Η χειροτονία σε Διάκο & Ιερέα – Εφημέριος Σύβρου 1926 -1933

Απομνημονεύματα ιερέως Κωνσταντίνου Κακαβούλη – Μέρος Ι΄

Η ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΣΕ ΔΙΑΚΟ & ΙΕΡΕΑ

Πράγματι βγήκαμε ψωνίσαμε τα πράγματα δια την χειροτονίαν, και την επομένην Σάββατον με έκανε Διάκο εις τον Ιερόν Ναόν της Αγίας Παρασκευής. Το απόγευμα μου παρήγγειλε εάν θέλω να πάρω ένα αυτοκίνητο με τον κλητήρα, τον μπάρμπα Γιώργο τον Μαμάκη, για να βγούμε περίπατο. Πήρα τότε ένα αυτοκίνητο πήγα στο σπίτι του και πήγαμε περίπατο μέχρι του Πασά.

Καθ’ οδόν μου ανέφερε μόνος του ένα ζήτημα του πατέρα μου. Με ρώτησε: Τι κάνει ο πατέρας σου ο Νικολάκης, και του είπα ότι, είναι καλά. Τότε αυτός άρχισε να μου λέγει ότι, τον αδίκησα τον καημένο τον Νικολάκη που δεν τον έκαμα παπά, αλλά τώρα που θα κάνω εσένα θα εξιλεωθή. Ακουσε Διάκο μου, μου λέγει, εμένα με έκανε Δεσπότη ο Βαλαωρίτης και όταν έφευγα από την Αθήνα να έλθω στην Λευκάδα να αναλάβω τα καθήκοντά μου ως Μητροπολίτης Λευκάδος μου είπε ο Βαλαωρίτης: Στην Λευκάδα που θα πας σου ζητώ χατήρι να μην κάνης τον Κακαβούλη παπά. Εγώ επειδή είχα υποχρεωθή που με υπεστήριξε και έγεινα Δεσπότης δεν ημπορούσα να μην του κάνω το χατήρι.

Μόλις ήλθα στην Λευκάδα παρουσιάσθηκε ο πατέρας σου και μου είπε να τον κάνω παπά κι’ εγώ του είπα ότι δεν τον κάνω. Αυτός όμως επέμενε και έβανε διαφόρους φίλους μου και με παρακαλούσαν να τον κάμω. Εγώ τους ντρεπόμουνα και τους έλεγα ότι θα τον κάμω, αλλά δεν ημπορούσα να μην κάμω του Βαλαωρίτη το χατήρι. Και έτσι πέραγαν τα χρόνια με την ελπίδα του πατέρα μου ότι θα τον κάνη. Μάλιστα για να μην απαγοητευθή τον έκανε Αναγνώστη και ενθυμούμαι στις περιοδείες του τον έπερνε κοντά του από χωριό σε χωριό.

Σ’ αυτά τα χρόνια ο πατέρας μου που είχε μεγάλην επιθυμίαν για να Ιερωθή, χάλασε πολλά χρήματα, για δώρα στον Δεσπότη, για ταξίδια στην Αθήνα, στην Λευκάδα κάθε τόσο. Εν τέλει δεν τον έκαμε και ο πατέρας μου ήτο πολύ αγανακτισμένος εναντίον του Δεσπότη. Μα κι’ ο Δεσπότης για να μου διηγηθή όλην αυτήν την Ιστορία φαίνεται ότι τον ήλεγχε η συνείδησις που δεν τον έκανε, και ένας λόγος που με έκανε εμένα παπά, ήτο για να εξιλεώση τον πατέρα μου και όταν την επομένην ημέραν Κυριακήν με έκανε παπά στην Ι. Μονήν της Φανερωμένης και το απόγευμα πήγα να τον αποχαιρετήσω, που θα έφευγα για το χωριό, μου είπε, χαιρετίσματα στον Νικολάκη και να του πείς να κατέβη στην Λευκάδα για να πάρουμε σχώρεση.

ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ ΣΥΒΡΟΥ
1926 -1933

Εφυγα εγώ και πήγα στο χωριό και ανέλαβα καθήκοντα εφημέριου στον Σύβρο. Χαρές ο πατέρας μου που με είδε παπά, όταν όμως του είπα χαιρετισμούς από τον Δεσπότη και ότι μου είπε να κατέβη στην Λευκάδα να πάρουνε σχώρεση μου είπε ότι δεν θέλει να τον ακούει διότι τον κατέστρεψε. Και πράγματι τον κατέστρεψε.
Μετά από έναν μήνα κατέβηκα πάλιν στην Λευκάδα και πάλιν είπα στον πατέρα μου να πάμε μαζί στην Λευκάδα να πάρει συγχώρεση από τον Δεσπότη αλλά δεν ηθέλησε να έλθη.

Προτού πάω στην Λευκάδα μετά την χειροτονίαν μου ήτο ο Μήτσος ο Προκόπης θείος μου και μου λέγει ότι του είπε ο Βαγγέλης, το παιδί που είπαμε ότι έκανε ότι ήθελε μέσα στην Μητρόπολη και το οποίον είχα αγνοήση τελείως, η να του στείλω 180 Δραχμές, η θα με βάλει στην εφημερίδα.

Οταν μετά από ένα μήνα κατέβηκα στην Λευκάδα πήγα στον Δεσπότη να τον χαιρετήσω και να τον ευχαριστήσω και πάλιν που με χειροτόνησε παπά και Διάκο εντός 4 ημερών και δεν ταλαιπωρήθηκα, όπως άλλοι που πηγαίνουν και έρχονται και κάθε φορά που κατέβαιναν στην Λευκάδα το παιδί αυτό, ο Βαγγέλης, τους έστελνε πίσω να φέρουν περισσότερα χρήματα και έφθασαν τότε μερικοί να πληρώσουν 10.000 δραχ. και εκτός αυτού εταλαιπωρούντο. Ητο δε τότε γενική φήμη ότι αυτά τα κάνει ο Δεσπότης και είχε πλέον εξευτελισθεί απέναντι της κοινωνίας. Αμφιβάλλω όμως δι’ όλα αυτά που ελέγοντο εις βάρος του διότι, πως εις εμένα που δεν ήλθα εις επαφήν με τον Βαγγέλη δεν μου ζήτησε χρήματα; Αδιάφορον εάν μετά την χειροτονίαν μου του έκανα ένα δώρον και το εδέχθηκε. Προ της χειροτονίας ούτε συζήτησις δεν έγινε για χρήματα. Αραγε ότι ο Βαγγέλης έκανε όλα αυτά τα όργια που γινόντανε μέσα στην Μητρόπολη.

