Οι Κάννες του παρωχημένου φεστιβάλ

Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

Στις Κάννες μας έφερε πολλές φορές η οδύσσεια της άνοιξής μας που ξεκινούσε απο τη Νότια Γαλλία. Η τυχαία παρουσία μας στην έναρξη των φεστιβάλ κινηματογράφου κάποτε μας συγκλόνιζε.Τα τελευταία χρόνια ωστόσο η μαγεία των Καννών έχει υποχωρήσει αρκετά σε σχέση με τις μέρες της θρυλικής Μπριζίτ Μπαρντό ή ακόμη και αυτή της δεκαετίας του 90.

Ο καιρός ήταν μαγευτικός, η λεωφόρος των Αστέρων γεμάτη μπαλόνια και κάμερες. Αλλά οι στάρ ήταν ακόμη χωμένοι στις κάμαρες, περιμένοντας να κάνουν τη μεγάλη έμφάνιση όχι όλες τις επόμενες μέρες, όπου θα περπατούσαν στα κόκκινα χαλιά σινάμενοι κουνάμενοι με βλέμμα στραμμένο προς τις κάμερες!

Εχω βρεθεί κι άλλες φορές την εβδομάδα του φεστιβάλ των Καννών στο γαλλικό θέρετρο και πρέπει να ομολογήσω πως απο τότε μέχρι τώρα πολλά έχουν αλλάξει δραματικά. Δεν υπάρχουν τα πλήθη του κόσμου, που διψασμένα κυκλοφορούν στους δρόμους για μια ματιά ενός ή μιας στάρ.

Οι σταρλετίτσες προτιμούν το Χόλυγουντ για να βρούν την τύχη τους.

Οι μαικήνες έχουν απο καιρού βαρεθεί τα πάρτυ των Καννών. Παίρνουν τα κότερά τους και πάνε σε απανεμιές της Ριβιέρας.

Το θλιβερότερο είναι πως το Φεστιβάλ των Καννών, που παρουσιάζει ταινίες στη λήξη της σεζόν, δεν συγκεντρώνει πια τα μεγάλα ευρωπαϊκά ονόματα ή τις ανεξάρτητες αμερικάνικες παραγωγές, που θα φέρουν την εκπληξη. Ολα βαδίζουν μια πεπατημένη, που φαίνεται πως έχει γίνει αφόρητα επαναλαμβανόμενη. Γι’ αυτό η δημοφιλία του φεστιβάλ βρίσκεται στο ναδίρ.

Κρίμα γιατί κάποτε ο Χρυσός Φοίνικας έλαμπε φωτίζοντας τη νότια ακτή της Γαλλικής Ριβιέρας και μαζί ολάκερο το κινηματογραφικό στερέωμα.

Βεβαίως, η Κρουαζέτ με τα φοινικόδεντρα και τα ξενοδοχεία πολυτελείας των πολλών αστέρων στέκει μαγική να θυμίζει μέρες δόξας. Απο την άλλη πλευρά η θάλασσα με τα μεγάλα κότερα που φιλοξενούν Αραβες του Ντουμπάι σήμερα. Κάποτε οι άρχοντες του καλοκαιριού σύχναζαν εδώ απο την Αμερική και απο το διπλανό βασίλειο του Μονακό κάνοντας μυθικά πάρτυ με σαμπάνιες και στάρς.

Σήμερα η παραλία είναι κατειλημμένη απο καρέκλες και ομπρέλες που ανήκουν στα ακριβά ξενοδοχεία της ακτής. 150 ευρώ είναι η διατίμηση της καρέκλας για μια μέρα στον ήλιο. Στα πόδια σου η θάλασσα της Γαλλικής Ριβιέρας και δίπλα σου ίσως το τέλεια λαξεμένο κορμί μιας αναδυόμενης στάρ.

Οι Κάννες δεν έχουν πιά την αίγλη του παλιού κινηματογραφικού σινεμά. Προσφέρουν όμως τον ξανθό καιρό, τον λουσμένο στον ήλιο σχεδόν σε καθημερινή βάση και μια ομορφιά φυσική, που παραπέμπει στη Μεσόγειο. Προφέρουν τα πολυτελή μαγαζιά των αρκιβών αγορών και τα ωραία εστιατόρια της φίνας γαλλικής κουζίνας.
Οι Κάννες είναι και θα είναι το προπύργιο των διακοπών μιας ελίτ της Γαλλικής μπουρζουαζίας που συγκεντρώνει περιστασιακούς τουρίστες για το φεστιβάλ, ανακατεύοντας την τράπουλα κάθε Μάιο με το φεστιβάλ των στάρς.

Διαλέγω να τις αγαπώ τις Κάννες και να ανεβοκατεβαίνω στην Κρουαζέτ αντικρύζοντας την παλιά αίγλη, τα φοινικόδεντρα και πέρα μακριά τη θάλασσα με τα κότερα πάνω στην υγρή γαλάζια σάρκα της!