HomeΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣΟι δρόμοι στη Λευκάδα: Ένα κακόγουστο ανέκδοτο

Οι δρόμοι στη Λευκάδα: Ένα κακόγουστο ανέκδοτο

Παραδοχή πρώτη: Το μερίδιο ευθύνης των πολιτών είναι μεγάλο.
Παραδοχή δεύτερη: Η Πολιτεία είναι παντελώς απούσα.

Στα δυο μεγάλα συγκροτήματα σχολείων, τόσο στα Βαρδάνια όσο και στις Αλυκές, η κατάσταση με τα αυτοκίνητα και τα μηχανάκια είναι χαώδης και αφόρητη. Τα παιδιά, στην καλύτερη περίπτωση, ταλαιπωρούνται, στην χειρότερη, κινδυνεύουν και μόλις συμβεί κάτι κακό θα τρέξουν όλοι να καταγγείλουν τα κακώς κείμενα. Μεγάλοι χώροι στάθμευσης μένουν εντελώς ανεκμετάλλευτοι για να συνωστίζονται οχήματα παντός είδους μπροστά στα πορτόνια των σχολείων. Οι συζητήσεις συνεχείς, όλοι οι γονείς συμφωνούν ότι το πράγμα έχει καταντήσει γελοίο και παρ’ όλ’ αυτά κάθε πρωί και κάθε μεσημέρι η κατάσταση παραμένει η ίδια. Η παρουσία της τροχαίας έρχεται μετά από όχληση των Συλλόγων Γονέων, είναι σπάνια και πάντα διακριτική.

Ούτως ή άλλως τα σήματα της τροχαίας τα σέβονται λίγοι και δεν υπάρχει κανείς να τα επιβάλλει στους υπόλοιπους που δεν τα σέβονται. Τρανό παράδειγμα ο δρόμος του Νοσοκομείου και η στροφή προς το Νηπιαγωγείο και τον Παιδικό Σταθμό Λευκάδας, στη γωνία της Βαλαωρίτη με την Πεφανερωμένης, όπου είναι έθιμο πλέον να στρίβουν όλοι αριστερά προς την Πεφανερωμένης ή την 8ης Μεραρχίας, παρά την απαγορευτική πινακίδα, για να γλιτώσουν 500 μέτρα δρόμο.

Στις δύο παραλίες το διπλο-τριπλοπαρκάρισμα κάνει την διάβαση πεζών, δίτροχων και αυτοκινήτων επικίνδυνη αν όχι αδύνατη.

Στον Μπροστά Μώλο τα πράγματα είναι γνωστά, χιλιοειπωμένα και χιλιογραμμένα. Πριν από λίγα χρόνια μάλιστα τα έλεγαν και τα έγραφαν περισσότεροι, οι οποίοι όμως σήμερα δεν τα βλέπουν καν! Η Σικελιανού γέμισε κολωνάκια και τα αυτοκίνητα μετατοπίστηκαν ακόμη πιο κοντά στο κέντρο του δρόμου.

Στον Πίσω Μώλο είναι θεσμός πλέον να παρκάρουν στις «καλές» θέσεις οι γνωστοί των γνωστών, ακόμη και μπροστά στο Λιμεναρχείο. Κατά τα άλλα, αυτοκίνητα παρατιούνται όπου να ‘ναι, κλείνουν σοκάκια, στροφές, άλλα αυτοκίνητα, ράμπες, διαβάσεις, εμποδίζουν λεωφορεία και, άμα λάχει, καβαλάνε και κάνα πεζοδρόμιο. Για παράδειγμα, σε συγκεκριμένη περίπτωση που κατήγγειλα στο Λιμεναρχείο πριν από δύο χρόνια, γνωστός επαγγελματίας είχε κόψει την πινακίδα που απαγόρευε τη στάθμευση μπροστά στο γραφείο του, επί της Γολέμη, για να παρκάρει πιο εύκολα τα αυτοκίνητά του! Μάλιστα δεν την είχε κόψει καλά, με αποτέλεσμα να περισσεύει ένα κομμάτι σίδερο καμιά δεκαριά πόντους από το έδαφος. Η τροχαία δήλωσε αναρμόδια και με παρέπεμψε στο Λιμεναρχείο, το Λιμεναρχείο δήλωσε αναρμόδιο και με παρέπεμψε στο Δήμο, οι υπηρεσίες του Δήμου απάντησαν ότι θα διερευνηθεί το θέμα όχι μόνο για τη συγκεκριμένη γωνία αλλά για όλη την Παραλία (Γολέμη, Ηρώων Πολυτεχνείου) από όπου μυστηριωδώς είχαν εξαφανιστεί όλες οι πινακίδες και κάπου εκεί το ανέκδοτο κατάντησε κακόγουστο. Το μόνο που έγινε ήταν να πριονιστεί η βάση των δέκα πόντων που είχε απομείνει πάνω στο πεζοδρόμιο για να μη σκάσουμε και κάνα λάστιχο βρε αδερφέ!

