ελc summer travels: Λευκάδα

Χιλιόμετρα χρυσής ακρογιαλιάς ή μικρών κολπίσκων με νερά μαγευτικά είναι αρκετά για να σε κάνουν να πεις: «ναι, είμαι στον παράδεισο!»

Κείμενο: Τώνια Καράογλου

Λίγο πριν ξεκινήσουν οι καλοκαιρινές διακοπές η συντακτική ομάδα του ελc μοιράζεται μαζί σας αγαπημένους καλοκαιρινούς προορισμούς με μερικά dos και don’ts για τον κάθε τόπο.

«Τοπικιστής είναι αυτός που νομίζει πως ο τόπος του είναι ομορφότερος από τη Λευκάδα», μου είχε πει ένας Λευκαδίτης φίλος, προκαλώντας μου πολύ γέλιο. Είχα επισκεφτεί τη Λευκάδα ήδη μία φορά τότε και, παρά τις θετικές αναμνήσεις, σίγουρα μπορούσα να ανακαλέσω περισσότερα παραδεισένια μέρη. Αργότερα την επισκέφτηκα κι άλλες φορές και είχα την τύχη να την ξαναδώ μέσα από τα μάτια των ντόπιων. Όχι ότι δεν αξίζει αλλιώς. Οι παραλίες της δυτικής πλευράς δεν διεκδικούν άδικα τα πρωτεία. Χιλιόμετρα χρυσής ακρογιαλιάς ή μικρών κολπίσκων με νερά μαγευτικά, σε τιρκουάζ έντονο χρώμα, είναι αρκετά για να σε κάνουν να πεις: «ναι, είμαι στον παράδεισο!».

Όμως η Λευκάδα είναι κι άλλα ακόμη. Θα πρέπει να παρακάμψεις την άχαρη αισθητική των τουριστικών χωριών της, όπως το Νυδρί για παράδειγμα που παραμένει προσκολλημένο στη δεκαετία του ’80, όπως και τον τουρισμό της. Θα εστιάσεις στις μαγευτικές παραλίες της· προτείνω να αφήσεις το Πόρτο Κατσίκι και τον Άγιο Νικήτα σαν δεύτερες επιλογές (η πολυκοσμία είναι μάλλον δεδομένη), και να προτιμήσεις το Κάθισμα ή τον Γιαλό. Αν πάλι βρίσκεσαι κοντά στην πόλη της Λευκάδας, στην άκρη της, κάτω από το μαγευτικό εκκλησάκι του Άη Γιάννη, κρύβεται υπέροχη παραλία με κρυστάλλινα νερά. Προσπάθησε να την εντοπίσεις. Στην κορυφή, πάντως, της προσωπικής μου ιεραρχίας παραμένουν οι Εγκρεμνοί· η ατελείωτη αμμουδιά, τόση που δεν γεμίζει ποτέ, ειδικά όσο απομακρύνεσαι από το σημείο κατάβασης, και το μαγευτικό ηλιοβασίλεμα σε αποζημιώνουν μετά από μια κατάβαση σε χωματόδρομο που καταλήγει σε γκρεμό. [ ..]  Αν, πάλι, θέλεις κάτι τελείως διαφορετικό, μπορείς να κάνεις μπάνιο στους καταρράχτες που βρίσκονται κοντά στο Νυδρί, μετά από σύντομη πεζοπορία σε κατάφυτη διαδρομή.

Η Βασιλική, στα νότια του νησιού, δεν φημίζεται για τη θάλασσά της, αξίζει όμως η βόλτα ως εκεί, για να χαζέψεις τους εκατοντάδες windsurfers που έρχονται από όλο τον κόσμο και για τη βόλτα στα σοκάκια. Από πάνω, στα ορεινά, βρίσκεται ο Άγιος Πέτρος, εκεί θα φας υπέροχο κόκορα κοκκινιστό με μακαρόνια.

Η ορεινή Λευκάδα είναι ένα κεφάλαιο από μόνο του, επιβάλλεται να ανέβεις στην Καρυά και να χαζέψεις τα περίφημα υφαντά πριν καθίσεις στην πλατεία με το μεγάλο πλατάνι. Να πας, επίσης, μέχρι τα Χαραδιάτικα, το χωριουδάκι πάνω από το Νυδρί, για να απολαύσεις εξαιρετικό φιλέτο (και άλλους τοπικούς κρεατομεζέδες για τους μερακλήδες). Πριν φύγεις δώσε μια ευκαιρία στην πόλη της Λευκάδας, κρύβει εκπλήξεις, και αγόρασε για την επιστροφή λαδόπιτα, το τοπικό γλυκό, και λαδοκούλουρα, που θα τα δοκιμάσεις μαζί με γραβιέρα από την κοντινή Αμφιλοχία.

Πηγή: www.elculture.gr