HomeΕΛΙΞΗΡΙΑ ΜΝΗΜΗΣΛευκάδα 1928: η ματιά του περιηγητή

Λευκάδα 1928: η ματιά του περιηγητή

Της Πηνελόπης Κοψιδά

Η Ελλάδα λίγα χρόνια μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, διάγει περίοδο έντονης πολιτικής αστάθειας και οικονομικών δυσχερειών. Ο περιοδεύον στην επαρχία συνεργάτης της εφημερίδας «Σκριπ», Ι. Χατζηιωάννου, σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε στις 19 Φεβρουαρίου του 1928, καταγράφει τις εντυπώσεις που αποκόμισε κατά το πέρασμά του από το νησί μας. Στο άρθρο αυτό ο συντάκτης αναφέρεται στο φρούριο της Αγίας Μαύρας, τις αλυκές της Λευκάδας, καθώς και στην μεγάλη οικονομική εξαθλίωση του νησιού, η οποία αναδεικνύεται μέσα από τις πληροφορίες που μας δίνει για τη Λευκάδα της εποχής εκείνης.

«Η Λευκάς, όπως και αι λοιπαί νήσοι του Ιονίου πελάγους απετέλεσαν το Ιόνιον κράτος υπό τους Άγγλους. Κατά την είσοδον του λιμένος κείται το φρούριον της πόλεως με την εκκλησίαν της Αγίας Μαύρας εξ ου και η νήσος καλείται και σήμερον έτι υπό της Δύσεως Αγία Μαύρα. Το φρούριον τούτο διετηρείτο μέχρι της εποχής της Αγγλοκρατίας εν καλή καταστάσει καθώς τα εσωτερικά οικήματα αποτελούντα στρατώνας ολοκλήρους. Σήμερον εγκαταλειφθέν περιήλθεν εις οικτράν κατάστασιν. Οι εγκατασταθέντες εν αυτώ πρόσφυγες τελείως το ερήμωσαν αφαιρούντες και την ξυλείαν την οποίαν καίουσιν, ώστε μετ΄ολίγον ούτε πόρτα, ούτε παράθυρον θα σώζεται. Οι κληρωτοί Λευκάδος ενώ πριν διέμενον εν τη πόλει των τώρα είνε ηναγκασμένοι να παρουσιάζωνται εις Πρέβεζαν, εις μάτην οι Λευκάδιοι διαμαρτύρονται και παρακαλούσιν όπως και εν τη νήσω των διαμένη εν σύνταγμα, εάν εγένετο τούτο τότε ασφαλώς και τα οικήματα του φρουρίου τα οποία άλλοτε εχρησιμοποιούντο θα εσώζοντο διατηρούμενα εν καλή καταστάσει.

Η οικονομική κρίσις η οποία μαστίζει όλην την Ελλάδα δεν ήτο δυνατόν να αφήση και την Λευκάδα ανεπηρέαστον τουναντίον μάλιστα το κακόν ενταύθα είναι μεγαλήτερον, διότι το σπουδαιότερον προϊόν της νήσου το μαύρο κρασί είναι τελείως αζήτητο ουδεμία δε εξαγωγή γίνεται. Οι έμποροι απρακτούν και συγχρόνως και οι παραγωγοί υπεφέρουν οικονομικώς μη δυνάμενοι να πωλήσωσι το προϊόν των ίνα συντηρηθώσιν. Πανταχού βλέπει τις τον οικονομικόν μαρασμόν. Η σπουδαιοτάτη φιλαρμονική της πόλεως κινδυνεύει να διαλυθή δι΄έλλειψιν πόρων συντηρήσεως, ο λιμήν παραμελημένος, η κοινότης ανίκανος να δημιουργήση ένα ηλεκτοφωτισμόν, φτώχεια και κακομοιριά παντού, ενώ συγχρόνως οι ανυπόφοροι φόροι τσακίζουν κυριολεκτικώς και αποκαρδιούν πάντα θέλοντα να εργασθή. Εδώ είναι ζήτημα πλέον αυτοσυντηρήσεως το οποίον ασφαλώς θα ξεσπάση εις σοβαράν καταιγίδα.

Πλατεία λιμένος, 1928

Ποία η σημερινή Λευκάς και ποία η επί της εποχής του Αριστοτέλους Βαλαωρίτου;

Αι παλαιαί αρχοντικαί οικογένειαι η μία μετά την άλλην εγκαταλείπουσι την ποιητικήν νήσον και τα έτι ποιητικώτερα νησάκια της τα μεταξύ αυτής και της Ακαρνανίας και εγκαθίστανται εν Αθήναις. Και αυτά τα αλατοπηγεία της, τα οποία δίδουσι τόσα εισοδήματα εις το Κράτος δεν καλλιεργούνται καλώς ούτως ώστε το Ελληνικόν Κράτος με τόσας ευρείας παραλίας αντί να έχη πλεόνασμα άλατος εισάγει αντιθέτως έξωθεν άλας και εξάγει χρυσόν. Δε μας φθάνει το ψωμί και πληρώνομεν λίρες δια να φέρωμεν απ΄έξω σιτάρι, να πληρώνωμεν και δια το αλάτι; Τι χάλια, τι κατάστασις απελπιστική, γι΄αυτό είμεθα και θα είμεθα πτωχοί».

Προηγουμενο αρθρο
Απεβίωσε ο Τάσος Κοψιδάς (Καπογιανέλος)
Επομενο αρθρο
Σχετικά με την σύμβαση Μεγανησίου - Λευκάδας για το νερό

Δεν υπάρχουν σχόλια

Γράψτε το σχόλιό σας

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.