκαλεύουν τα πέτσινα χέρια μου μύριες ζωές ανώνυμες και γαλαξίες ανόργανων πτηνών κορδέλες της χαράς να πλέκουν μπερδεμένες…

Η εντολή

Μείνετε σπίτι κλειδώστε έξω από την πόρτα σας τον «κακούργο» αθέατο στους αλαφροΐσκιωτους με τα μονόκλ μονάχα φανταχτερά διάφανα ντύματα διαφημίζει και μάτια λαμπηδόνες χαρά που εκπέμπουν τα στήθη των γυμνών του θυμάτων.
Μείνετε σπίτι μην ανοίξετε μην ανοιχτείτε σε κανέναν -βεβαίωση μόνο ανάγκης απείθαρχης σε ακριβείας χρόνο ωσάν η βόλτα πλανητών από τον ήλιο τους γύρω.

Σκηνή 1η

Στενάζουνε μπαρ καφετιέρες τσακίζουν φλυτζάνια πιάτα καίνε τα μάτια τους άνεργα θέατρα σινεμά -δεν σιωπούν μόνον Δευτέρες- και τα social σε αγέραστο scroll down φωτιά παίρνουν τριουμφάρουν την πόση(;) μωρία…
Εντολές με στολή διαταγής σφίγγουν πιότερο το λαρύγγι στενεύει…
Και τότε κρυφά φλάμπουρα και στοές μυστικές «καρμπονάρων» και «συνωμοτών» άλλων και χαρτιά ψευδεπίγραφα ξεγελούν ελεγκτές σοβαρά ψεύδη ασύστολα για γέρους ανάπηρους- αβοήθητοι που πεθαίνουν- χωριά ρημαγμένα ξεμποχιάζουν οι βρύσες και πλημμύρα- αηδία τους δρόμους σε νησιά εξοχές παραλίες- σωτηρία ψυχής παρά ύλης χυδαίας…
«Σκεφτείτε τους συνανθρώπους σας» λένε… κι άλλα τέτοια ωσάν παραμύθια τ’ακούτε…
Εντολές με στολή διαταγής σφίγγουν κι άλλο το λαρύγγι στενεύει…
Και λουφάζουν στα σπίτια…

Σκηνή 2η

«Ειδικών» συστρατεύσεις παραμυθίες ομόψυχες για «δράματα» εγκλεισμένων στα σπίτια- ασκήσεις/ παιχνίδια/ χαρτονένια αισθήματα/ σταρ επώνυμοι/ «διδασκάλοι» των μίντια/ ψυχο-θεραπευτές/αστρολόγοι/θεατρίνοι/αθλητές/γυμναστές-παιδοτρίβαι υπόσχεση Health and Fitness/ παιχνιδιών σχεδιαστές/το καζίνο στο σπίτι/ ανιματέρ/ καλλωπιστές/ θεράποντες όλοι-και θεραπαινίδες βεβαίως-/ιολόγοι αμέτρητοι σπουδαγμένοι στις κρίσεις/ υπερκόπωση σε οθόνες/ τα ρεμέντια τους εκτυφλώνουν… /και τα sites εκπέμπουν –τι σπατάλη θυσίας/ σωτηρία μωρών απροθύμων…

«Θυμηθείτε τους ανθρώπους σας»… λένε
Χαλαρώστε τον αεικίνητο σκελετό σας -μαγειρέψτε κοιτώντας απ’το παράθυρο σαρκοβόρα playlist ας χαρούν το decluttering στριμωγμένες ντουλάπες μετρήστε ακριβώς τετραγωνικά του ωφέλιμου χώρου σας βιντεάκια χαζέψτε αλαλιάστε skype instagram facebook και twitter
Αναλώστε εξ αποστάσεως
(ταινίες μουσικές αναγνώσματα φίλους)
Open culture netflix και cinobo
και scroll down στα social
Ερωτευτείτε εξ αποστάσεως
Πάρτυ ευφρανθείτε -βεβαίως εξ αποστάσεως
Ψάξτε τώρα τα θέλω σας-μην ξεχνάτε ευκαιρίες της κρίσης…
Κεκλεισμένων των θυρών τον «κακούργο» ξορκίστε
-να μια σώφρων συνταγή εποχής-
(Πόσα κι άλλα πόσα στο σπίτι γητέματα…)

Σκηνή 3η

Και τότε… «Πού πας κακέ αβάσκαντε;»
Ραβδούχοι χαρατζίδες βγαίνουν έξω στους άνεργους δρόμους…
Χάμω κείται χαρτοκούτι το βιος του…
-Δεν ακούς τας εντολάς ε; -Δεν σέβεσαι τους συνανθρώπους μας ε; -Δεν είσαι άνθρωπος εσύ ρε; -Έχασες τα λόγια σου ε; Καθίκι κάνεις την επανάστασή σου ε; Βρωμιάρη κοίταξέ μας στα μάτια…
Κι ετοιμάζουν οργίλη απόδειξη…
Τότ’ εκείνος εκτοξεύει ιοβόλο το γέλιο του- απύθμενο τρελό ανεξιχνίστο γέλιο… Και τους ρίχνει κατάμουτρα το κλειδί σκουριασμένο…
-Σ’ένα σπίτι χρόνια τώρα προσεύχομαι… Και δεσμώτης είθε στην επίορκη μέθη του…

Δικός σας
Κι εγώ-Ένας Άστεγος