Λίγες σκέψεις για το αντιεμβολιαστικό κίνημα – Του Βαγγέλη Πάλμου

Λίγες σκέψεις για το αντιεμβολιαστικό κίνημα

1) Μεγάλο μέρος της ευθύνης για την ανάπτυξή του, έχει η ανεπαρκής επιστημονική κατάρτιση ιατρών/φαρμακοποιών/νοσηλευτών. Δυσάρεστη αλήθεια, αλλά αλήθεια!

2) Συνήθως η αντιεμβολιαστική αντίληψη δεν εμφανίζεται μεμονωμένα, αλλά στα πλαίσια μιας ευρύτερης “εναλλακτικής” προσέγγισης της ζωής. Η προσέγγιση αυτή εκτείνεται από επιλογές διατροφής και διαπαιδαγώγησης, μέχρι επιλογές κατοικίας, μετακίνησης, έξεων, ενεργειακών προτιμήσεων κλπ.
Κατά κανόνα, είναι ιδεολογικά στρατευμένη και αυτή ακριβώς η στράτευση υπονομεύει εξαρχής την αξιοπιστία της.

3) Η Πολιτεία οφείλει να μεριμνά για την ασφάλεια των πολιτών και δη των ευπαθών ομάδων του πληθυσμού. Στα πλαίσια αυτά, μέτρα όπως η απαγόρευση της υποδοχής μη εμβολιασμένων παιδιών στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση είναι απολύτως δικαιολογημένα. Θα πρόσθετα ότι και η νοσηλεία ασθενούς με έξοδα του ίδιου, σε περιπτώσεις νόσων που θα είχαν αποτραπεί από εμβολιασμό, είναι εξίσου δικαιολογημένη.

4) Σε ό,τι αφορά την εφαρμογή κυρώσεων νομικού χαρακτήρα σε βάρος οικογενειών που δεν εμβολιάζουν τα παιδιά τους, προσωπικά παραμένω διστακτικός. Φανταστείτε μόνο τις προϋποθέσεις τέτοιας εκτάσεως παρεμβάσεων αλλά και τους όρους εφαρμογής τους. Πολλά ζητήματα παραβίασης του οικογενειακού ασύλου θα εγερθούν, ενδεχομένως και ζητήματα υπέρμετρης αστυνόμευσης των οικογενειών.

5) Η επιστήμη προχωρά με διαρκή έρευνα, αλλά και μετριοπάθεια. Σε ζητήματα αντιπαραθέσεων στα οποία η άποψή της είναι βαρύνουσα, οφείλει να υπερασπίζεται τις τεκμηριωμένες διαπιστώσεις της με πνεύμα καταλλαγής και καλής προαίρεσης. Δεν ωφελείται η επιστήμη από την ένταξη της σε αντιπαραθέσεις ακραίας μορφής, ούτε φυσικά από οποιασδήποτε μορφής πολιτική ή ιδεολογική στράτευση, υπέρ ενός επιδιωκόμενου σκοπού.

Προτιμώ μια μετριοπαθή επιστημονική κοινότητα και μια κοινωνία με αστοχίες των πολιτών της, παρά μια άτεγκτη κοινωνία που εφαρμόζει μέτρα καταστολής με επιστημονική νομιμοποίηση.

Σε κάθε περίπτωση, για να μην αφήνω παρερμηνείες, τα εμβόλια σώζουν ζωές και μειώνουν τη νοσηρότητα. Ο εμβολιασμός είναι επιστημονικά τεκμηριωμένη πρακτική αιώνων και τα ευεργετικά του αποτελέσματα, είναι στατιστικά καταγεγραμμένα. Οι επαγγελματίες υγείας και η Πολιτεία οφείλουν να προωθούν την πρακτική του εμβολιασμού του πληθυσμού και των ευπαθών ομάδων, σεβόμενοι τα δεδομένα της επιδημιολογίας και με πνεύμα κατανόησης προς τους πολίτες που παραμένουν επιφυλακτικοί.

Δεν είναι εύκολο, αλλά είναι ανθρώπινο.