Η Κεντρική Αγορά έχει χαρακτηριστεί ως πεζόδρομος που χρησιμοποιείται από αυτοκίνητα συγκεκριμένες μόνο ώρες και για συγκεκριμένους λόγους. Παρ’ όλ’ αυτά, μπορεί κανείς εύκολα να παρατηρήσει κυρίως μηχανάκια (αλλά και αυτοκίνητα) να βολοδέρνουν μέσα στο παζάρι και μάλιστα και προς τις δύο κατευθύνσεις, Η μονοδρόμηση αποτελεί έτσι κι αλλιώς άγνωστη έννοια για πολλούς οδηγούς που έχουν πάψει προ πολλού να σέβονται όχι απλώς τα οδικά σήματα αλλά τους ίδιους τους συνανθρώπους τους. Όπως ακριβώς κάνουν και όλοι αυτοί που παρκάρουν μέσα στα στενά της Παλιάς Πόλης. Μετά την καταστροφική πυρκαγιά του καλοκαιριού τα αυτοκίνητα εξαφανίστηκαν από τα σοκάκια αλλά -φευ!- μόνο προσωρινά. Όπως ήταν αναμενόμενο, καθώς περνούσε ο καιρός, τα «μέτρα» αλλά και οι τρομακτικές αναμνήσεις της 8ης Αυγούστου ατόνησαν και τα γνωστά οχήματα επανήλθαν, αθόρυβα αλλά σταθερά.

Στον Άγιο Μηνά η κατάσταση είναι τραγική χειμώνα καλοκαίρι, η περιοχή έχει καταντήσει απροσπέλαστη για όλους, ενώ η διασταύρωση Καραβέλα και Κατωπόδη τείνει να μετατραπεί σε νέο Γολγοθά.. Στην Φιλοσόφων η σήμανση δεν αποτρέπει τα ατυχήματα που έχουν καταστεί υπερβολικά συχνά (ακόμη και για την Ελλάδα). Τα ίδια ισχύουν και για το περίφημο «τρίγωνο» της Ιωάννου Γαζή, κοντά στο πρατήριο του ΤΑΟΛ.

Τα παραδείγματα δεν έχουν τελειωμό. Τα συναντάμε και τα ζούμε στο πετσί μας καθημερινά. Και, για να προλάβω τους καλοθελητές της δημόσιας σφαίρας, γνωρίζω πολύ καλά ότι κομίζω γλαύκα ες Αθήνας, αλλά κάποια στιγμή πρέπει να αντιδράσουμε ως πολίτες. Πρέπει να ξεπεράσουμε τον δικό μας κακό εαυτό αλλά και να κινητοποιήσουμε τους πάσης φύσεως άφαντους αρμόδιους.

Γιάννης Γαρύφαλλος
Ιστορικός των Επιστημών και της Τεχνολογίας

Προηγουμενο αρθρο
Νέος τερματοφύλακας στην οικογένεια του Τηλυκράτη
Επομενο αρθρο
Συνάντηση Θανάση Καββαδά στο Υπουργείο Υποδομών για τον οδικό άξονα Άκτιο-Αμβρακία

