HomeΕΠΙ ΠΑΝΤΟΣ ΕΠΙΣΤΗΤΟΥΗ «αριστουργηματική» συμφωνία των Πρεσπών

Η «αριστουργηματική» συμφωνία των Πρεσπών

Το πρώτο επιχείρημα που επικαλούνται οι υπέρμαχοι της συμφωνίας που υπογράφτηκε στους Ψαράδες της Φλώρινας στηρίζεται στο γεγονός ότι το όνομα Μακεδονία το έχουμε αποδεχθεί για αυτή την περιοχή εδώ και πολλά χρόνια, μέσα από την ενδιάμεση συμφωνία του 1995 με την οποία δεχθήκαμε ως προσωρινή την ονομασία πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας. Επιπρόσθετα τονίζουν ότι μέχρι πρόσφατα 140 χώρες είχαν ήδη αναγνωρίσει τα Σκόπια ως Μακεδονία. Η αποδοχή δε μίας σύνθετης ονομασίας παρουσιάζεται ως μία διπλωματική νίκη. Όμως, η ενδιάμεση συμφωνία δεν δέσμευε σε καμία περίπτωση μία ελληνική κυβέρνηση που ξεκινούσε διαπραγματεύσεις οριστικής επίλυσης του ονοματολογικού ζητήματος. Οι δε χώρες που αναγνώρισαν τα Σκόπια ως Μακεδονία το έκαναν επειδή η Ελλάδα επί δεκαετίες αδράνησε εγκληματικά στο να ενημερώσει την διεθνή κοινή γνώμη, ενώ ταυτόχρονα οι Σκοπιανοί είχαν επιδοθεί σε ένα εκπληκτικού μεγέθους «κυνήγι» παραπληροφόρησης σε ολόκληρη την υφήλιο.

Όμως, ακόμα κι αν ολόκληρη η υφήλιος αναγνώριζε τα Σκόπια ως «Μακεδονία», η Ελλάδα δεν έπρεπε ποτέ να δεχθεί μία αισχρή παραχάραξη της ιστορίας. Ειδικά από τη στιγμή που η παρούσα κυβέρνηση σκόπευε να προσέλθει σε νέα διαπραγμάτευση του ονοματολογικού, το κρίσιμο ερώτημα που γεννάται είναι ποια ήταν η προετοιμασία που έκανε τα τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης στο θέμα της διεθνούς ενημέρωσης, και ποια δραστηριότητα ανέπτυξε για να αντιμετωπίσει και να καταγγείλει την γκεμπελική προπαγάνδα των Σκοπιανών. Δυστυχώς, η κυβέρνηση των τροϊκοφάγων επαναστατών των μεζεδοπωλείων δεν έκανε απολύτως τίποτα, εκτός από το να κρυφτεί σαν παιδάκι πίσω από τη φούστα της ανικανότητας των προηγούμενων κυβερνήσεων.

Άλλο επιχείρημα αναφέρει ότι εφόσον οι Σκοπιανοί κατοικούν σε γεωγραφικό μέρος της Μακεδονίας νομιμοποιούνται να ονομάζονται Μακεδόνες. Με τη λογική αυτή και οι Τούρκοι κάτοικοι της ανατολικής Θράκης, νομιμοποιούνται να ονομάζονται Θράκες. Το επιπλέον βέβαια στοιχείο που προσάπτουν στην περίπτωση του κράτους των Σκοπίων είναι ότι το 1913 με την συνθήκη του Βουκουρεστίου δόθηκε στην Ελλάδα το 51% περίπου του εδάφους της Μακεδονίας, στη Γιουγκοσλαβία το 38% και στη Βουλγαρία το 11%. Ότι δηλαδή, με τη συνθήκη αυτή μετά τους Βαλκανικούς πολέμους έγινε διαμελισμός της Μακεδονίας και επομένως οι Σκοπιανοί κατοικούν σε πρώην μακεδονική επικράτεια. Όμως, στο κείμενο αυτής της συνθήκης δεν αναφέρεται πουθενά ο όρος Μακεδονία, ούτε και γίνεται λόγος περί διαμοιρασμού περιοχής με το όνομα Μακεδονία.
Αυτός ο νεώτερος «διευρυμένος» γεωγραφικός προσδιορισμός της Μακεδονίας παρουσιάζεται αυθαίρετα στις αρχές του 20ου αιώνα. Η χρήση του γίνεται εντονότερη μετά τον 2ο Παγκόσμιο από το «δημοκρατικό» καθεστώς του Τίτο, πλαισιωμένος πλέον με το δήθεν μοίρασμα των εδαφών της Μακεδονίας μέσα από τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου. Το εσκεμμένο «άπλωμα» του γεωγραφικού όρου βασίστηκε στην παρουσίαση των κατά περιόδους περιφερειακών γεωγραφικών επεκτάσεων του αρχαίου Μακεδονικού βασιλείου ως περιοχές της Μακεδονίας. Ουδεμία όμως, αναφορά υπάρχει από Έλληνα ή ξένο γεωγράφο της εποχής του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα που να παρουσιάζει αυτόν τον διευρυμένο γεωγραφικό προσδιορισμό για τη Μακεδονία.

