Είναι κακό στην άμμο να χτίζεις παλάτια;
Αν δεν χτίσεις παλάτια στην άμμο πως θα νιώσεις παιδί…
Το αεράκι έπαιζε με την χρυσόξανθη άμμο χαϊδεύοντας την,
το ίδιο και το κύμα που πήγαινε και ερχόταν δροσίζοντας την.
Άρχισα και εγώ τα παιχνιδίσματα μαζί της.
Την έπαιρνα στην χούφτα μου και εκείνη ξεγλιστρούσε ανάμεσα
στα δάχτυλά μου.
Της άρεσε και μου άρεσε αυτή η αίσθηση…
Σε λίγο της είπα πως μπορώ να φτιάξω κάστρα και παλάτια μαζί της,
για να βλέπει το κύμα από ψηλά…
Της άρεσε η ιδέα.
Το κύμα όμως άρχισε να δυσανασχετεί και να κάνει παράπονα στην άμμο.
«Μέχρι χθες άφηνες μόνο εμένα να σε αγγίζω. Τώρα αφήνεις και άλλους
να σε χαϊδεύουν και να σου δίνουν περίεργα σχήματα».
Και άφριζε από το κακό του και απειλούσε να τα χαλάσει.
Και ήταν σαν να μου φώναζε «δεν έχεις ακούσει ότι είναι κακό στην άμμο
να xτίζεις παλάτια;»
Μη μου διαλύεις το όνειρο…
Τόσο οι φωτογραφίες όσο -το κυριότερο- οι δημιουργίες, είναι του Μιχάλη Αυλωνίτη
Κείμενο: stamonopatiatisfantasias.blogspot.gr
The Author All posts
1 Σχόλιο
Μπράβο Μιχάλη μας!
Να έρχεσαι πού και πού με τα ωραία εφήμερα έργα σου, να μας απογειώνεις γειώνοντάς μας, έργα σμιλεμένα με φως και αρμύρα και αυτόν το μα’ί’στρο το μπαγάσα, ψυχή καθαρή, μάτι φώσφορο, χωρίς βαρύγδουπα βιογραφικά της μιζέριας, εκεί, στα ατέρμονα ακρογιάλια της Λευκάδας, εκεί, μακριά απ’ την ψευτιά και την υποκρισία των δήθεν καλλιτεχνών, να έρχεσαι πού και πού να μας υπενθυμίζεις…
Εύγε Μιχάλη μας, το χάλι μας…