Ο παιδονόμος – Του Δημήτρη Χ. Παξινού*

Παιδιά, ο Αργύρης. Τρέξτε!

Ο Αργύρης ήταν ο παιδονόμος της Λευκάδας. Λιπόσαρκος, με αρειμάνιο μουστάκι, πάνω σ’ ένα ποδήλατο, κρατώντας βούρδουλα, είχε γίνει ο φόβος κι ο τρόμος ημών των πιτσιρικάδων. Ο απόλυτος άρχων! Γύρναγε όλες τις γειτονιές και εφάρμοζε τον δικό του νόμο, κατά το δοκούν. Ηταν η νομοθετική και εκτελεστική, συγχρόνως, εξουσία. Μέχρι που κάποια καλοκαιριάτικη μέρα εκεί που καθόμαστε, κάτω από τους πελώριους ευκαλύπτους, ο Αργύρης μας αιφνιδίασε και όρμησε πάνω μας, υψώνοντας τον βούρδουλα.

Η αντίδρασή μας όμως ήταν ενστικτώδης και απρόσμενη για τον δυνάστη μας. Αποσπάσαμε το μαστίγιο, το πετάξαμε και έκτοτε ο Αργύρης δεν μας ενόχλησε ξανά.

Στη συνέχεια οι παιδονόμοι εξελίχθηκαν και τη δόξα του Αργύρη ζήλεψαν οι ιθύνοντες, το ίδιο το κράτος, με το επικοινωνιακό καθημερινό «σαφάρι» κατά της φοροδιαφυγής. Χιλιάδες νόμοι, με διαδικασίες, πρωτόγνωρες για κοινοβουλευτισμό, με ακόμη περισσότερες «ερμηνευτικές» εγκυκλίους, διορθωτικές μάλιστα των νόμων, έχουν δημιουργήσει έναν ασφυκτικό κλοιό γύρω από κάθε πολίτη, ακόμη και μη φοροδιαφεύγοντα… με την ίδια τελικά κατάληξη. Την τιμωρία των μικρομεσαίων…

Ουδείς γνωρίζει πλέον αν νόμος ισχύει τη συγκεκριμένη στιγμή και δεν έχει αντικατασταθεί από κάποια τροπολογία της τελευταίας στιγμής, σε άσχετα νομοσχέδια, διότι έτσι κρίθηκε από κάποιον αυτοδιαφημιζόμενο τεχνοκράτη της Αριστεράς –από τους τόσους και τόσους– που πλημμύρισαν τα υπουργεία. Υπάρχουν όμως και τα δικαστήρια, θα αντιλέξει κάποιος.

Μόνο που με την καθυστέρηση, την πανθομολογούμενη, σε βαθμό πλήρους αρνησιδικίας, είναι πιθανόν ο προσφεύγων σε αυτά, όταν έλθει η ώρα της τελικής δικαστικής κρίσης, είτε να έχει απολέσει μέρος της περιουσίας του, είτε το πιθανότερο να έχει αποβιώσει.

Ο παρανομών έχει μάθει να ζει με τρόπο ριψοκίνδυνο σ’ όλη του τη διαδρομή και δεν έχει πολλά να φοβηθεί. Ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται… Αλλωστε, όλα αυτά τα χρόνια έμαθε πλέον τους κανόνες του παιχνιδιού. Οτι δηλαδή ο παράνομος πάντα βγαίνει κερδισμένος, σ’ αυτόν τον τόπο, αρκεί να είναι μέσα στα πράγματα. Να γνωρίζει τους άγραφους νόμους της διαπλοκής και της συναλλαγής, που έχουν γίνει πλέον δίκαιο και να είναι του κόμματος.

Αλίμονο, όμως, στους μέχρι τώρα συνεπείς που φροντίζουν, κυρίως από οικογενειακή παράδοση, να είναι άψογοι στις υποχρεώσεις τους απέναντι στο κράτος, διότι υπάρχουν κι αυτοί, και δεν είναι λίγοι. Απ’ αυτούς κυρίως εξακολουθεί να τροφοδοτείται ο κρατικός κορβανάς.

Πάντα, όμως, το κράτος τους αντιμετωπίζει ως ηλιθίους, εκ του αποτελέσματος. Τους κάνει να αισθάνονται μειονεκτικά έναντι των ασυνεπών και παρανομούντων, στους οποίους δίνει τη δυνατότητα, αδιακρίτως, να ρυθμίσουν χρέη προς το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία με πάμπολλες δόσεις, χαρίζοντας προσαυξήσεις και πρόστιμα.

Η Βουλή είναι πάντα έτοιμη να προχωρά σε τέτοιου είδους ρυθμίσεις, επιβεβαιώνοντας τον ρόλο που διαδραματίζει τους τελευταίους καιρούς, δηλ. να λειτουργεί όλως επικουρικά και ασφαλώς να αγνοεί τι αποφασίζει.
Φαύλος κύκλος, όπου προκειμένου οι ιθύνοντες να ελέγξουν τη φορολογητέα ύλη και να εισπράξουν τα απαραίτητα για το κράτος έσοδα, χρησιμοποιούν μέσα σαφώς αντισυνταγματικά.

Ποιος όμως, αλήθεια, νοιάστηκε σ’ αυτή τη χώρα για το μέλλον, για τις συνέπειες των πράξεών τους, μακροπρόθεσμα; Με την τωρινή κυβέρνηση, διαπνεόμενη από ιδεοληψίες και κάθε μορφής καθεστωτικές αντιλήψεις, να ονειρεύεται τη μετατροπή της χώρας σε ίδρυμα ανιάτων και ανέργων επιδοτουμένων από το κράτος.

Ενα απέραντο συνονθύλευμα, που επιδιώκει άκομψα, άτεχνα, άναρχα να επιβάλει τη βούλησή του, με τη Δικαιοσύνη, τον μοναδικό εγγυητή του Κράτους Δικαίου, να παραμένει απούσα και ανενεργός, διχασμένη και μερικώς απαξιωμένη.

Μια συμπεριφορά που παραπέμπει στον Αργύρη τον παιδονόμο των παιδικών μας χρόνων, ο οποίος στο τέλος, στράφηκε εναντίον «παραβαινόντων» και μη. Μέχρι που τον αφήσαμε χωρίς τον βούρδουλά του. Το εργαλείο του οποίου έκανε κακή, ισοπεδωτική χρήση. Γιατί δεν ενέπνεε πλέον κανένα σεβασμό. Δεν έπειθε. Οπως δεν πείθει η κυβέρνηση λόγω αναξιοπιστίας.

*Ο κ. Δημήτρης Χ. Παξινός είναι πρώην πρόεδρος του ΔΣΑ.

Έντυπη Καθημερινή