Θέατρα όλοι έχουνε κι εμείς εδώ κανένα!

Πριν από τα Χριστούγεννα, μόλις μιαν εβδομάδα
δεχτήκαμε μια πρόσκληση να πάμε στην κοιλάδα
Στο κάμπο το Θεσσαλικό, στου Τύρναβου την πόλη
και το ευχαριστήθηκαν κι εμείς κι εκείνοι όλοι!!

Γιατί τη γέφυρα καιρό δεν είχαμε περάσει
και άρχισε το νευρικό σύστημα να ταράσσει!!!
Τις πρόβες μας τις κάναμε και προετοιμασμένοι
επήγαμε στο Τύρναβο λιγάκι… διαβασμένοι.

Γιατί το ρεπερτόριο το είχαμε αλλάξει
κι η ύλη μαθηματικά είχε για πρώτη τάξη…
Μέχρι βαριά το τέσσερα μάθαμε να μετράμε
κι έξι τραγούδια βγάλαμε τα μούτρα μας μη φάμε….

Anyway τα ‘παμε, παρότι κουρασμένοι
κι όλοι στο πόδι απ΄ το πρωί ήμασταν σηκωμένοι.
Οι Θεσσαλοί σαν βγήκαμε χάσανε τη φωνή τους (κυριολεκτικά)
και μας χειροκροτήσανε μέσ’ από την ψυχή τους.

Μας περιποιηθήκανε, μα ‘μασταν πεθαμένοι
και όλοι στα κρεββάτια μας πέσαμε ξεραμένοι.
Μα το πρωί με όρεξη ξυπνήσαμε μεγάλη
και στόχους στην επιστροφή δυο – τρεις είχαμε βάλει.

Στα Τρίκαλα εφτάσαμε, στου Σακαφλιά τα μέρη,
στο Μήλο με τα Παγανά νωρίς το μεσημέρι.
Κι έπειτα στα Μετέωρα, και στη Μονή Ρουσάνου
που από κάτω τα κοιτάς με δέος προς τα πάνου!!

Χαλάλι κάθε κόπωση, γιατ’ η καλή παρέα
κι αν διαφωνεί καμιά φορά πάντα περνά ωραία.
Μα όμως το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ένα
θέατρα όλοι έχουνε …. κι εμείς εδώ…. κανένα…

Καλές γιορτές κι ο στόχος μας ας είναι πάντα ωραίος
η πρόοδος του καθενός… αλλά και του Ορφέως!

Γ.Β.