Χωροταξικά η καρδιά της Μακεδονίας κατά την διάρκεια της ιστορίας πάντοτε ήταν το τμήμα το οποίο βρίσκεται στα σημερινά ελληνικά σύνορα. Μόνο ένα μικρό μέρος του νότιου τμήματος του κράτους των Σκοπίων είχε κατά διακεκομμένα χρονικά διαστήματα μία έμμεση γεωγραφική σύνδεση με τη Μακεδονία.

Δυστυχώς, εξαιτίας της σιωπηρής υποχωρητικότητας των πολιτικών μας, το Ελληνικό κράτος υιοθέτησε με την πάροδο των ετών αυτή τη κατασκευασμένη γεωγραφική θεωρία του διαμελισμού. Μία θεωρία που αποτέλεσε σημαία για το Γιουγκοσλαβικό ολοκληρωτικό καθεστώς και η οποία ευνοούσε τα επεκτατικά τους σχέδια. Η ουσία είναι ότι το μεγαλύτερο μέρος του κρατιδίου αντιστοιχεί ξεκάθαρα στην αρχαία Παιονία και ένα άλλο μικρότερο στην αρχαία Δαρδανία. Ακόμα κι αν ένας πληθυσμός Σλάβων εγκαταστάθηκαν σε εδάφη της Μακεδονίας, η Ακαδημία Αθηνών σε ανακοίνωσή της έχει τονίσει ότι ο τόπος εγκατάστασης ενός λαού δεν είναι προσδιοριστικός της ταυτότητάς του. Γι’ αυτό άλλωστε και οι Αλβανοί δεν ονομάστηκαν Ιλλυριοί, οι Βούλγαροι Μυσοί, οι Τούρκοι ‘Ιωνες ή Τρώες ή Θράκες.

Άλλο ένα επιχείρημα αναφέρει ότι οι κάτοικοι του κράτους των Σκοπίων έχουν γαλουχηθεί με τον μακεδονισμό, άρα δεν μπορούμε να τον αλλάξουμε. Δηλαδή επειδή κάποιοι κάποτε φύτευσαν στο μυαλό μερικών κατοίκων ένα ψέμα, πρέπει όχι απλά να το αφήσουμε να σέρνεται αλλά και να το αποδεχτούμε! Αποδεχόμενοι δε την ύπαρξη Μακεδονικής γλώσσας ως μέρος της οικογένειας των σλαβικών γλωσσών, διαπράττουμε έγκλημα καθώς βαφτίζεται αυθαίρετα αυτή η γλώσσα Μακεδονική, ενώ δεν έχει καμία σχέση με την γλώσσα των Μακεδόνων, η οποία ήταν μία από τις αρχαίες ελληνικές διαλέκτους. Ο απλός δε Γάλλος, Αμερικάνος, Ιάπωνας, Γερμανός, ακούγοντας για βόρεια Μακεδονία και για μακεδονική γλώσσα θα συνδέει αυτόματα το κρατίδιο αυτό με την ιστορία της αρχαίας Μακεδονίας και τον Αλέξανδρο.

Η πεποίθηση επίσης, ότι με την ονομασία Βόρεια Μακεδονία θα υπάρχει διαχωρισμός των περιοχών ώστε κάθε ξένος θα αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει και η ελληνική Μακεδονία, αποτελεί ένα τεράστιο λάθος. Οπουδήποτε στον κόσμο υπάρχει γεωγραφικός διαχωρισμός σε μία γεωγραφική περιοχή αποτελείται από τον ίδιο λαό, όπως στην Κορέα, στο Σουδάν, παλαιότερα στο Βιετνάμ, και βέβαια στη Γερμανία μέχρι πρόσφατα. Για παράδειγμα, ο καθένας στο άκουσμα της πρώην Ανατολικής και Δυτικής Γερμανίας ή της Νοτίου και Βορείου Κορέας αντιλαμβάνεται ότι πρόκειται για κράτη στα οποία κατοικούν Γερμανοί ή Κορεάτες αντίστοιχα, δηλαδή ομοεθνείς. Είναι αδύνατο για οποιονδήποτε να αντιληφθεί ότι η Βόρεια Μακεδονία και η ελληνική Μακεδονία κατοικούνται από διαφορετικούς λαούς. Το πλέον χείριστο είναι ότι με τη συμφωνία στους Ψαράδες ο όρος Μακεδόνας σημαίνει και κάτι μη ελληνικό, το οποίο είναι παντελώς ανιστόρητο.

