Οι φίλοι μας οι κοτερούχοι επέστρεψαν!
Είχαμε αναφερθεί με άρθρο μας την Δευτέρα για μια ομάδα «κοτερουχών», που γεμίζουν το δρόμο του Κάστρου μετά τον Πόντε με τα σκουπίδια τους. Δες [εδω]
Είχαμε γράψει τότε, πως τους βλέπαμε για δεύτερη φορά, να κάνουν ακριβώς το ίδιο πράγμα. Αναγνώστης, μας ενημέρωσε εν τω μεταξύ, πως αυτή η κατάσταση συνεχίζεται όλα τα Σαββατοκύριακα του καλοκαιριού.
Και είχε πράγματι δίκιο. Σήμερα το πρωί περάσαμε πάλι από τον δρόμο του Κάστρου. Αμέσως μετά τον Πόντε τα κότερα είχαν μόλις φτάσει. Οι διαδικασίες που ακολουθήθηκαν ακριβώς οι ίδιες, όπως το προηγούμενο Σαββατοκύριακο.
Βγάζουν τα σκουπίδια, τα μεταφέρουν απέναντι στο μικρό κάδο. Όσα δεν χωρούν τα αφήνουν απέξω. Το καλάθι που βρίσκεται στο συγκεκριμένο σημείο είναι μικρό. Ο πεζοδρόμος κατά μήκος του Ιβαρίου συγκεντρώνει λίγα σκουπίδια. Ο μικρός κάδος δεν είναι σε καμία περίπτωση για τόσο μεγάλη ποσότητα σκουπιδιών.
Δεν μπήκαν όπως στον κόπο ούτε αυτή τη φορά, ούτε τις προηγούμενες, να προχωρήσουν παραπέρα και να χρησιμοποιήσουν τους μεγάλους κάδους. Τ’ αφήνουν εκεί. Σε κοινή θέα και στην είσοδο της πόλης. Τρομερό θράσος!
Βγάζουν το λάστιχο και το συνδέουν με την παροχή του νερού. Όπως είδαμε και εμείς σήμερα, υπάρχει παροχή νερού στο πλαϊνό τοίχωμα του δρόμου λίγο πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.
Τα σκουπίδια με μαθηματική ακρίβεια θα μείνουν εκεί μέχρι τη Δευτέρα το πρωί. Στο μεταξύ θα αυξηθούν και άλλο.
Λίγα μέτρα παρά πέρα, μετά τον Πόντε, στην είσοδο της πόλης έχουμε πάντως φυτεμένα λουλούδια για ομορφιά.
Κλείνουμε, με το ίδιο που γράψαμε και την προηγούμενη φορά: «Σε ποια χώρα του κόσμου, σε ποιο λιμάνι, για δυο εικοσιτετράωρα θα υπήρχαν άνθρωποι και σκάφη, να χρησιμοποιούν νερό -δωρεάν το πιο πιθανόν- να βρωμίζουν και να μην τους ενοχλεί κανείς;»
Μπράβο τους και μπράβο μας.
The Author All posts
2 Σχόλια
ΝΕΡΟ ΣΚΑΦΩΝ
Έχω την εντύπωση πως πρέπει αυτά τα σκάφη κάτι να πληρώνουν. Περνά άνθρωπος του Λιμεναρχείου και τα καταγράφει. Μπορεί κάποιος δημοσιογράφος να το ρωτήσει και να μας ενημερώσει;
ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ
Για όσους από εμάς περπατάμε αυτή τη διαδρομή χειμώνα – καλοκαίρι:
1) Μαζεύουμε σκουπίδια (χωρίς να περιμένουμε ημέρες καθαρισμού και διάφορες περιβαλλοντικές δράσεις) έτσι απλά επειδή το επιβάλλει η συνείδησή μας όλο το χρόνο;
2) Κάθε πότε περνά ο δήμος να καθαρίσει ΣΩΣΤΑ αυτό το κομμάτι της εισόδου του νησιού;
3) Αυτή τη μολυσματική κατάσταση που επικρατεί στους κάδους απέναντι από τη πλατεία (και όχι μόνο εκεί) ποιος και πότε ΟΦΕΙΛΕΙ να την καθαρίσει;
Αν αγαπήσουμε τον τόπο μας λίγο παραπάνω τότε μπορούμε να κάνουμε πράγματα σπουδαία, και έτσι οι επισκέπτες του πανέμορφου νησιού μας θα δουν πως εμείς οι ίδιοι σεβόμαστε τον τόπο μας και θα υποχρεωθούν να συμμορφωθούν.
Είναι απλό: Κανόνες! Τήρηση κανόνων!
Τους Αμολύσανε, οι Αμολυμένοι και οι Αμολυμένες.
Κάθε λογής ανθρώπινο νούμερο κοινωνικής αγνώστου κοπής και προελεύσεως, καβαλάει ένα σκάφος χωρίς ποτέ στην ζωή ίσως να μην έχει δει θάλασσα ( ή ελάχιστα σε ποτάμι ή τεχνητή λίμνη στον χώρο που ζεί) και αμολιέται σαπέρα στην θάλασσα.
Μέσα σε όχι μεγαλύτερο χώρο από 10 15 τετραγωνικά μέτρα ακόμα και στα μεγαλύτερα σκάφη αναψυχής, για τα μικρά σκάφη το πολύ 1-2 τετραγωνικά μέτρα στριμόχνονται αυτά τα νούμερα, εκεί τρώνε, εκεί πλένονται εκεί κάνουν τις σωματικές ανάγκες των εκεί κοιμούνται εκεί μαζεύουν τα σκουπίδια , τα οποία αμολάνε όπου νάναι – γιατί κοινωνικά αμολυμένοι είναι και οι ίδιοι και όταν ξανυχτούν στην θάλασσα, όχι πάνω από 1-2 μίλια απ την ακτή αμολάνε και τα λύματα.
Και τι περίμενε κάποιος, ή γιατί προβληματίζεται , όταν έχει να κάνει γενικευμένα πλέον με την κουλτούρα του αμολυμένου και της αμολυμένης.
Κάθε λογής νούμερα γέμισε ο τόπος με κάθε λογής αμολυμένο σκαφάτο και σκαφάτη.
Μέσα σε 1-2 τετραγωνικά μέτρα σε ένα βαρέλι μές την θάλασσα τα κάνουν όλα.