HomeΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣΔημήτριος Α. Περδικάρης (1888-1926 )

Δημήτριος Α. Περδικάρης (1888-1926 )

Επιμέλεια: Αντώνη Γ. Περδικάρη

Γεννήθηκε στη Λευκάδα -γονείς Απόστολος Περδικάρης(1) και Ευαγγελούλα Καραμποΐκη- όπου τελείωσε το Γυμνάσιο και εργάστηκε ως εκτελωνιστής μέχρι τον θάνατό του(2).

Έγραφε ποιήματα και πεζά από νεαρή ηλικία, μερικά εκ των οποίων είναι δημοσιευμένα στο λογοτεχνικό περιοδικό «Ο Νουμάς»(3), ένα περιοδικό γνωστό για τους αγώνες του στη τότε προσπάθεια για την επικράτηση της Δημοτικής Γλώσσας.

Πολλά από τα κείμενά του Περδικάρη, υπογράφονται με το ψευδώνυμο «ΑΣ. ΓΚΙΝ.» το οποίο φαίνεται ότι προκύπτει από το πατρικό όνομα της συζύγου του (Ασπασία Γκίνη). Σημειωτέον ότι ως συγγραφέας διατηρούσε ένα χαμηλό προφίλ, σε τέτοιο μάλιστα βαθμό, που και ο ίδιος ο εκδότης του «Νουμά», Δημήτριος Ταγκόπουλος (1860-1926), απαντώντας σε κάποια επιστολή του, του έγραψε: «…Πόσο καλό θα ήτανε αν είχανε τη μετριοφροσύνη σου μερικοί που θένε να τους λένε σπουδαίους..(4)»

Εν τέλει όμως, αυτή ακριβώς η μετριοφροσύνη του, είχε ως αποτέλεσμα το μεγαλύτερο μέρος του έργου να χαθεί, πιθανότατα οριστικά, αφού παρέμεινε αδημοσίευτο. Τα λίγα δημοσιευμένα κείμενά του, θεωρείται ότι αναδεικνύουν ένα μεγάλο πλούτο συναισθημάτων και ο γλωσσικός χειρισμός τους, αγγίζει την τελειότητα.

Ειδικότερα στα ποιήματά του – παρά την διακριτή επίδραση του Κ. Παλαμά- είναι έντονη η προσωπική χροιά του ποιητή ενώ παράλληλα αποτελούν κείμενα όπου εφαρμόζονται άριστα οι αρχές της στιχουργικής(5).

1) από το χωριό Καλαμίτσι
2) Βουκελάτος Γ. (1983): «Ανθολογία Λευκαδίων ποιητών 1787-1983» (Λευκαδίτικη Εστία), Αθήνα, σελ.103-104
3) κυκλοφορούσε την περίοδο από 1903 μέχρι το 1931
4) Ταγκόπουλος Δ. (1920): «Χωρίς γραμματόσημο» , περιοδ. «Ο Νουμάς» (29/08/1920) σελ. 143
5) Φίλιππας Β.Φ. (1936): «Δημήτριος Περδικάρης. Ο άγνωστος Λευκάδιος ποιητής» περιοδ. «η ΗΧΩ, όργανον επικοινωνίας και αλληλεγγύης των απανταχου Επτανησίων», έτος Δ΄, Αρ. Φύλλου 47-48, σελ.8

Δειλ’ ήταν. Τα βατράχια πέρα ωργιάζανε,
οι ιτιές μιλούσαν απαλά ένα παραμύθι,
το μουγγό το φεγγάρι αιματωμένο πρόβαλλε
κι’ απέ σιής λίμνης της πλατειάς έπαλλε μες τα στήθη.

Αργά ‘ταν’ λεϊμονιές, κιτριές, μιλούσανε
την πλάστρα γλώσσα των αγνών, των αισθημάτων.
Κι’ εσύ σιγά θρηνούσες την αλύπητη
τη μοίρα των χρυσών των ονειράτων.

Προηγουμενο αρθρο
Τροχαίο ατύχημα χθες βράδυ στα Πλατύστομα εξαιτίας των μοσχαριών
Επομενο αρθρο
Παρουσίαση του παιδικού βιβλίου του Γιάννη Πολίτη: «Ένα παραμύθι στις ειδήσεις των 9»

Δεν υπάρχουν σχόλια

Γράψτε το σχόλιό σας

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.