HomeΕΠΙ ΠΑΝΤΟΣ ΕΠΙΣΤΗΤΟΥΒρώμα και δυσωδία αντάμα με τον «πολιτισμό μας»!

Βρώμα και δυσωδία αντάμα με τον «πολιτισμό μας»!

Πως μου ήρθε και μένα προχθές; Είχα από μέρες αποφασίσει να τραβήξω κάποιες φωτογραφίες πάνω από το περιβόητο ενυδρείο. (Για όσους δεν το γνωρίζουν, για ενυδρείο προοριζόταν εκείνο το μακρόστενο μπαστούνι με τις κολώνες που εισέρχεται μέσα στο Ιβάρι, πίσω από το Πνευματικό κέντρο.)

Για να είμαι ειλικρινής αυτό το κατασκεύασμα ουδέποτε το συμπάθησα. Το βρίσκω κακόγουστο. Παρ’ όλα αυτά ασκεί μια τρομερή έλξη στους ξένους. Άπειρες φωτογραφίες το απεικονίζουν και πολλοί είναι αυτοί που φωτογραφίζονται πάνω του, ειδικά το ηλιοβασίλεμα.

Τώρα το χειμώνα δεν υπάρχει πρόσβαση. Το καλοκαίρι όμως μέσω του ανοιχτού θεάτρου, τόσο οι θεατές του θεάτρου όσο οι χορευτές και συντελεστές των καλλιτεχνικών σχημάτων, αλλά και οι επισκέπτες, ξετρελαίνονται να ανέβουν τα σκαλοπάτια του και να φωτογραφίσουν ή να φωτογραφηθούν. Ανεξαρτήτως αν μας αρέσει ο χώρος, το ηλιοβασίλεμα από κει είναι μαγευτικό.

dscn3535

Το θέαμα που αντίκρισα φτάνοντας ήταν ντροπιαστικό και άθλιο. Ίδιο και χειρότερο από ότι ήταν πριν 2 ή 3 χρόνια που είχα κάνει πάλι την αποκοτιά να πάω. (Ζητάω συγγνώμη από τους αναγνώστες για τις άθλιες εικόνες που θα αναγκαστούν να δουν.) Η πρώτη αίσθηση είναι η μπόχα, η τρομερή βρώμα που σε ακολουθεί. Στην αρχή νόμισα πως ήταν από την μούτελη του Ιβαριού, όμως δυστυχώς, ήταν από τα περιττώματα που βρίσκονται μέσα στο χώρο.

dscn3536

Το ενυδρείο είναι «κούφιο» μέσα και χρησιμοποιείται κανονικά σαν αποχωρητήριο. Βαδίζοντας πάνω στο ενυδρείο και πριν φτάσεις στα σκαλοπάτια που οδηγούν στο Ιβάρι, υπάρχει ένα τεράστιο ξεσκέπαστο άνοιγμα. Ο επισκέπτης και βλέπει και μυρίζει το εσωτερικό του ενυδρείου -αποχωρητηρίου.

dscn3537

Είχα γράψει θυμάμαι και την πρώτη φορά που πήγα. Είχαν ασχοληθεί παλιότερα και άλλα μέσα ενημέρωσης με αυτή την ντροπιαστική κατάσταση που έχει δημιουργηθεί 30 σχεδόν μέτρα από την σκηνή του Ανοιχτού Θεάτρου. Κάποια στιγμή τοποθετήθηκε μια πόρτα στο μέρος που οδηγεί στον υπόγειο χώρο. Την είδα φευγαλέα στο παρελθόν και έμεινα ήσυχη πως το θέμα είχε λυθεί.

dscn3546

Μέχρι που ήρθε το προχθεσινό. Η πόρτα λοιπόν -άγνωστο σε μένα πότε τοποθετήθηκε- καλύπτει λιγότερο από το μισό του ανοίγματος. Πρέπει να είναι κλειδωμένη, δεν προσπάθησα να την ανοίξω. Αλλά το εσωτερικό αυτό δηλαδή που φαίνεται από το άνοιγμα, είναι ίδιο και χειρότερο από την προηγούμενη φορά. Σκουπίδια και περιττώματα, βρώμα κι δυσωδία. Έφυγα σοκαρισμένη.

Σ’ αυτό το χώρο πριν 2 μήνες είχαμε χορούς και πανηγύρια, χειροκροτούσαμε, μιλούσαμε για πολιτισμό και κάναμε λέει συναδέλφωση των λαών. Ντροπή μας.

