Μια καλοκαιρινή βόλτα στη Νέα Υόρκη

Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

Το καλοκαίρι πάντα ένα Σαββατοκύριακο είναι αφιερωμένο εξαιρετικά στη Νέα Υόρκη, την πόλη των θαυμάτων και των τεράτων. Ετσι, το προηγούμενο Σαββατοκύριακο βρεθήκαμε εκεί απολαμβάνοντας ένα ηλιόλουστο διήμερο με φίλους, ρουφώντας τις καυτές ηλιχατίδες που αντανακλούσαν στους γιάλινους ουρανοξύστες της, προκαλώντας σου την αίσθηση πως περπατάς ανάμεσα σε δεκάδες πολύχρωμα πρίσματα.

Η Κυριακή ήταν η τέλεια μέρα, καθώς είχα αποφασίσει πως δεν θα παρασυρόμουν απο τις σειρήνες του Τέντ και θα αφιέρωνα το χρόνο μου σε όσα είχα διαλέξει να κάνω στην πόλη που αγαπώ. Ετσι επισκέφθηκα πάλι το Μουσείο της Μοντέρνας Τέχνης, που δεν παύει να με εκπλήσσει με τις αναδρομικές εκθέσεις του κάθε καλοκαίρι.

Αφού φόρτωσα τις μπαταρίες μου με ασυμβίβαστη τέχνη, ξεκίνησα το μακρύ δρόμο της 5ης Λεωφόρου. Ηθελα για πολλοστή φορά να ανέβω στο Rainbow Room του Rockfeller Center να θαυμάσω τον απόλυτο ουρανό των ουρανοξυστών, την απεραντοσύνη του 20ου αιώνα, το μεγαλείο της πόλης που ξαναζεί στιγμές ευφορίες παρά το βαθύ αμετάκλητο τραύμα της 11ης Σεπτέμβρη.

Ετσι, βγήκα στον εξώστη και φωτογραφήθηκα με φόντο το Empire State Building καθώς αποτελεί για μένα την επιτομή της νεοϋορκέζικης αρχιτεκτονικής. Ξαναφωτογράφησα αχόρταγα το ποτάμι Hudson, το Central Park, τους ουρανοξύστες που συνεχίζουν ανερυθρίαστα να σκίζουν τους αιθέρες της αγαπημένης πόλης.
Υστερα, κατέβηκα προς τη μέση πόλη. Πέρασα και ξαναπέρασα μπροστά απο το Chrysler building, ένα έργο τέχνης συνώνυμο της μεγάλης εποχής των αυτοκινητοβιομηχανιών και της αρτ ντεκό. Πήρα πολλές πόζες, στήθηκα σε διάφορα σημεία για να θαυμάσω τον όγκο που σβήνει απο το κάλλος του.

Υστερα κατευθύνθηκα προς το Grand Central Station, τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης. Είναι τόσο μεγαλοπρεπής η διακόσμηση και τόσο μοδάτη η νέα του μορφή στο εσωτερικό του. Θυμάμαι τα πρώτα χρόνια των ταξιδιών στη Νέα Υόρκη , στα μέσα του 80, που ο σταθμος ήταν στέκι αστέγων και στοιχείων του υπόκοσμου.

Μια βόλτα στην Times Square είναι πάντοτε υποχρωτική για να ρουφήξεις ρυθμούς και χρώματα της αμερικάνικης μητρόπολης. Οι χιλιάδες ηλεκτρονικές διαφημίσεις στους τοίχους των κτιρίων, τα φώτα που αναβοσβήνουν με παραφορά και τα υπέροχα μαγαζιά της σοκολάτας Hershley και των M&M’s προσυπογράφουν το παραμύθι του αμερικάνικου όνειρου.

Ρούφηξα εντυπώσεις, εικόνες, ομορφιά για να τα κουβαλήσω μαζί μου στο Μόντρεαλ της ηρεμίας και της δροσιάς. Κι άφησα για τελευταία μια στάση το Saks 5th Avenue, προκειμένου να δώ συνολικά την άποψη για την τέχνη του καταναλωτισμού. Αν ο καταναλωτισμός έχει αναχθεί σε σύγχρονη τέχνη, το Saks της 5ης λεωφόρου προσφέρει απλόχερα και με μια μοναδική αισθητική αυτή την άποψη του αμερικάνικου όνειρου, που σίγουρα ξεπερνάει παρασάγκας το αντίστοιχο ευρωπαϊκό.

Δεν θα χαθώ σε λεπτομέρειες για τα αρώματα και τα κοσμήματα, για τις τσάντες και τα παπούτσια, καθώς κάθε μεγάλος οίκος αφεαυτού φιγουράρει στην 5η λεωφόρο με τις δημιουργίες του. Θέλω να σας ξεναγήσω στο δεύτερο όροφο του ιστορικού πολυκαταστήματος, που έχει μεταμορφωθεί σε μια γκαλερί της μόδας τον τελευταίο χρόνο.

Ενας κυκλικός διάδρομος, που θαρρείς πως είναι σε ταινία, οδηγεί τον περιπατητή και την περιπατήτρια στις μπουτίκ των μεγάλων σχεδιαστών, που έχουν βάλει τη μέγιστη αισθητική όχι μόνο για να σχεδιάσουν τα ρούχα τους αλλά να τα αναδείξουν με τον πιό μεταμοντέρνο τρόπο.

Θεέ μου! χόσρτασα ιδέες, στύλ και κομψότητα μέσα στο ναό των Αμερικανών. Και πιστέψτε με, κανένα πολυκατάστημα στην Ευρώπη δεν πλησιάζει αυτή την ακατανίκητη άνωση που νιώθεις περιδιαβαίνοντας το Saks 5th Avenue της 5ης λεωφόρου.

Η τέλεια μέρα μου τελείωσε στην Αστόρια που επίσης έχει μετατραπεί σε ένα τρέντι προάστιο της Νέας Υόρκης με τη μοναδική πινελιά των Ελλήνων.

Θα ακολουθήσουν πόστς περί του Σόχο, του Τσέλσι, της Κάτω Πόλης …