HomeΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣΛαμπρινές Μνήμες – Του Δημήτρη Παξινού

Λαμπρινές Μνήμες – Του Δημήτρη Παξινού

Μεγάλη εβδομάδα. Αγρυπνίες στην εκκλησία του χωριού. Με το κριτσόνια στα χέρια όλα τα παιδιά για να φύγουν τα κακά πνεύματα. Αντηχούσαν σ’ όλο το χωριό. Και για Πάσχα ή Λαμπρή στην Λευκάδα.

Μέχρι που επιστρέψαμε. Οπότε οι αγρυπνίες συνεχίσθηκαν στην ενορία μας. Στον Άγιο Νικόλα. Μαζί με τα ξαδέλφια μου, τον Νίκο και τον Τάκη. Καθόμασταν έξω από το ιερό στα σκαλοπατάκια. Ο Νίκος σοβαρός από μικρός, ήταν και παπαδοπαίδι. Κρατούσε και τον σταυρό. Την Μεγάλη Πέμπτη με τα δώδεκα Ευαγγέλια το ξενυχτούσαμε και τα μετράγαμε ένα προς ένα.

Και τότε αισθανόμασταν πλήρεις αγαλλίασης, ευδαίμονες. Μερικές φορές ο παπά Σπύρος μας έβαζε να κρατάμε τα μανουάλια. Προσπαθούσαμε να μείνουμε σοβαροί.

Την Μεγάλη Παρασκευή όλα ήταν μαγευτικά, υπέροχα και αληθινά. Η περιφορά όλων των επιταφίων με τελευταία την Μητρόπολή μας, με συνοδεία την Φιλαρμονική Λευκάδος, μιας εκ των αρχαιοτέρων, στο λυπητερό ρυθμό της ημέρας και με την συνοδεία χορωδιών που έψελναν αυτά τα αριστουργήματα, τους θεόπνευστους ύμνους. Και ο λαός, άλλοι ακολουθούσαν το δικό τους επιτάφιο και άλλοι στα πεζοδρόμια, με κεριά στο χέρι, συμμετείχαν το θείο δράμα.

Το Μεγάλο Σάββατο έπρεπε να κοιμηθούμε, θέλαμε δεν θέλαμε γιατί το βράδυ θάπρεπε να ξενυχτήσουμε λόγω της Ανάστασης. Ο νούς όμως ήταν έξω, στα σοκάκια που είχαν ξεχυθεί τα άλλα παιδιά, φώναζαν και πέταγαν ήδη στρακαστρούκες για προθέρμανση. Δεν μπορούσαμε όμως να μας κρατήσουν για πολύ μέσα. Ξεχυνόμασταν έξω με τα άλλα παιδιά, τους γείτονες. Τον Μάκη, τον Κούντο, τον Λουκά, τον Κώστα, τα Σκεπεταράκια.

Εκεί να δείς τι γίνονταν. Τι πειράγματα, τι σταυρώματα, τι χαχανητά. Δεν υπήρχε στενό που να αφήναμε αλώβητο. Κάποτε έπρεπε να συμμαζευτούμε για να πάμε στην εκκλησία. Πλησίαζε η Ανάσταση του Κυρίου. ‘Επρεπε να πλυθούμε, να φρεσκαρισθούμε, νάμαστε καθαροί στο σώμα και στην ψυχή. Και να έφθασε η ώρα.

Από κάθε εκκλησία, με το «δεύτε λάβετε φώς» έπεφταν τα αστροπελέκια, οι βροντές αντηχούσαν σ’ όλη την πόλη και το «Χριστός Ανέστη» μας αγκάλιαζε όλους με αγάπη, αδελφοσύνη, αγνότητα καρδιάς. Ήμασταν μικρά αλλά μας έμενε μια γλύκα προσμονής, όλες αυτές τις άγιες μέρες. Και όπως συνήθως με το που παίρναμε την φλόγα και μετά τις απαραίτητες ευχές με το «Χριστός Ανέστη», πλημμύριζαν οι δρόμοι από ανθρώπους με τα κεριά που φρόντιζαν, πριν μπουν στο σπίτι, να σταυρώσουν την είσοδο του σπιτιού.
Η επόμενη μέρα, η Λαμπρή έδινε μήνυμα ευφρόσυνο και ευωδιαστό σ’ όλη την χώρα.

Αθήνα, 17 Απριλίου 2019
Δημήτρης Χ. Παξινός
Πρώην Πρόεδρος ΔΣΑ

Προηγουμενο αρθρο
Πρόταση του Ι.Σ. Λευκάδας όπως το νέο Νοσοκομείο ονομαστεί «Γιατρός Ξενοφών Γρηγόρης»
Επομενο αρθρο
Οι υποψήφιοι του Σ. Σπύρου για την Π.Ε. Λευκάδας

Δεν υπάρχουν σχόλια

Γράψτε το σχόλιό σας

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.