Ζωή! – Της Ειρήνης Περδικάρη

Ζωή!

Όμορφη ζωή.
Μία ανάσα. Μία πνοή.
Ο ήλιος και η ανατολή.

Στον γαλάζιο καθαρό ουρανό!

Ένας χτύπος στην καρδιά.
Μία μηχανή που ξεκινά.
Και δουλεύει. Προχωρά.
Ένα λουλούδι που ξυπνά.
Ένα ζωάκι που χαμογελά.
Και ένας άνθρωπος αναπνέει.

Ρέει το νερό στην πηγή της ζωής.

Κρυστάλινο και καθαρό.
Κυλάει στο ποτάμι.
Είναι όμορφη η ζωή!
Σπουδαία και μοναδική.
Τόσο σημαντική.

Μα έρχεται η στιγμή που τα σύννεφα μαυρίζουν και πέφτει η βροχή.
Αδίστακτη. Σκληρή. Κανένα έλεος.

Και στην όμορφη πηγή
πνίγεται στη λάσπη η ζωή.
Ένα δάκρυ κυλάει
και η ματιά γυρίζει στον ουρανό.
Και απο εκεί περνάει η ζωή.

Σαν όνειρο. Σαν μια ταινία σινεμά.
Κάθε λεπτό που ασήμαντο μετρούσε στου χρόνου τη ροή,
τώρα φωνάζει και εκλιπαρεί.
Λίγο ακόμη να σταθεί.
Μα δεν μπορεί.

Η πικρή αλήθεια.

Ένας άνθρωπος θέλει να ζήσει.
Λίγο ακόμα.
Γιατί ξέρει.
Ξέρει που τελειώνει η γραμμή,
που το ρυάκι θα χαθεί.

Μα δεν μπορεί να το δεχτεί.

Είναι πολύ βαρύ.
Πολλά γιατί και αν.
Μα είναι αργά.
Δεν προλαβαίνει.
Δεν κατάλαβε ποτέ.
Δεν πρόλαβε να δει.

Δεν πίστεψε ποτέ.

Πως η αιωνιότητα είναι ένα ψέμα.
Πως μετά την ανατολή έρχεται η δύση.
Και εκεί… Σκοτάδι.
Ούτε φωνές. Ούτε φως.
Ούτε ζωή.

Μία απέραντη σιωπή.

Δεν υπάρχει χρόνος να γεμίσει το κενό.
Μία δεύτερη ευκαιρία.
Είναι αργά.
Απλώς ένας άνθρωπος θέλει να ζήσει.

Ειρήνη Περδικάρη