Με αφορμή τα 20 ευρώ για την έκδοση τουριστικού οδηγού από το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Λευκάδας

Με προχθεσινή του ανακοίνωση το Πνευματικό κέντρο του Δήμου Λευκάδας εν όψει της έκδοσης τουριστικού οδηγού -σχετικού με το φεστιβάλ φολκλόρ- ζήτησε από τους επιχειρηματίες της Λευκάδας συνδρομή 20 ευρώ, ώστε να διαφημιστούν στον εν λόγω οδηγό.

Απ’ όσα θυμάμαι, το Πνευματικό κέντρο τα τελευταία χρόνια κάνει εκκλήσεις στις επιχειρήσεις της Λευκάδας για οικονομική ενίσχυση του Φεστιβάλ Φολκλόρ. Απ’ όσα είμαι σε θέση να γνωρίζω, η μέχρι σήμερα ανταπόκριση υπήρξε από μηδαμινή, έως ανύπαρκτη. Πολύ φοβάμαι ότι και αυτή τη φορά ο τουριστικός οδηγός θα εκδοθεί μόνο με έξοδα του Δήμου.

Το έξοδα του φεστιβάλ φολκλόρ ξεπερνούν τις 100.000 ευρώ ετησίως. Τα περισσότερα απ’ αυτά τα χρήματα πηγαίνουν σε επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στη Λευκάδα. Παρ’ όλα αυτά, με βάση μια κακή παράδοση, οι ντόπιοι επιχειρηματίες δεν ενισχύουν οικονομικά το θεσμό.

Είναι γεγονός πως το φεστιβάλ φολκλόρ σαν καλλιτεχνικός θεσμός, έχει ξεφτίσει και έχει ξεπεραστεί. Κάθε χρόνο πάει στο χειρότερο. Οι πολίτες της Λευκάδας εδώ και πολλά χρόνια, του έχουν γυρίσει την πλάτη. Με ελάχιστο σεβασμό στην ιστορία του, καλό θα ήταν, είτε η πλήρης αναμόρφωση είτε η αντικατάσταση του.

Οι ιθύνοντες του πολιτισμού δεν εξετάζουν ούτε τη μια ούτε την άλλη άποψη. Κανένας δεν θέλει να είναι εκείνος που θα τερματίσει ή θα αναμορφώσει το θεσμό. Ο θεσμός έχει από χρόνια μετατραπεί σε μια τουριστική ατραξιόν. Είναι το κομμάτι που προσφέρει ο Δήμος δωρεάν, όχι για τέρψη και επιμόρφωση των δημοτών, αλλά για ενίσχυση του τουρισμού.

Ενώ αυτή είναι η πικρή αλήθεια, που όλοι γνωρίζουμε, που συζητάμε μεταξύ μας, που εγώ τολμώ να γράψω δημόσια, οι ωφελούμενοι από τον τουρισμό δεν συμμετέχουν οικονομικά στο ελάχιστο. Το φεστιβάλ φολκλόρ αναγράφεται στις διαφημίσεις των περισσοτέρων επιχειρήσεων της Λευκάδας.

Το γεγονός αποτελεί πρωτοτυπία και για τη χώρα μας αλλά και διεθνώς. Σε πολλά μέρη της Ελλάδας και σε όλες τις πολιτισμένες χώρες του κόσμου, οι επιχειρήσεις χρηματοδοτούν πολιτιστικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις. Αυτό θεωρείται μάλιστα σαν μια πάγια δαπάνη. Το νησί της Λευκάδας -τυπικά τουλάχιστον- ανήκει σ’ όλους τους κατοίκους του νησιού. Οι παραλίες του, η φύση του, οι ομορφιές του, η ιστορία του, αυτό ακόμη το όνομα του, είναι υπεραξίες, από τις οποίες κάποιοι αποκομίζουν κέρδη. Να μην αναφέρω το θεσμό της χορηγίας που είναι κληρονομιά μας, απ’ αυτές που πρώτες ξεχνάμε.

Τα αίτια της αδιαφορίας των ντόπιων επιχειρήσεων, όσο και οι ευθύνες των ιθυνόντων είναι πολλά και μάλιστα αλληλένδετα μεταξύ τους. Ακόμα και αν ο Δήμος είχε τα χρήματα και τη δυνατότητα να ξοδεύει –γιατί όχι, για κάθε επαγγελτική ομάδα- η αλλαγή νοοτροπίας είναι επιβεβλημένη.

Αυτή η νοοτροπία μας πάει πολύ πίσω. Οι πολίτες βλέπουν το Δήμο και κατ’ επέκταση το κράτος, σαν «αγελάδα» που πρέπει μόνο να αρμέγουν. Το κράτος από την άλλη, μ’ αυτή την ποιότητα των πολιτικών και της πολιτικής που γνωρίσαμε, έπαιζε το ρόλο του Αϊ Βασίλη, που έπρεπε πάντα να ξοδεύει, να χαϊδεύει αυτιά, για να έχει ευχαριστημένους «παράγοντες» ψηφοφόρους. Πολιτικές και νοοτροπίες που και όταν υπήρχαν χρήματα και τώρα που δεν υπάρχουν, είναι βλαπτικές.

Οι έννοιες του γενικού καλού, του κοινού συμφέροντος, της αλληλεγγύης, της συνεισφοράς ενός εκάστου ανάλογα με τις οικονομικές δυνατότητες του, της αγάπης και του σεβασμού στο δημόσιο, ουδέποτε σφυρηλατήθηκαν.

Βιολέττα Σάντα