Κτιριακά προβλήματα των σχολείων της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΠ/ΚΩΝ Π.Ε. ΛΕΥΚΑΔΑΣ
«ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ»
Γ. Μεσσήνη 7, 31100 Λευκάδα
Τηλ.- Fax: 2645026165 – Κιν. 6974815958
Εmail:sepelefkadas@gmail.com
Τηλέφωνο – Fax: 2645026165 – 6974815958

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Κτιριακά προβλήματα των σχολείων της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης
Η πραγματικότητα διαψεύδει την… «κανονικότητα»

Είναι η πρώτη ανακοίνωση του Συλλόγου μας για τα κτιριακά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα σχολεία της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι βγαίνει κάτω από την πίεση κάποιων γεγονότων.

Από την πλευρά μας, παρακολουθούμε εδώ και χρόνια το μείζον, κατά την άποψή μας, αυτό θέμα κάνοντας κάθε φορά τις απαραίτητες θεσμικές παραστάσεις προς τους εκάστοτε υπευθύνους, σε μια προσπάθεια να συμβάλλουμε στη λύση δίχως τυμπανοκρουσίες. Επειδή όμως η κατάσταση πλέον, βρίσκεται σε απόλυτο τέλμα και τίποτε δεν μας κάνει να αισιοδοξούμε ότι θα βελτιωθεί άμεσα έστω και στο παραμικρό, κοινοποιούμε το πρόβλημα για να αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες έστω κι αν δεν μας αναλογούν.

Τα τελευταία χρόνια η μόνιμη επωδός των υπευθύνων ότι δεν υπάρχουν χρήματα συγκεράστηκε και με το φαινόμενο της αδυναμίας(;) απορρόφησης κονδυλίων που προέκυψαν για την αποκατάσταση ζημιών στα σχολικά κτίρια μετά το σεισμό του 2015, ενώ διανύουμε τον 5ο χρόνο θητείας της παρούσας δημοτικής αρχής και με τη συμπλήρωση τριών χρόνων από το σεισμό της 17ης Νοέμβρη 2015.

Πριν από τέσσερα ακριβώς χρόνια, το ΔΣ του Συλλόγου μας κατέθεσε στον υπεύθυνο αντιδήμαρχο φάκελο με όλα τα χρονίζοντα κτιριακά προβλήματα των σχολείων του νησιού. Τα στοιχεία του φακέλου τα συλλέγαμε μέσω μιας διαδικασίας κάποιων μηνών σε συνεργασία με τις διευθύνσεις των ίδιων των σχολείων, οι οποίες βέβαια τα είχαν υποβάλει κατά διαστήματα εγγράφως στους υπευθύνους.

Παρακάτω δίνουμε συνοπτική εικόνα για την σημερινή κατάσταση στο συγκεκριμένο θέμα:

Το 3ο Δημοτικό Σχολείο της πόλης για δεκαετίες, ήμουν νιος και γέρασα όπως λέει και η ρήση, δεν έχει δικό του κτίριο. Συστεγάζεται με το 2ο Δημοτικό Σχολείο με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό για τη λειτουργία και των δύο σχολείων.

Συγκρότημα σχολείων της πόλης αποτελούμενο από το 1ο & 2ο Νηπιαγωγείο και τα Ειδικά Σχολεία συνυπάρχει δίπλα στο νοσοκομείο, σε κτίρια τριτοκοσμικά με βασικές ελλείψεις και με αύλειο χώρο που θυμίζει εσωτερικό προαύλιο σωφρονιστικού ιδρύματος. Δεν έχουν περάσει πολλά εξάλλου χρόνια που η στέγη του 1ου & 2ου Νηπιαγωγείου έμπαζε νερά, τα οποία διερχόμενα μέσα από τον ηλεκτρολογικό πίνακα κάλυπταν το δάπεδο.

Το 1ο Δημοτικό σχολείο της πόλης χρήζει άμεσης παρέμβασης λόγω επικινδυνότητας στα τζάμια του πρώτου ορόφου και της σταδιακής αποσύνθεσης του σκυροδέματος και της έντονης διάβρωσης του μεταλλικού οπλισμού της αίθουσας εκδηλώσεων που σε κάποια σημεία είναι ορατός δια γυμνού οφθαλμού. Πριν λίγα χρόνια εξωτερικό μεταλλικό προστατευτικό κάγκελο παραθύρου του ισογείου αποκολλήθηκε πέφτοντας δίπλα σε μαθητές, χωρίς ευτυχώς να υπάρξουν δυσάρεστες συνέπειες.

Το κτίριο του 5ου Νηπιαγωγείου Λευκάδας, ενώ αρχικά διαφάνηκε το παράδοξο ότι ο σεισμός μπορεί να συμβάλει στη σωτηρία του μια και θα δίνονταν χρήματα για συνολική αποκατάστασή του, παραμένει επί τρία χρόνια ανέγγιχτο και εκτός λειτουργίας. Έτσι, αποδείχθηκαν φρούδες οι αρχικές ελπίδες. Για την περιπετειώδη πορεία του τα τρία αυτά χρόνια θα μπορούσε να γραφτεί βιβλίο από τους γνωρίζοντες. Φαίνεται να ακολουθεί την τύχη των άλλων ρημαγμένων κτιρίων-φαντασμάτων του νησιού (του κτιρίου που προοριζόταν για Δημαρχείο Σφακιωτών, του θεάτρου κτλ.). Ζούμε για χρόνια ένα θέατρο παραλόγου που φαίνεται να μην έχει τέλος. Κτίρια που για να κατασκευαστούν δαπανήθηκαν εκατομμύρια ευρώ από τις τσέπες του ελληνικού λαού αφήνονται στην τύχη τους.

