Οι λαστιχένιες γαλότσες

Έτος 1958 γράφει η φωτογραφία, κάπου στην Ελλάδα. Τότε που ακόμα το ψωμί ήταν όχι το βασικό αλλά σε πολλές περιπτώσεις και το μοναδικό τρόφιμο της ημέρας. Τα παιδιά της φωτογραφίας χαμογελάνε. Το ψωμί ζεσταίνει τις αγκαλιές, τις ψυχούλες και τα βλέμματα τους. Είναι όλα λιπόσαρκα και ελαφριά ντυμένα. Στα ποδαράκια τους φαράνε όλα λαστιχένιες γαλότσες.

Μια δεύτερη ανάγνωση της φωτογραφίας

Οι μαύρες λαστιχένιες γαλότσες είναι γνώριμες σε κάποιους από μας. Ήταν χειμωνιάτικες, αλλά ποτέ δεν ζέσταιναν τα ποδαράκια των παιδιών. Είχαν μια ελαφριά εσωτερική επένδυση. Καθώς είτε δεν υπήρχαν είτε δεν είχαν όλα τα παιδιά κάλτσες μέχρι το γόνατο, στο σημείο που η γαλότσα ακουμπούσε το πόδι -στη μέση περίπου της γάμπας- δημιουργούνταν μια κόκκινη πληγή (σκάσιμο). Αυτό σε συνδυασμό με το αγριοκαίρι γινόταν αφορμή όλο το χειμώνα τα ποδαράκια τους να έχουν μόνιμα μια κοκκινίλα που έτσουζε πολύ. Κάποιες φορές μάλιστα μάτωνε…