Κάθε Μάρτη αρχίζει μιαν Άνοιξη

Ερειπωμένοι τοίχοι.
Εγκατάλειψη….
Περασμένες μορφές κυκλοφορούνε αδιάφορα
Χρόνος παλιός χωρίς υπόσταση
Τίποτα πια δε θ’ αλλάξει δω μέσα.
Είναι μια ήρεμη σιωπή, μην περιμένεις απάντηση
Κάποια νύχτα μαρτιάτικη χωρίς επιστροφή,
Χωρίς νιότη, χωρίς έρωτα, χωρίς έπαρση περιττή.
Κάθε Μάρτη αρχίζει μιαν Άνοιξη.

Μανώλης Αναγνωστακης, «Τοπίο» – Παρενθέσεις, 1956

Επιλογή ποιήματος και φωτογραφία από τις Αλυκές Αλεξάνδρου: Κατερίνα Κερασοβίτη