HomeΕΛΙΞΗΡΙΑ ΜΝΗΜΗΣΓιάννης ο Κλίτσης

Γιάννης ο Κλίτσης

100

Ο Κλίτσης είναι το μόνιμο κινητό βάθρο του Σταυρού της αγιομαυρίτικης κηδείας. Ποιος ξέρει το επίθετο του; Είναι ζήτημα αν το θυμάται κι’ αυτός ο ίδιος. Τόχασε στον παιδικό του πόλεμο με τη μουλαρία, όπως το κράτος που υποκύπτει στον κατακτητή. Μάταια θα προσπάθησε να σταθή πιο δυνατός άπ’ τον αντίπαλο, λέγοντας:

«Τι τλάζτε μωλές; Να χαγιώ ‘γώ μούτλα!»

Η απάντηση του εχθρού θα βγήκε ομαδική κι’ αυθόρμητη, ίσως και επηρεασμένη από τα πολλά αναπληρωματικά λάμδα του Κλίτση.
«Κλίτσ’… Κλίτσ’… Κλίτσ…»

Έτσι θα βαφτίστηκε ο Κλίτσης, από τους μούλους, πού πρώτα τον εβάφτισαν κι’ ύστερα του’βγαλαν την πίστη στο σταύρωμα.

Τώρα όλοι αυτοί μεγάλωσαν, εγήρασαν. Άλλοι έγιναν έμποροι, πολλοί επιστήμονες, άλλοι δεν ξέρω τι άλλο και μερικοί παπάδες. Απ’ όσους έγιναν παπάδες, ο Κλίτσης, θα πιστεύη πώς επήρε το δίκιο του. Ο Κλίτσης είναι ένα ανθρωπάκι κοντό, ακαθόριστης ηλικίας. Πάντα ο ίδιος, αζάρωτος και με ξυρισμένο κεφάλι. Μοιάζει, καθώς είναι μελαψός, με μολυβένιο στρατιωτάκι.

Αξιοθαύμαστο είναι το σύστημα πού έχει στη δουλειά του ό Κλίτσης. Λένε μάλιστα πολλά για τις προσπάθειές του ν’ αναπτύξη την πελατεία του. Φθάνουν να λένε πώς μιμείται το στριγγλοπούλι τη νύχτα στις γειτονιές αυτών πού είναι βαριά άρρωστοι, για να φέρη ή να επιταχύνη το τέλος τους, με ειρηνικά μέσα. Μα τέτοια πράγματα εγώ δεν τα πιστεύω. Πώς παίρνει «μπροστάντσες» από τούς ηλικιωμένους, ναι, τού τις δίνουν μάλιστα ευχάριστα με την ελπίδα να μη προφθάση να εκπληρώση την υποχρέωση του.

Έπειτα στις κηδείες. Εδώ ό Κλίτσης μεταβάλλεται σε «Κουήν Μαίρη». Έχει τρεις θέσεις. Όταν ο νεκρός ανήκει στην πρώτη κοινωνική τάξη, ό Κλίτσης στηρίζει το Σταυρό στο στήθος και τον γέρνει και λίγο δεξιά για να δώση μεγαλοπρέπεια. Όταν ο νεκρός ανήκει στη μεσαία τάξη, στηρίζει το σταυρό στο στομάχι κι όταν πρόκειται για πιο «κατίβο» νεκρό, στον αφαλό. Πιο κάτω δεν έχει. Μα σαν ό νεκρός είναι επίσημος, ο Κλίτσης το Σταυρό τον στηρίζει στο κεφάλι. Τού δίνει δηλαδή καμπίνα «λούξ».

Σ. Φίλιππας – Πανάγος

Πηγή: κειμένου και φωτογραφίας το Λεύκωμα που εξέδωσε το βιβλιοπωλείο Τσιρίμπαση με τίτλο: «Λευκάδα αλισάχνη στα ίχνη της ζωής μας», ISBN: 978-960-99166-2-2

Προηγουμενο αρθρο
Το γιορτάζουν!
Επομενο αρθρο
Φωτογραφίζοντας τη Λευκάδα

Δεν υπάρχουν σχόλια

Γράψτε το σχόλιό σας

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.