Το επιχείρημα του δικαιώματος αυτοπροσδιορισμού ενός λαού στην περίπτωση των Σκοπιανών έρχεται σε αντίθεση με το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού του Μακεδόνα Έλληνα του οποίου τελικά και του το καταπατά. Εδώ αντιτάσσεται η αναγνώριση ιθαγένειας και όχι εθνότητας για τους κατοίκους των Σκοπίων. Μα ο Σκοπιανός πρωθυπουργός Ζάεφ συστήνεται κομπάζοντας ως Μακεδόνας, και ταυτόχρονα κάνει λόγω για Μακεδόνες απανταχού της γης. Επομένως, πρακτικά είναι άχρηστο αν αναγνωρίζουμε ιθαγένεια και όχι εθνότητα.

Ακόμα, με την συμφωνία των Πρεσπών υποστηρίζεται ότι οι Σκοπιανοί παύουν να έχουν οποιαδήποτε ιστορική αξίωση από την αρχαία Μακεδονία και ότι σταματάει ο αλυτρωτισμός. Η επιλογή τους όμως να λέγονται Μακεδόνες δεν είναι τυχαία καθώς εκμεταλλεύονται το ειδικό βάρος που φέρει το όνομα για να αποκτήσουν αναγνωσιμότητα και κύρος σε όλο τον πλανήτη. Το πιο σοβαρό όμως, είναι ότι το όνομα Μακεδονία είναι ούτως ή άλλως όχημα αλυτρωτισμού. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου το είχαν εύστοχα επισημάνει, καθώς η έννοια του κράτους είναι πιο ισχυρή από την έννοια μίας περιφέρειας κράτους. Έτσι, παράγεται μία εικόνα στην οποία φαίνεται ότι το κρατίδιο αυτό περιλαμβάνει μόνο ένα τμήμα της συνολικής περιοχής, με το υπόλοιπο να κατέχεται από μία άλλη χώρα, την Ελλάδα.

Τις επικαλούμενες συνέπειες της συμφωνίας στον εμπορικό τομέα τις συναντάμε ήδη. Πρόσφατα η Κίνα δεν επέτρεψε σε Ελληνικά Μακεδονικά προϊόντα να εισέλθουν στην επικράτειά της, και συνέστησε σε Ελληνική εταιρεία να πάρει άδεια από το κράτος της λεγόμενης Βόρειας Μακεδονίας! Επιχειρήσεις του γειτονικού κράτους παρουσιάζουν τα προϊόντα τους ως Μακεδονικά. Η ποιοτική αξία και το brand name των Ελληνικών Μακεδονικών προϊόντων κινδυνεύει να υποστεί καίριο πλήγμα, λόγω της διαφορετικής ποιότητας των άλλων «Μακεδονικών» προϊόντων, των προερχόμενων από τη γειτονική χώρα. Ταυτόχρονα, τα προϊόντα της γειτονικής χώρας «αρπάζουν» έτοιμη φήμη ποιότητας από τα ήδη γνωστά Ελληνικά Μακεδονικά προϊόντα. Οι πολίτες του εξωτερικού δεν είναι επαρκώς ενημερωμένοι για την διαφορετικότητα των προϊόντων με συνέπεια να ελλοχεύει η δημιουργία σύγχυσης ως προς την προέλευσή τους. Το δε επιχείρημα περί ανοίγματος της αγοράς του κρατιδίου προς τις Ελληνικές επιχειρήσεις λόγω της συμφωνίας είναι αστείο, καθώς εδώ και χρόνια οι επιχειρήσεις μας έχουν εισέλθει στο κρατίδιο. Παράλληλα, ο πληθυσμός του κρατιδίου είναι περί τα δύο εκατομμύρια, με χαμηλό στην πλειοψηφία εισόδημα. Επομένως, τα υποτιθέμενα κέρδη των Ελληνικών επιχειρήσεων από τη μικρή αυτή αγορά, δεν μπορούν να συγκριθούν με τις απειλούμενες ζημιές που θα υποστούν στις πολυπληθέστερες και υψηλότερου εισοδήματος διεθνείς αγορές.

