HomeΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣΕκεί στην Κεντρική Πλατεία…

Εκεί στην Κεντρική Πλατεία…

Ο δεύτερος μεγάλος πόλεμος, οι πολιτικές περιπέτειες και ο Εμφύλιος κόστισαν πολύ στη Λευκάδα. Άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, ανθρώπινες σχέσεις διερράγησαν, περιουσίες χάθηκαν, πολλοί ξενιτεύτηκαν, άλλοι εξορίστηκαν, τα γεγονότα δεν λησμονήθηκαν, μερικά ακόμη συζητούνται, οι λαβωματιές είναι βαθιές. Αυτή η κοινωνία έκανε, παρά ταύτα, το θαύμα της μέσα στα φτωχά, σκληρά, αλλά συγχρόνως ελπιδοφόρα χρόνια της δεκαετίας του ‘50…

Η κοινωνία της Λευκάδας, και μάλιστα εκείνη των πατεράδων μας, δεν ήταν τυχαία. Βρισκόμαστε σε μια εποχή παρακμής της παλαιάς κοινωνικής τάξης, εκείνης που μας κληροδότησαν οι Βενετσιάνοι και η οποία, η αλήθεια είναι, ποτέ δεν είχε στη Λευκάδα την αυστηρότητα που είχε διαμορφώσει και διατήρησε σε άλλα νησιά, όπως η Κέρκυρα ή η Ζάκυνθος. Βρισκόμαστε στην εποχή που τα δυναμικά στοιχεία της πόλης, του χωριού και του Ξηρομέρου διαμορφώνουν μια ανανεωτική κοινωνική ηγετική ομάδα από διανοούμενους, κυρίως ελευθερο επαγγελματίες, καθηγητές, δασκάλους, άλλους που ζουν στο νησί και άλλους που μεταναστεύουν στην Αθήνα.

Μαζί τους οι έμποροι, οι μεγαλύτεροι και μάλιστα οι μικρότεροι, οι επιτηδευματίες αλλά και οι απλούστεροι άνθρωποι. Αν προσέξει κανείς τη διαμόρφωση των πολλών επιστημονικών, φιλολογικών, μουσικών πρωτοβουλιών της εποχής, θα βρει εκεί μαζί όλες αυτές τις κοινωνικές ομάδες, με τους απλούς ανθρώπους να δίνουν την ψυχή τους και τους μορφωμένους να διψούν για προσφορά. Δεν υπάρχουν την εποχή εκείνη μορφωμένοι που δεν πασχίζουν, κυριολεκτικά, να είναι και να γίνουν αποδεκτοί ως διανοούμενοι.

Οι Γιορτές Λόγου και Τέχνης, όπως ξεκίνησαν και όπως διαμορφώθηκαν μέσα στα χρόνια, εκφράζουν μια συγκεκριμένη ιδέα, εκείνη του χρέους προσφοράς των μορφωμένων προς τη γενικότερη κοινωνία, της προσφοράς μέσα σε συνθήκες λαϊκής μόρφωσης εκεί στην κεντρική πλατεία… Στηρίζονται στη σκέψη ότι η διανόηση πρέπει και μπορεί να είναι το κτήμα όλων, όπως και στην υπόθεση ότι ο λαός διψάει για μόρφωση και ανέλιξη…

Και είναι αλήθεια ότι κερδίσαμε όλοι μας τόσο πολλά. Ποιος άλλος επαρχιώτης λαός πήρε τέτοιες πρωτοβουλίες με τέτοια επιτυχία, τέτοια ανταπόκριση λαού, τέτοια διάχυση γνώσης, στα φτωχά και δύσκολα μάλιστα χρόνια; Δεν είναι λίγοι στην Ελλάδα, αλλά και στον κόσμο, που διερωτώνται πώς είναι δυνατόν τόσο πολλοί Λευκαδίτες να είναι διανοούμενοι και να διαπρέπουν. Δεν γνωρίζουν ότι εμείς οι Λευκαδίτες δεν είμαστε μόνο οι δημιουργοί των Γιορτών Λόγου και Τέχνης, είμαστε και το αποτέλεσμά τους…

Στην Κεντρική πλατεία της πόλης, τον μαγικό αυτό χώρο των παιδικών χρόνων των παιδιών μας, αναστηθήκαμε γενιές ολόκληρες με τα ακούσματα, τις παραστάσεις και τις γνώσεις που κανείς άλλος δεν θα μπορούσε να έχει σε μια απομακρυσμένη και φτωχή επαρχία, όπως η δικιά μας, είδαμε εκεί και μορφωθήκαμε, άνοιξε ο κόσμος τα μυστικά του στα μάτια μας, άνοιξε το πνεύμα μας, Το πνεύμα μας απέκτησε φτερά και τα φτερά μας πήγαν μακρύτερα, ψηλότερα, είτε μείναμε στο νησί μας είτε μεταναστεύσαμε…

Οφείλουν, όμως, οι Γιορτές πάρα πολλά στους απλούς ανθρώπους, αυτούς που γοητεύτηκαν από τη σημασία τους και το μήνυμα που έφερναν, τους αμόρφωτους ή λιγότερο μορφωμένους που δέχτηκαν το μήνυμα και στήριξαν την προσπάθεια, τους πραγματικούς αποδέκτες, γιατί πράγματι ήταν εκεί που μορφώθηκαν γενιές ολόκληρες, με όποιο τρόπο μπορούσε ο καθένας, εκεί στην κεντρική πλατεία, και μάλιστα σε εποχές που δεν υπήρχε τηλεόραση για να φέρει τον σύγχρονο κόσμο στο σπίτι του καθενός…*

*Σπύρος Ι. Φλογαΐτης: «50 χρόνια των γιορτών Λόγου και Τέχνης». Εταιρεία Λευκαδικών Μελετών 2006.

Προηγουμενο αρθρο
Δήλωση, του πρώην δημάρχου, Κ. Δρακονταειδή με αφορμή τις δηλώσεις του Υπ. Περιβάλλοντος Κ. Χατζηδάκη
Επομενο αρθρο
Φιλοζωική Πρέβεζας: Είναι κρίμα, να δημιουργηθεί ακόμη ένα κολαστήριο για ζώα

Δεν υπάρχουν σχόλια

Γράψτε το σχόλιό σας

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.