Οπως γράφω παραπάνω κατέβηκα στην Λευκάδα και πήγα να χαιρετήσω τον Δεσπότη και κατόπιν ζήτησα τον Βαγγέλη. Μου είπανε δεν είναι στο δωμάτιό του. Πήγα και τον βρήκα και του λέγω: Δεν μου λες Βαγγέλη είπες εσύ του Μήτσου του Προκόπη να σου στείλω 180 Δραχ. η θα με βάλεις στην εφημερίδα; Είπε τότε ότι, του το είπα αστεία. Του λέγω εγώ, και με ποιό δικαίωμα είπες αυτά τα αστεία; Εγώ είμαι παπάς και συ είσαι ένα παληόπαιδο που ξεφτύλισες τον Δεσπότη μας παίρνοντας χρήματα από τους υποψηφίους Ιερείς που κατέφευγαν σε σένα και ζητούσαν την προστασία σου και συ εξεμεταλεύεσο την κατάστασιν που ο καημένος ο Δεσπότης ήτο γέροντας και σε είχε ανάγκη να τον περιποιήσαι. Μου είπανε κι’ εμένα να καταφύγω σε σένα αν θέλω να γίνω παπάς και απήντησα στον άνθρωπο που μου το είπε ότι, εάν επρόκειτο να γίνω παπάς από ένα παληόπαιδο καλίτερα να μην γίνω. Αυτός τότε έπεσε στα πόδια μου και με παρακαλούσε να μην φωνάζω και τ’ ακούσει ο Δεσπότης που είναι άρρωστος και στενοχωρηθεί, κι’ εγώ φώναζα περισσότερο και τούλεγα ότι, θα φωνάξω για να τ’ ακούσει, να ιδώ αν ξέρει τι γίνεται εδώ μέσα στην Μητρόπολη. Αυτός έκλαιγε και μου έκανε μετάνοιες και μου έλεγε ότι έχω δίκιο αλλά με παρακαλούσε να σταματήσω να φωνάζω και τα μάθει ο Δεσπότης και τον διώξει και πάει χαμένο. Τότε εγώ αφού το ξεφτύλισα, το έκαμα πτώμα, του έδωσα 100 δραχ. για να μην νομίσει ότι αυτά τα έκανα για τα χρήματα κι’ έφυγα. Παρέλειψα να σας πω ότι και πάλιν ο Δεσπότης μόλις μπήκα μέσα στο γραφείο του αμέσως με ρώτησε εάν ήλθε ο πατέρας μου και τι να κάνω του είπα ψέματα, ότι ήτο αδιάθετος και σε άλλο ταξίδι θα έλθει.

Κατόπιν έφυγα για το χωριό μου. Δεν πέρασαν όμως πολλές ημέρες που έμαθα ότι έμαθε η Ι. Σύνοδος αυτά τα οποία εγένοντο στην Μητρόπολιν της Λευκάδος και έστειλε δύο Συνοδικούς Αρχιερείς οι οποίοι τον έπεισαν να φύγει για την Αθήνα και έπειτα από λίγον καιρό πέθανε στην Αθήνα. Ο Θεός να τον συγχωρέσει και να τον αναπαύσει μεταξύ των Δικαίων.

Είπαμε ότι την επομένην της χειροτονίας μου εχειροτονήθη και ο παπά Προκόπης για τον Βουρνικά. Εμένα με διόρισε εφημέριον Σύβρου και τον παπά Προκόπη τον διόρισε εφημέριον Βουρνικά.
Εκεί στον Σύβρο ήτο τότε εφημέριος ο μακαρίτης Ιερομόναχος Ιωαννίκιος Δευτεραίος. Είχαμε όμως και την ενορία του Αγίου Ηλία.

Ολίγας ημέρας μετά την ανάληψιν των καθηκόντων μου, ένα βράδυ που βγήκαμε περίπατο και οι τρείς Ιερείς ο Ιωαννίκιος μου κάνει μίαν πρότασιν, να δεχθώ, επειδή ήτο χωριανός κι’ ο παππά Προκόπης να λειτουργεί κι’ αυτός καμιά φορά στον Σύβρο και να πηγαίνουμε κι’ εμείς εκ περιτροπής στον Βουρνικά. Εγώ του απήντησα αφού το λέγει αυτός που είναι προεστός ας γένει, και προσθέτει ο Ιωαννίκιος να έχουμε και τας εισπράξεις μαζί. Εδέχθηκα και έκτοτε μέναμε στο χωριό και οι τρείς Ιερείς και τηρούσαμε αυτήν την συμφωνία.

Συνεχίζεται.

Διαβάστε το Α΄ μέρος [ΕΔΩ].
Διαβάστε το Β΄ μέρος [ΕΔΩ].
Διαβάστε το Γ΄ μέρος΄[ΕΔΩ].
Διαβάστε το Δ΄ μέρος [ΕΔΩ].
Διαβάστε το Ε΄ μέρος [ΕΔΩ].
Διαβάστε το Ζ΄ μέρος [ΕΔΩ].
Διαβάστε το Η΄ μέρος [ΕΔΩ].
Διαβάστε το Θ΄ μέρος [ΕΔΩ].