Γέμισε πέτρες η αμμόλγωσσα
Βουνά τα κύματα στο κάστρο σήμερα. Η μέρα και το τοπίο θα μπορούσε να είναι η χαρά του φωτογράφου. Τα κύματα είναι τόσο μεγάλα που πέρασαν και μπροστά. Φύκια και άμμος βρίσκονται στο δρόμο που οδηγεί στο φάρο, εκεί που είναι αφημένες οι μαούνες. Σημάδι πως το κύμα νωρίς το πρωί ή το βράδυ πέρασε τον τοίχο.
Όταν όμως φτάσεις στην αμμόγλωσσα ούτε το κύμα μπορείς να χαρείς ούτε τις όμορφες εικόνες. Από τον ανελέητο κυματισμό οι σωροί με τις πέτρες «διαλύθηκαν» και σκόρπισαν στην αμμουδιά. Η αμμόγλωσσα έγινε ξανά πετρόγλωσσα. Το θέαμα προκαλεί λύπη. Οι πρόγονοι μας, που είχαν τοποθετήσει στο συγκεκριμένο σημείο βράχους αμετακίνητους, ήταν σοφοί. Εμείς βάλαμε πέτρες σπαστήρα!
Ο αέρας στο κάστρο σήμερα το πρωί ήταν τόσο δυνατός που σε παρέσερνε. Περπατούσες με δυσκολία. Ο λόγος που βρεθήκαμε εκεί, ήταν οι φωτογραφίες που μας έστειλε φίλος. Τραβήχτηκαν στις 8:00 το πρωί. Αυτές μας ώθησαν να πάμε μέχρι το φάρο. Βρήκαμε και άλλους εκεί να κοιτούν με περίσκεψη το θέαμα.
Ας μάθουν οι ανεγκέφαλοι αρμόδιοι και μη: Αυτή η ιστοσελίδα σε όλη τη διαδικασία της κατασκευής των έργων του διαύλου, ασχολήθηκε πολλές φορές με την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί. Έγινε κοινωνός προβληματισμού, αγωνίας, ερωτημάτων και παρατηρήσεων από συμπολίτες μας, που ήθελαν να μοιραστούν τους κάθε είδους προβληματισμούς τους.
Η σχέση που έχουν οι ντόπιοι κάτοικοι της πόλης της Λευκάδας με την παραλία του Κάστρου και την περιοχή της αμμόγλωσσας και του πρώην Φάρου δεν είναι εποχιακή. Δεν είναι το τόπος που κάνουν τα μπάνια τους μόνο το καλοκαίρι.
Εκτός από τους χειμερινούς κολυμβητές που βρίσκονται σχεδόν κάθε μέρα στην περιοχή και πολλοί άλλοι πολίτες σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους έχουν εντάξει στο καθημερινό τους πρόγραμμα μια βόλτα μέχρι το κάστρο. Βόλτα είτε με τα πόδια, με ποδήλατο ή με αμάξι. Αυτός είναι ο λόγος που γνωρίζουν κάθε σπιθαμή της ξηράς και της θάλασσας. Τα κύματα, τις φουρτούνες και τις απανεμιές. Είναι δεμένοι με το τοπίο από τα παιδικά τους χρόνια. Αυτός είναι ο λόγος που από όταν ξεκίνησε το έργο της διάνοιξης του διαύλου, σε όσα έγιναν ή δεν έγιναν σε όσα καταστράφηκαν ή γλίτωσαν, έδειξαν πάντα ξεχωριστό ενδιαφέρον.
The Author All posts
2 Σχόλια
Η αμμόγλωσσα είναι η κιβωτός των παιδικών και νεανικών μας αναμνήσεων. Είναι το απάγκιο μας (κυριολεκτικά και μεταφορικά) από τη λαίλαπα του μαζικού τουρισμού που ευτυχώς έχει άλλες προτιμήσεις (… πολυδιαφημισμένες) και μας αφήνει να απολαύσουμε το ωραίο μας μπάνιο…
Ομως τα τελευταία χρόνια το κακό έχει παραγίνει. Λες και η δημοτική αρχή ή η περιφερειακή αρχή έχουν βάλει στο μάτι το καταφύγιο των ντόπιων και το χτυπάνε με όσους τρόπους μπορούν. Για να μήν πούμε για τις φήμες περί μετατροπής του παλιου ΤΑΟΛ σε ξενοδοχείο .Το ενδεχόμενο η Γύρα και το Κάστρο, εκεί που μάθαμε κολύμπι με τους γονείς και τους παππούδες μας, να γεμίσουν “μπιτσόμπαρα” και ξαπλώστρες επί πληρωμή, μου προκαλεί ναυτία…
Ας σκεφτούν οι …σοφοί που μας διοικούν ότι οι εν λόγω παραλίες έχουν αποκλειστικά ΝΤΟΠΙΟΥΣ θαμώνες που προσπαθούν να προφυλαχθούν από την τουριστική πολυκοσμία. Η περιφρόνηση προς αυτούς είναι σίγουρο ότι θα οδηγήσει σε τιμωρία εντός της κάλπης. Οι κάθε λογής τουρίστες μπορεί να τα “σκάνε” αλλά δυστυχώς δεν ψηφίζουν!!
Όλους εμάς που αντιδρούσαμε και είχαμε τις ενστάσεις μας, κάποιοι μας ΄΄κατηγορούσαν΄΄. Υπάρχουν στο αρχείο της ιστοσελίδας. Θα θυμίσω, κάτι που μου έχει μείνει… ΄΄ Κα Σάντα, μη βιάζεστε΄΄,( δεν θυμάμαι ποιος το είπε), όπως επίσης κανείς δεν έχει απαντήσει σε πολλά ερωτήματα, τόσο για το έργο, όσο και για την γενικότερη περιοχή του Κάστρου. Λες κι εμείς που μεγαλώσαμε στο Κάστρο, θέλουμε το κακό του…