2 Σχόλια

  1. Θοδωρής Αραβανής
    14 Ιανουαρίου 2017 at 11:39 — Απάντηση

    Παντού γίνεται το ίδιο . Στις μεγαλύτερες πόλεις είναι χειρότερα. Στην πρωτεύουσα – της πρωτογενούς θεσμισμένης τάξης!!- είναι τα χείριστα.
    Τα κοινωνικά αγαθά αυτά για τα οποία υπεραμύνθηκε η Ελληνική πολιτεία και κοινωνία , μεταπολεμικά με έμφαση στην μεταπολίτευση, δεν μπόρεσαν να εξασφαλίσουν και την οργανική ένταξη των ιδιωτικοτήτων
    των πολιτών.
    Δηλαδή η έμφαση και χρηματοδότηση των κοινωνικών αγαθών, ουσιαστικά μεταφερόνταν ενισχυμένα ( μπορεί να ερευνηθεί ο μηχανισμός αυτός) στην κατίσχυση των ιδιωτικοτήτων και των όσων μέσων και εργαλείων ( λιγότερο αγαθών) εξυπηρετούσαν αυτές τις ιδιωτικότητες.
    Η έρευνα για τον μηχανισμό αυτό, μετατροπής και μεταγραφής εν τέλει του δημόσιου σε ιδωτικό , δεν πρέπει να αφήνει απ έξω και την άποψη του θεολογικά προσανατολισμένου Μαρξιστή Βάλτερ Μπένιαμιν, σύμφωνα με την οποία αναλογικά για τις μέρες μας: ” όλη η λειτουργική της οργάνωσης του δημόσιου και του ιδιωτικού στον κοινωνικό χώρο βρέθηκε σε αδιέξοδο , όχι γιατί διαβρώθηκε από την εξουσία ή την σοβαροφάνεια, αλλά γιατί δεν επεξεργαστήκαμε – οι συλλογικότητες και οι πολίτες -ικανοποιητικά τις ιδέες μας ”.
    Η ΄θετικότητα της κριτικής -και όχι που αποβλέπει κάθε φορά αυτή η κριτική- του κοινωνιολόγου Μαξ Βέμπερ, σύμφωνα με την οποία: ” Είναι αδύνατο να θεμελιώσουμε στην σημερινή οικονομική και κοινωνική τάξη, τους μελλοντικούς μετασχηματισμούς”, αποτελεί μια μόνιμη επίκαιρη σταθερά, για την διαχείρηση γεννεαλογικά του κοινωνικού στοιχείου.
    Δεν μπορεί μια οργανωτική δομή μεταπολεμική- αναφορά στην Ελλάδα κρατικά- και ιδιαίτερα μεταπολιτευτικά να έχει αναλώσει και χρηματοδοτήσει τεράστιους πόρους στην οργάνωση των κοινωνικών αγαθών και της δημόσιας χωρικότητας και ταυτόχρονα
    αυτά τα δημόσια αγαθά – και η δημόσια χωρικότητα- να εκλαμβάνονται απ τους πολίτες ως αγαθά – και χωρηκότητες- ιδιωτικής χρήσης.!!!!

  2. bessy
    14 Ιανουαρίου 2017 at 01:22 — Απάντηση

    Έχετε απόλυτο δίκιο.Δεν λειτουργεί τίποτε.Ο κόσμος έχει αποχαυνωθεί εντελώς και δεν ενδιαφέρεται για τίποτε.Ούτε πολιτεία υπάρχει αλλά ούτε και Έλληνες που να τους απασχολεί να λυθούν τα προβλήματα του τόπου.Η κατάσταση πηγαίνει από το κακό ατο χειρότερο.Θα ήθελα να προσθέσω σε όλα αυτά που αναφέρατε και ένα άλλο γεγονός που υπάρχει σε μεγάλη έξαρση τώρα τελευταία.Οι οδηγοί πλέον δεν οδηγούν με δυο χέρια αλλά με ένα γιατί το άλλο βρίσκεται στπ κινητό με αποτέλεσμα και τον εαυτό τους νσ θέτουν σε κίνδυνο αλλά και τους άλλους οδηγούς που δεν τους φταίνε σε τίποτε να έχουν κάποιο ατύχημα.Πρέπει να συνέλθουμε και νσ συνειδητοποιήσουμε τι συμβαίνει πριν να είναι πολύ αργά.

Γράψτε το σχόλιό σας

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.