Η συνάντηση με τον Χόρχε Μπουκάι

Χθες το βράδυ έγινε η παρουσίαση του βιβλίου του γνωστού ψυχολόγου συγγραφέα Χόρχε Μπουκάι (Jorge Bucay ) «Ο δρόμος της πνευματικότητας».Ο κόσμος είχε μαζευτεί από νωρίς έξω από το μουσείο Μπενάκη στην οδό Πειραιώς και περίμενε υπομονετικά να επιτραπεί η είσοδος.Όταν άνοιξαν τις πόρτες, το αίθριο του κτιρίου, ειδικά διαμορφωμένο με καρέκλες, γέμισε ασφυκτικά. Ο κόσμος ξεπερνούσε τις 4.000 από ότι είπαν οι διοργανωτές και οι περισσότεροι στέκονταν επί τρεις ώρες όρθιοι.

Η συνάντηση με τον Χόρχε Μπουκάι ήταν συγκλονιστική! Ο λόγος του απλός, με χιούμορ πολλές φορές, μεστός νοημάτων συμπληρωνόταν με σλάιτς και βιντεάκια σε ειδικό πίνακα.Μίλησε αρχίζοντας, για την κρίση στην πατρίδα μας, γνώστης και ο ίδιος μιας ανάλογης περιπέτειας που πέρασε η πατρίδα του η Αργεντινή.

Η λέξη κρίση στα κινέζικα, είπε, γράφεται με δυο ιδεογράμματα. Το ένα σημαίνει κίνδυνος και το άλλο ευκαιρία. Από μας εξαρτάται να κρατήσουμε την ευκαιρία αντί του φόβου. Η αλλαγή θα αλλάξει πράγματα που είχαν αξία πριν και δεν έχουν πια.

Η κρίση σε διδάσκει να εκτιμάς μικρές επιτυχίες και να πορεύεσαι βήμα – βήμα. Σε μαθαίνει να εκτιμάς αυτό που έχεις, να γίνεσαι δημιουργικός, να δέχεσαι τις αλλαγές και να εξερευνάς νέες δυνατότητες. Σε μαθαίνει να μην δίνεις αξία σε πράγματα που δεν είναι αληθινά. Τα πράγματα που αξίζουν μπορούμε να τα σώσουμε. Σε μαθαίνει να δίνεις και να δέχεσαι ταυτόχρονα. Υπάρχει πάντα κάποιος που χρειάζεται την υποστήριξη σου και υπάρχει πάντα κάποιος που μπορεί να σε στηρίξει. Η ζωή είναι μαγεία, ανάπτυξη, εξέλιξη και προ παντός μυστήριο.

Επινόησαν τα τελευταία χρόνια την κοινωνία της κατανάλωσης και έκαναν τον κόσμο να πιστεύει αυτή τη διεστραμμένη φιλοσοφία. «Τι μπορείς να κάνεις για να μπορείς να είσαι». Δηλαδή ότι πρέπει να έχεις, για να μπορείς να κάνεις και να μπορείς να είσαι ευτυχισμένος.

Η σειρά είναι διεστραμμένα αντίστροφη. Πρέπει ναι είσαι, για να μπορείς να κάνεις.

Όταν κανείς το αντιληφθεί αυτό, τότε αρχίζει να βαδίζει στο δρόμο της πνευματικότητας. “Σ’ αυτό που είμαι, αν πάψω να έχω, εξακολουθώ να είμαι”. Τα κενά δεν γεμίζουν αγοράζοντας πράγματα, το υπαρξιακό κενό γεμίζει με πιο υπερβατικές συμπεριφορές.

Και κατέληξε λέγοντας ότι πρέπει να συνεχίζουμε μπροστά, παρά να είμαστε ηττημένοι και να θυμόμαστε ότι ποτέ, μα ποτέ δεν εγκαταλείπουμε.

Ήταν μια συγκλονιστική βραδιά, κέρδος από κάθε άποψη για όλους όσους παρευρέθηκαν.

Και φυσικά το βιβλίο του νομίζω πως αξίζει τον κόπο να το διαβάσουμε σαν το τελευταίο φύλλο πορείας προς την πνευματικότητα.

Ελένη Μ.Ματαράγκα