Ο Νίκος Ζαβιτσάνος μέσα από το δικό μου «φακό»

Με το φακό του Νίκου Ζαβιτσάνου, με τη ματιά του Νίκου Ζαβιτσάνου, φωτορεπορτάζ του Νίκου Ζαβιτσάνου, είναι κάποιοι από τους συνηθισμένους τίτλους που συνοδεύουν τις φωτογραφίες του. Με τις εικόνες του υποδεχόμαστε την Άνοιξη, το Χειμώνα, το Καλοκαίρι, παρουσιάζομε σημαντικά, λιγότερο σημαντικά, καθώς και δυσάρεστα γεγονότα της Λευκάδας, μας ταξιδεύει στα χωριά του νησιού μας…

Υπάρχουν και άλλα όμως που δεν φαίνονται. Πολλές φορές ο Νίκος μας τροφοδοτεί με σπάνιες φωτογραφίες από το αρχείο του. Κι όλες φτάνουν στο e-mail μας επεξεργασμένες έτοιμες για δημοσίευση. Η ίδια τον έχω παρακολουθήσει, να περνάει ώρες μέσα στον ήλιο φωτογραφίζοντας εκδηλώσεις και υστέρα να στέλνει τις φωτογραφίες σε όλα σχεδόν τα μέσα ενημέρωσης, ακριβοδίκαια.

Ο όμορφος και αψηλός Νίκος Ζαβιτσάνος δεν είναι φωτογράφος με την επαγγελματική έννοια του όρου. Δουλεύει στο Δήμο Λευκάδας. Ακόμα και όσοι δεν τον αγαπούν –αν υπάρχουν- δεν θα βρουν τίποτα κακό να του προσμετρήσουν. Είναι αγαπητός σε όλους, άριστος υπάλληλος και είναι τυχεροί όσοι τον έχουν φίλο.Αν είχε καθιερωθεί από το Δήμο μας βραβείο για τον καλύτερο δημότη, αυτό δικαιωματικά θα κέρδιζε ο Νίκος. Οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν αν έχει αυτοκίνητο, δεν κυκλοφορεί ποτέ μέσα στην πόλη με αυτό. Είναι φανατικός και εκ πεποιθήσεως λάτρης του ποδηλάτου. Αγαπά ιδιαίτερα τα παλιά ποδήλατα. Έχει ήδη στην κατοχή του 3 παλιά και φιλοδοξεί κάποια μέρα να τα επισκευάσει.

Σαν άνθρωπος είναι χαμηλών τόνων, ευγενικός, διακριτικός. Απ’ όσο τον γνωρίζω το τελευταίο που τον ενδιαφέρει είναι να βλέπει γραμμένο το όνομα του στο διαδίκτυο, δεν μαρκάρει καν τις φωτογραφίες του. Η φωτογραφία είναι η αγαπημένη του συνήθεια, το μεράκι του, από τότε ακόμα, που μαθητής του Γυμνασίου μη έχοντας δική του μηχανή, δανειζόταν τις μηχανές άλλων. Την εποχή που συνεργάστηκε με τον Τάκη Βλάχο (Φαλκώνη) ήταν πανευτυχής, γιατί του είχε δανείσει μια φωτογραφική μηχανή, την οποία είχε πάντα μαζί του.

Το 1999 απέκτησε δική του φωτογραφική μηχανή και από τότε ξεκίνησε να αποτυπώνει τη Λευκάδα. Τον ενδιαφέρει περισσότερο να αποτυπώνει ανθρώπους και γεγονότα, και λιγότερο τοπία ή οι καλλιτεχνικές φωτογραφίες.

Σημαντική γνωριμία στη ζωή του ο Νίκος θεωρεί τη γνωριμία του και τις συναντήσεις του με τον αείμνηστο Νίκο Κατοπώδη (Πανοθώμο). Νεαρούλης ακόμα από τη δεκαετία του ’80 πήγαινε τα βράδια στο βιβλιοπωλείο και τον βοηθούσε με τις εφημερίδες –είχε και το πρακτορείο τύπου. Του άρεσε ο χώρος του βιβλιοπωλείου. Η σχέση τους εξελίχθηκε, περιλαμβάνοντας μεγάλα και μικρά οδοιπορικά σε όλο το νησί και συνεχίστηκε μέχρι το θάνατο του. Ο αείμνηστος του μετέδωσε την αγάπη του για τα λουλούδια και μαζί ανακάλυψαν κρυφά μέρη για τις αγαπημένες του παιώνιες.

Αγαπημένοι του φωτογράφοι είναι ο Κώστας Μπαλάφας και ο Σπύρος Μελετζής.

Ο Νίκος έχει ένα μεγάλο αρχείο φωτογραφιών, μέσα στο οποίο είναι αποθηκευμένα κομμάτια της ζωής και της δραστηριότητας αυτού του νησιού, σημαντικές εκδηλώσεις, καλλιτεχνικά γεγονότα και απλές εικόνες της καθημερινής ζωής.

Βιολέττα Σάντα