Μια πολύ παλιά φωτογραφία του λιμανιού της Λευκάδος

Ζωηρή κίνηση παρουσιάζει το λιμάνι της Λευκάδας στην φωτογραφία που παρουσιάζουμε σήμερα.  Άνθρωποι και πλεούμενα εντυπωσιάζουν.

Βρήκαμε την φωτογραφία ξεχασμένη σε παλιό φάκελο. Δεν γνωρίζουμε περισσότερες λεπτομέρειες για τον ακριβή χρόνο της εικόνας καθώς και τον φωτογράφο. Σίγουρα χρονολογικά πρέπει να αναφέρεται σε εποχές που η θάλασσα ήταν σχεδόν το μοναδικό μέσο επικοινωνίας του νησιού με τον έξω κόσμο, αρχές της δεκαετίας του 1950.

Όπως αναφέρει ο ιστορικός Πάνος Ροντογιάννης: «Ως το τέλος σχεδόν του δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου η Λευκάδα απευθείας διά ξηράς επικοινωνούσε μόνο με τη Βόνιτσα και όλη την απέ­ναντι παραλιακή Ακαρνανία ως το Μύτικα. Ένας χωματόδρομος που είχε ανοιχτή από τη Βόνιτσα ως τον Καρβασαρά (Αμφιλοχία) από τους Ιτα­λούς στην Κατοχή, και για δική τους εξυπηρέτηση, δύσκολα μετά το 1945 εξυπηρετούσε την τοπική, κυρίως, συγκοινωνία με μικροαυτοκίνητα και κάρρα προς την ανατολικά της Βόνιτσας περιοχή.

Μέχρι τότε η επικοινωνία της Λευκάδος με την άλλη Ελλάδα γίνο­νταν μόνο διά θαλάσσης. Τα ατμόπλοια της ακτοπλοΐας περνούσαν καθη­μερινά, και σχεδόν πάντα από το δίαυλο Λευκάδος, για να κατευθυνθούν στην Πρέβεζα, και τα άλλα λιμάνια της Ηπείρου και την Κέρκυρα ή αντί­στροφα στο Μύτικα, Αστακό, Ιθάκη, Πάτρα, Πειραιά. Με βενζινόπλοια, αλλά και διά ξηράς επικοινωνούσε η Λευκάδα με την Πρέβεζα.

Μετά το 1951 βελτιώθηκε ο δρόμος Βόνιτσας – Καρβασαρά, και από το 1952 η Λευκάδα συνδέθηκε διά ξηράς με όλη την Ελλάδα. Η συγκοινω­νία γίνεται με λεωφορεία, φορτηγά αυτοκίνητα και μικρά επιβατηγά.»

Σημειώνουμε εδώ πως η συγκοινωνία που αναφέρεται αφορά μόνο επιβάτες.  Τα εμπορεύματα συνέχισαν να  διακινούνται με τα πλοία όλη την επόμενη δεκαετία. Σταδιακά με το πέρασμα των χρόνων και την ανάπτυξη των οδικών μεταφορών ο όγκος  των εμπορευμάτων μειώνονταν. Από όσο γνωρίζουμε  από το 1982 μέχρι και το 1985 στο λιμάνι  φτάνουν ακόμα μεγάλα φορτηγά πλοία που μετέφεραν καλαμπόκι και άλλες ζωοτροφές για λογαριασμό της Αγροτικής Τράπεζας.

Συνεχίζει ο Πάνος Ροντογιάννης: «Τα τελευταία ατμόπλοια που ακτοπλοώντας είχαν στο δρομολόγιό τους και τη Λευκάδα είχαν τα ονόματα «Λουτσίντα» και «Γλάρος»… Ο δία­υλος της Λευκάδος είναι βέβαια πάντα σε λειτουργία, αλλά για το πέρα­σμα φορτηγών και μικρότερων σκαφών και κότερων.

Στα πρώτα χρόνια και μέχρι και πέρα από το 1963 τα λεωφορεία Λευ­κάδος – Αθηνών λόγω της καταστάσεως του δρόμου ως τον Καρβασαρά (τα λεωφορεία ήθελαν 3 ώρες για να φθάσουν ως εκεί ή κάποτε και πιο πολύ, ενώ η απόσταση είναι μόνο 60 χιλιόμετρα), αλλά και της ποιότητάς των χρειάζονταν δώδεκα περίπου ώρες για να φθάσουν στην Αθήνα.

Μετά την κατασκευή του δρόμου ως τον Καρβασαρά και τις τροπο­ποιήσεις της Εθνικής οδού πέρα από τον Καρβασαρά προς Αγρίνιο τα λεωφορεία διανύουν την απόσταση Αθηνών – Λευκάδος σε 7 ώρες (1975), σε 6 ώρες (1980), τα ταξί σε 5,5 – 6 ώρες και τα γρήγορα ιδιωτικά σε περί­που 5 ώρες. Κανονικά τα Ι.Χ. σε 6 – 7 ώρες(1983).»

Σημπληρώνουμε ακόμα πως ο δρόμος από τον Πόντε μέχρι το Κάστρο ασφαλτοστρώθηκε από 1958-1960.