Η παρούσα κυβέρνηση δεν εκλέχτηκε για να υπογράψει μία κατάπτυστη συμφωνία για το Μακεδονικό. Αρχικά εκλέχτηκε μαζί με τους υποστηριζόμενους ευρωβουλευτές, βουλευτές, περιφερειάρχες, δημάρχους και τις κουστωδίες τους για να σκίσει τα μνημόνια, να διώξει τα τραπεζικά κοράκια και τους τοκογλύφους δανειστές. Έπειτα επανεκλέχτηκε για να εκτελέσει μία νέα συμφωνία (όχι δεν ήταν μνημόνιο) που υπέγραψε με τους θεσμούς (όχι δεν ήταν η τρόϊκα), να διευκολύνει τα τραπεζικά funds (έπαυσαν να είναι κοράκια), να πληρώνει τους δανειστές (έπαυσαν να είναι τοκογλύφοι) και να υποθηκεύσει τα περιουσιακά στοιχεία της χώρας για έναν αιώνα.

Ας αναρωτηθούμε λοιπόν, ποια θα μπορούσε να ήταν η εξέλιξη στο Μακεδονικό στην περίπτωση που το 70% των Ελλήνων που δηλώνει στις δημοσκοπήσεις ότι αντιτίθεται στην συμφωνία των Πρεσπών, δεν είχε ψηφίσει όλα αυτά τα χρόνια τα διπρόσωπα πολιτικά κόμματα ή ποια μπορεί να είναι μελλοντικά η εξέλιξή του, αν στο εξής δεν υποστηρίξει άμεσα ή έμμεσα κάποιο από αυτά, αντί να αναρτά στο «ηλεκτρονικό βιβλίο προσωπικότητας», κοινώς facebook, τις «σέλφι» φωτογραφίσεις του από ένα συλλαλητήριο. Ας σκεφτούμε επίσης, τι μπορεί να επακολουθούσε αν είχαν παραιτηθεί ως ένδειξη διαμαρτυρίας 10 δήμαρχοι, 3 περιφερειάρχες, 10 ευρωβουλευτές, 20 βουλευτές ή σύσσωμο ένα κοινοβουλευτικό κόμμα. Δυστυχώς, μόνο ένας δήμαρχος παραιτήθηκε.

Οι επερχόμενες εκλογές για την ανάδειξη ευρωβουλευτών, περιφερειαρχών και δημάρχων αποτελεί μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για να επιλέξει ο κάθε πολίτης πρόσωπα τα οποία έχουν ξεκάθαρες θέσεις στα τοπικά και στα εθνικά θέματα. Που δεν «γαβγίζουν» ασύστολα για να περάσει η άποψή τους. Που δεν κομπάζουν για τον εαυτό τους. Που δεν γλύφουν εκεί που έφτυναν. Που δεν πλασάρουν ιδεολογικά φληναφήματα. Που δεν χρησιμοποιούν ως δικό τους άλλοθι παραλήψεις και λάθη του παρελθόντος. Αλλά, αντίθετα εκφράζουν εμπεριστατωμένες απόψεις, παρουσιάζουν συγκεκριμένα σχέδια και μελέτες προς διαβούλευση. Που έχουν μπέσα στο λόγο τους και βρίσκονται μακριά από τα αποτυχημένα κομματικά μαντριά. Το κυριότερο, πρόσωπα τα οποία διαθέτουν ψυχικό σθένος να υποστηρίξουν μελλοντικά μία επαναδιαπραγμάτευση της κατάπτυστης συμφωνίας των Ψαράδων ή να αντιταχθούν σε τυχόν μελλοντική εξαγγελία παρόμοιας συμφωνίας για το Αιγαίο, τη Θράκη ή οποιασδήποτε άλλης περιοχής της Ελλάδας μας.

Μαργέλης Κωνσταντίνος

Προηγουμενο αρθρο
Βίντεο με την ομιλία του υποψήφιου δημάρχου Λευκάδας, Κώστα Γληγόρη
Επομενο αρθρο
Η Φιλαρμονική θα πάρει μέρος στις εκδηλώσεις για την 155η επέτειο της Ένωσης της Επτανήσου με την Ελλάδα