Αυτές τις εικόνες τις είδαν χιλιάδες μάτια όλο το καλοκαίρι. Χιλιάδες μάτια, εκτός από αυτών που έπρεπε να τις δουν. Που έπρεπε τουλάχιστον αν δεν είναι ικανοί να κάνουν κάτι, αν δεν μπορούν να περιφράξουν και να καθαρίσουν το χώρο, τουλάχιστον να κλείσουν το άνοιγμα να μην φαίνονται οι πομπές και οι βρώμες μας από πάνω.

Αυτός ο χώρος σε συνδυασμό με το παρκινγκ δίπλα στο πνευματικό κέντρο, που ήταν και αυτό σκουπιδότοπος και αποχωρητήριο όλο το καλοκαίρι και με τους τόνους των σκουπιδιών που αντικρίσαμε σε κάθε σημείο του νησιού, είναι η τραγική ειρωνεία της κατάντιας μας. Αυτές οι εικόνες και πολλές παρόμοιες, δημιουργούν σκεπτικιστές και προκαλούν αγανάκτηση σε πολλούς όταν ακούνε για αρχαία θέατρα και Κινέζους τουρίστες!

Η περιοχή του ενυδρείου και ο χώρος πέριξ του Πνευματικού κέντρου, η βρώμα και το αποχωρητήριο, έχει όμως μια… διαχρονικότητα, που αν είμαστε δίκαιοι, πρέπει, να μην την ξεχνάμε. Αποτέλεσε κι αυτό όπως και πολλά άλλα θέματα της πόλης και του νησιού μας, πεδίο δόξης λαμπρό πάνω στο οποίο έδωσαν «αγώνες» και έχτισαν τις καριέρες τους τα στελέχη της σημερινής Δημοτικής Αρχής.

(Θυμίζω πως μέχρι τον Μάρτη του 2011 στο χώρο του Πνευματικού Κέντρου στεγαζόταν και το Δημαρχείο)

Διαβάστε το παρακάτω…

line2

Δείξε μου το δημαρχείο σου…

– Συγνώμη τί είναι εδώ;
– Ήταν Δημαρχείο.
– Αυτό είναι το Μουσείο. Οι άλλοι χώροι σε τι χρησιμοποιούνται;
– Για τον πολιτισμό.
– Τότε γιατί είναι έτσι ο πίσω χώρος;
– …

Σύντομος διάλογος με ζευγάρι Ιταλών στην είσοδο του Πνευματικού Κέντρου Λευκάδας (πρώην δημαρχείου).
Ένας διάλογος που σε κάνει να κοκκινίζεις, ένας διάλογος που σε κάνει να ψάχνεις τρύπα να κρυφτείς. Ξεφτίλα! Γέλασα σαν ηλίθιος , γέλασαν και αυτοί και … εξαφανίστηκα στον πάνω όροφο στον οποίο θα γινόταν μια συζήτηση για το χρέος! Έχω βλέπετε μόλις επιστρέψει από ένα ταξιδάκι στην Ιταλία και η σύγκριση με καταβαραθρώνει!

Γιατί άραγε είναι έτσι ο χώρος πίσω από το Πνευματικό Κέντρο; Γιατί το περίφημο «ενυδρείο» έχει γίνει αποχωρητήριο; Γιατί ο χώρος δίπλα στο parking είναι χωματερή; Γιατί τα φίδια και οι αρουραίοι σε λίγο θα γίνουν, αν δεν έχουν γίνει ήδη, μόνιμοι κάτοικοι του χώρου;

Γιατί οι χώροι πέριξ (και εντός αργότερα;) του φουαγιέ του περίφημου θεάτρου – γεφυριού της Άρτας, έχουν γίνει καταφύγια αναζητητών εφήμερων παραδείσων;

Μια παροιμία λέει: Δείξε μου το σπίτι σου να σου πω ποια είσαι. Να κάνω μια παραλλαγή αν μου επιτρέπετε. Δείξε μου το δημαρχείο σου να σου πω τι δημοτική αρχή είσαι.
Η λαϊκή σοφία είναι πάντοτε «καταπέλτης». Βάζει τα πράγματα στη θέση τους με λιτό τρόπο, ερμηνεύει καταστάσεις και συμπεριφορές μας δείχνει τι έχουμε να περιμένουμε από ηγέτες, ηγετίσκους και αρχές…

Μάρκος Νικητάκης (27-5-2011)

Προηγουμενο αρθρο
Με θέα τα Μετέωρα
Επομενο αρθρο
Απομνημονεύματα ιερέως Κωνσταντίνου Κακαβούλη - Επιστροφή στη Λευκάδα - Μέρος B΄

1 Σχόλιο

  1. ΑΓΓΕΛΙΚΗ
    20 Οκτωβρίου 2016 at 06:45 — Απάντηση

    Ο κύριος Νικητάκης πως απαντάει τώρα;;;; Ας απαντήσει λοιπόν!!!!!

Γράψτε το σχόλιό σας

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.