«Η Αίσθηση της Σκέψης» του Δημήτρη Καλυβιώτη

Ιουστίνη Φραγκούλη - Αργύρη • 12 Αυγούστου 2016

Στη Λευκάδα τα καλοκαίρια κάνουν στάση οι καλλιτέχνες που έλκουν καταγωγή από το νησί. Η πόλη ανοίγει τις αγκάλες της παρουσιάζοντας τα έργα νέων ανθρώπων που αναγνωρίζουν ως σημείο προσωπικής αναφοράς το νησί των Ποιητών, προωθώντας την εντοπιότητα και την δημιουργικότητα ταυτόχρονα σε έναν αρμονικό συνδυασμό.
Η αίθουσα τέχνης «Θεόδωρος Στάμος», την οποία επιβλέπει με το άγρυπνο μάτι της η Θεοδώρα Γεωργάκη, μεταξύ άλλων την τελευταία εβδομάδα του Αυγούστου θα παρουσιάσει έργα γλυπτικής και ζωγραφικής του Δημήτρη Καλυβιώτη, ο οποίος τα παντρεύει κάτω από τον τίτλο  «Η Αίσθηση της Σκέψης».

Ο Δημήτρης Καλυβιώτης είναι ένας ιδιαίτερος καλλιτέχνης, ο οποίος επιλέγει να χρησιμοποιήσει τις παραδοσιακές μορφές της γλυπτικής και της ζωγραφικής στη δημιουργία του, παρότι είναι από τους διακεκριμένους ντιζάινερς του ηλεκτρονικού σχεδίου, γεγονός που τον κάνει να ξεχωρίζει με την πιο προχωρημένη ματιά του.

Η έκθεση εγκαινιάζεται στην αίθουσα τέχνης «Θεόδωρος  Στάμος», στη Λευκάδα, στις 23 Αυγούστου 2016 στις 20.00 και θα διαρκέσει μέχρι την 1η Σεπτεμβρίου.

Η έκθεση αποτελείται από δύο ενότητες· η πρώτη με έργα ζωγραφικής και η δεύτερη με έργα γλυπτικής. Τα έργα και στις δυο ενότητες μοιράζονται πολλά στοιχεία, αλλά επιδεικνύουν έναν διαφορετικό τρόπο εικαστικής προσέγγισης.

Στα ζωγραφικά έργα –παστέλ σε χαρτί–  επικρατεί μια ιδιαίτερη μείξη ιμπρεσιονισμού και κυβισμού. Αν εξαιρέσουμε το παραστατικό κομμάτι των έργων, η χαρακτηριστική τεχνική απόδοσης τους, σε πρώτο επίπεδο, δίνει την εντύπωση ότι πρόκειται για χάρτη ενός απειθάρχητου αστικού τοπίου. Σε ένα δεύτερο επίπεδο, αποκαλύπτεται η «διαφάνεια» που δημιουργείται στις επιφάνειες μέσω του τεμαχισμού και της ροής του· μια υπέρ-ενοποίηση του συνόλου όπου ο θεατής μπορεί να διακρίνει τι υπάρχει πίσω από τα εικονιζόμενα.

Στις γλυπτές κατασκευές κυριαρχούν δυο ζωτικές αντιθέσεις: του καινούργιου με τη φθορά και του τυχαίου με το προσχεδιασμένο. Η φθορά και τυχαιότητα υπάρχουν όχι μόνο ως απόλυτες έννοιες, αλλά και ως μέρη του σχεδιασμού και της ζωής των αντικειμένων.  Η φθορά και η τυχαιότητα παρουσιάζεται ως αναγκαία επίγνωση για τη σύμβαση της ζωής: τα αντικείμενα και οι άνθρωποι σχεδιάζονται και ζουν με τη γνώση ότι εξακολουθούν να υπάρχουν μετά τη χρήση τους ή το «θάνατό» τους.  Αυτή η φαινομενικά μετα-χρηστική περίοδος και η αποδοχή του τυχαίου, εκφράζεται ως κεντρικής σημασίας για τη βιωσιμότητα της ανθρώπινης ύπαρξης.

Κάποια βασικά χαρακτηριστικά που γεφυρώνουν τη μια ενότητα με την άλλη, είναι τα έντονα χρώματα και αντιθέσεις του ιμπρεσιονισμού και η θέαση του έργου που πάλλεται μεταξύ λεπτομέρειας και συνόλου.
Τα έργα αυτά είναι ένα ακόμα συνειδητό πείραμα του καλλιτέχνη, που φιλοδοξεί να συμφιλιώσει τις έννοιες του αυτοματισμού και του προσχεδιασμού· είναι έργα που σπρώχνουν τον θεατή σε φιλοσοφικές αναζητήσεις περί πλουραλισμού, μονισμού, σκεπτικισμού και αισθησιαρχίας.

Μέσω της δουλειάς του, ο Δημήτρης Καλυβιώτης αναγνωρίζει το ανθρώπινο σύνδρομο που θέλει την αίσθηση και τη σκέψη να υπάρχουν σαν να ήταν ανεξάρτητες έννοιες. Αναγνωρίζει ότι κάποιος μπορεί να έχει και δίκιο και άδικο, ότι κάτι μπορεί να είναι και έτσι και αλλιώς… και σωστό και λάθος… και εδώ και εκεί την ίδια στιγμή.

Σικελιανού και Σβορώνου 1 Λευκάδα, 31100, τηλ 2645026635, 2645026711, www.lefkasculturalcenter.gr  email: lefkasf@otenet.gr

Σύντομο βιογραφικό:

Ο Δημήτρης Καλυβιώτης, με καταγωγή από τη Λευκάδα, γεννήθηκε στο Μόντρεαλ το 1978 και μεγάλωσε στην Αθήνα. Στα δεκαεπτά του χρόνια επιστρέφει στο Μόντρεαλ, όπου σπουδάζει την τέχνη του Ντιζάιν και εστιάζει τις προσπάθειές του στην κατασκευή και το σχεδιασμό λειτουργικών έργων τέχνης. Μετά τις σπουδές του, εργάζεται για δέκα χρόνια δημιουργώντας κατασκευές για αμερικανικές κινηματογραφικές παραγωγές.

Είναι ακριβώς αυτά τα χρόνια που του δίνουν τη δυνατότητα να εξερευνήσει τις ανθρώπινες σχέσεις, αλλά και να καλλιεργήσει και να αναπτύξει τα εκφραστικά του μέσα. Κλείνοντας τον κύκλο της ενασχόλησής του με την κινηματογραφική βιομηχανία -αποφασισμένος να διοχετεύσει τη δημιουργικότητά του αποκλειστικά σε εικαστικές φόρμες–, επιστρέφει στην Αθήνα το 2008 και ανοίγει εργαστήριο κατασκευών και σχεδιασμού, εφαρμόζοντας τις γνώσεις και τις δεξιοτεχνίες του στον τομέα των καλών τεχνών.

Το 2010 αρχίζει να διδάσκει, ενώ το 2012 γίνεται μέλος του Εικαστικού Επιμελητηρίου. Σήμερα, ασχολείται κατά κύριο λόγο με τη δημιουργία έργων τέχνης και συμμετέχει σε εκθέσεις και διαγωνισμούς. Η Αίσθηση της Σκέψης είναι η πρώτη ατομική του έκθεση γλυπτών και ζωγραφικών έργων.