Μεγανήσι: Υπάρχει ακόµα κάτι που δεν έχει χαθεί…

Α.
Μεγανήσι

Οι αναµνήσεις των παιδικών µας χρόνων παραµένουν ακόµη ζωντανές…
κουράστηκαν αλλά υπάρχουν, οι µυρωδιές των σπιτιών απο το σπαέτο παλαµίδι, οι φωνές του Θανάση φέρνοντας φρέσκα φρούτα για το νησί, τα γέλια και οι τσακωµοί στα καφενεία, οι φωνές των ντόπιων στο µπαλκόνι του Πέτρου. Οι φωνές οι δικές µας στο στεφάνι. Οι ήχοι από τα «φτιαγµένα» µηχανάκια καθώς ανέβαιναν από τις βόλτες, έκαναν τα κορίτσια να τρέχουν να δουν ποιοι ανεβαίνουν µπας και ήταν το αγόρι που λαχταρούσαν. Οι τσακωµοί στα τουρνουά ποδοσφαίρου και βόλεϊ µε τα άλλα χωριά.

Οι παραλίες που τότε ήταν ακόµη ελεύθερες, φυσικές όπου ένα απλό κλικ αρκούσε για να γίνει η στιγµή εκείνη ένα όµορφο καρτ ποστάλ. Ο ήλιος, η θάλασσα, η φύση αυτού τού τόπου δεν φτάνει. Γιατί το χρήµα, ο πλούτος, το κεφάλαιο έρχεται και σαρώνει τα πάντα. Σαν το κύµα. Ακόµη και εσένα Τάκη, Γιωργία, Μαρία, Γιώργο ακόµη και εσένα που έχεις µια καλή δουλεία, ακόµη και εσένα που τα παιδιά σου τα έχεις εξασφαλισµένα.  Ακόµη και εσένα γείτονα… Αν δεν κάνεις στον πλούτο, θα σε προσπεράσει. Γιατί αυτό είναι το κεφάλαιο. Στρώνει ύπουλα το έδαφος στον µεγιστάνα, αφήνοντας την γιαγιά, τον παππού, την γυναίκα, τον άνδρα,τον νέο, το παιδί στο έλεος του. Κάποτε γείτονα σε είχε ανάγκη αλλά αύριο µπορεί να σε προσπεράσει.

Σκέφτεται κανείς ότι είναι δυνατόν ένα τόσο δα µικρό µέρος να µην βάζει µπροστά τις ανάγκες των ανθρώπων του. Και όµως είναι δυνατόν, γιατί όταν πέφτει η αυλαία του καλοκαιριού κλείνουν και τα φωτά του νησιού. Και µένουν πίσω οι άνθρωποι του µικροί και µεγάλοι χωρίς γιατρό, χωρίς δάσκαλο, χωρίς πολιτισµό. Και έτσι τα χρόνια περνούν και η κοινωνία δοµείται µε συγκεκριµένα χαρακτηριστικά γιατί όταν ζείς σε ένα τέτοιο περιβάλλον θα γίνεις κακός, ανταγωνιστικός, άπλιστος, κακόγουστος, εγωιστής και θα σε νοιάζει µόνο ο εαυτός σου. Και θα το µεταδώσεις στα παιδιά σου και αυτά ξανά µανα τα ίδια. Χωρίς εξέλιξη, χωρίς δηµιουργία, χωρίς σεβασµό. Και έτσι οι άνθρωποι φεύγουν και ψάχνουν να αναζητήσουν αλλού την ζωή και την δηµιουργία γιατί αυτό είναι που πάει το ανθρώπινο είδος µπροστά. ΖΩΗ & ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ τα καύσιµα.

Υπάρχει ακόµη κάτι που δεν έχει χαθεί…Και δεν είναι αυτές οι αναµνήσεις των παιδικών µας χρόνων….Αυτές υπάρχουν και είναι δικές µας. Αυτό που δεν έχει χαθεί είναι αυτή η ρηµάδα η όµορφη δύναµη αυτών των στιγµών που αναφέρθηκαν πιο πάνω, που όσο και να της κόψετε τον αέρα αυτή πάντα θα βρίσκει χώρο για να φυτρώνει. Είναι λοιπόν αυτή η δύναµη που αυτές οι αναµνήσεις µπορούν να ξαναζωντανέψουν και να δώσουν χώρο στην γιαγιά, στον παππού, στην γυναίκα, στον άνδρα, στον νέο, στο παιδί…
Ένα Μεγανήσι όµορφο, φιλόξενο, ταπεινό που θα σέβεται τον ντόπιο, τον τουρίστα, τη φύση, τη θάλασσα. Μόνο τότε το Μεγανήσι θα µπορεί να λέγεται το µικρό “διαµάντι” του Ιονίου πρώτα και κύρια για τους κατοίκους του και όχι για όσους ονειρεύονται ένα νησί αφιλόξενο, ιδιωτικό, απροσπέλαστο.

Ιούλιος 20, Μεγανήσι