Αποκατάσταση του 4ου Δημοτικού Σχολείου Λευκάδας από τις ζημιές του σεισμού του 2015. Φυσικά ανέκδοτο. Δυόμισι χρόνια μετά το σεισμό, τον περασμένο Ιούνιο, αρχίζουν τα έργα αποκατάστασης. Πέντε μήνες αργότερα, ενώ το σχολείο λειτούργησε δυο βδομάδες μετά από την προβλεπόμενη ημερομηνία, ο εργολάβος έγινε άφαντος μην έχοντας υλοποιήσει ούτε κατά το ήμισυ το έργο. Ενόσω διαρκούσαν οι εργασίες το μάθημα γινόταν διανθισμένο με ήχους κομπρεσέρ, εισπνοές τσιμεντόσκονης και γενικότερης ακαταστασίας. Τώρα πλέον, που τα κομπρεσέρ σιώπησαν και η τσιμεντόσκονη κατακάθισε επανήλθε μεν η πρώτιστη ηρεμία αλλά το έργο μένει ανολοκλήρωτο και κανένας δε γνωρίζει αν και πότε θα τελειώσει. Πάντως, η δημοτική αρχή φαίνεται να μην ανησυχεί και παίζει το παιχνίδι «Που πήγε ο εργολάβος ψάξε, ψάξε δεν θα τον βρεις».

(Για τις περιπτώσεις του 5ου Νηπιαγωγείου και του 4ου Δημοτικού το ΔΣ του Συλλόγου αποφάσισε να αιτηθεί έγγραφης ενημέρωσης απ’ τους αρμόδιους φορείς.)

Θυμίζουμε ακόμη, πως κάποια απ’ τα σχολεία αυτά γειτνιάζουν με την παράνομη χωματερή και ποτέ δεν έχει υπάρξει από επίσημα χείλη διαβεβαίωση ότι δεν συντρέχουν λόγοι ανησυχίας για την υγεία των μαθητών.

Αδράνεια, κωλυσιεργία, γραφειοκρατία, ανικανότητα, πολιτική χρεοκοπία; Όπως και να έχει, ένα είναι το βέβαιο εκ του αποτελέσματος: Ο δήμος αδυνατεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες της εκπαίδευσης.
Θα περίμενε κανείς από ανθρώπους που βρίσκονται πιο κοντά στις ανάγκες του πολίτη να μην αντιμετωπίζουν την εκπαίδευση διαχειριστικά με οικονομίστικους όρους, να ανησυχούν, να παλεύουν για να λύνουν προβλήματα αλλά δυστυχώς η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική.

Δεν μας ενδιαφέρει, παρόλο που γνωρίζουμε, αν κάποια απ’ τα θέματα αυτά είναι αρμοδιότητας του Δήμου ή της Περιφέρειας, γιατί εκείνο που αποδεικνύεται τελικά είναι ότι κανένας δεν μπορεί να πάει κόντρα στη φύση του συστήματος που ανήκει και υπηρετεί. Οι διαστάσεις και, κατά συνέπεια, ο καταμερισμός ευθυνών διαφέρουν φυσικά. Μπορεί αυτή η διαφορά να γεννά, αντιθέσεις και συγκρούσεις μεταξύ τους, αλλά όλοι στην «ίδια σούπα περιμένουν να βουτήξουν το κουτάλι τους…».

Το σχέδιο μεταφοράς συγκροτημένων δομών του κεντρικού κράτους (επί παραδείγματι: κοινωνικά ιδρύματα, νηπιαγωγεία, γραφεία ΟΑΕΔ, υπηρεσίες του ΟΣΚ κτλ.) στην τοπική αυτοδιοίκηση που αιτήθηκε καθόλου, τυχαία, η Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδος (ΚΕΔΕ), η οποία ίσως ορέγεται ένα εργαλείο χρηματοδότησης των δήμων στα πρότυπα της παρόμοιας αποκέντρωσης κατά το παρελθόν με τη μεταφορά των προνοιακών δομών (παιδικών σταθμών) και των αθλητικών κέντρων στους Δήμους έχει ήδη αποδεδειγμένα αποτύχει.

Το «αποκεντρωμένο και αυτονομημένο εκπαιδευτικό σύστημα», για το οποίο παρά τις επιμέρους διαφοροποιήσεις, υπάρχει πολιτική ομοφωνία στα αστικά κόμματα αποτελεί σχεδιασμό στο γενικότερο στρατηγικό πεδίο αναδιαρθρώσεων για την εκπαίδευση και όχι μόνο.

Η συνέχιση ή όχι αυτής της κατάστασης θα εξαρτηθεί από τη στάση όλων μας.