Ο άδικος χαμός της Αφροδίτης ας γίνει βήμα προς την αυτογνωσία μας
Όλη η Λευκάδα, με σπαραγμό και οδύνη, αποχαιρέτησε σήμερα την Αφροδίτη Παντούλα δόκιμη Αστυνομικό που έχασε τη ζωή της την παραμονή της Πρωτοχρονιάς σε τροχαίο στη Νέα Ιωνία. Η κηδεία της έγινε στις 11:00 το πρωί, στον Ιερό Ναό Παναγίας των Ξένων.
«Δεν υπάρχει τίποτε πιο δραματικό και τραγικό, από το να συνοδεύουν οι γονείς τα λατρευτά τους παιδιά, στην «τελευταία τους κατοικία» ή να τα βλέπουν ζωντανά μεν αλλά ανάπηρα, παραπληγικά και ανήμπορα για πάντα, σε μια σκοτεινή γωνιά του κελιού – τάφου, που έγινε το σπίτι τους μετά το «απίστευτο» και απρόσμενο τροχαίο.
Δεν είναι λιγότερος ο πόνος βέβαια των ορφανών παιδιών, που οι γονείς τους χάθηκαν (ή ακρωτηριάστηκαν) στην άσφαλτο, γιατί δεν κατάλαβαν ότι τα «τροχαία» δεν ξεχωρίζουν κανέναν και χτυπούν αδιάκριτα όσους κυκλοφορούν «μαζί τους» (χωρίς να τα «βλέπουν») στους δρόμους.
«Δεν θα συμβεί ποτέ σε εμάς» θα συμβεί μόνο στους άλλους.
Δυστυχώς όμως όλοι είμαστε «εμείς και οι άλλοι» και αν δεν δείξουμε σεβασμό και φόβο θα έλεγα, για κάτι που πραγματικά εξοντώνει και καταστρέφει δεκάδες ζωές καθημερινά, είναι σίγουρο ότι το πιο «φρικτό», θα χτυπήσει και τη δική μας πόρτα και τότε θα είναι πολύ αργά για μετάνοιες και «άλλες» πια συμπεριφορές.
Από τον «πρώτο πολίτη» έως τον τελευταίο αυτής της «ανόητης» χώρας, θα έπρεπε να έχει γίνει πιστευτό ότι το μόνο πραγματικά ΕΘΝΙΚΟ μας ΘΕΜΑ, είναι αυτό που το αφήνουμε δυστυχώς να γιγαντώνεται πάνω στην «εχθρική» για την ζωή μας άσφαλτο,
Φτάνει πια»!!!»
ΙΑΒΕΡΗΣ
The Author All posts
1 Σχόλιο
Δυστυχώς ως έφηβοι είχαμε μια άλλη αντίληψη για το τιμόνι που πιάναμε στα χέρια μας είτε αυτό αφορούσε το μηχανάκι είτε το αυτοκίνητο. Ήταν μαγκιά να κρατάς το κράνος στον αγκώνα ή να το να μη φοράς ζώνη. Ωριμάζοντας διαπίστωσα πόσο λάθος ήταν η υποτιθέμενη μαγκιά μου. Πόσα λάθη κάνω ακόμη και σήμερα και πόσο σημαντικό είναι το μάθημα της κυκλοφοριακής αγωγης από την προσχολική ηλικία. Νομίζω ότι εκεί πια βρίσκεται η ουσία.