Ο συνεκτικός ιστός της Λευκάδας χαλάρωσε στο φάιναλ φορ!

Το φάιναλ φορ του κυπέλλου γυναικών ανήκει πλέον στο παρελθόν και η «σκόνη» κατακάθισε ύστερα από περίπου έξι ημέρες. Το δίλημμα που τίθεται εκ των υστερών, πλέον, μεταξύ των κατοίκων αλλά και των αξιωματούχων του πανέμορφου νησιού είναι αν θα έπρεπε ν’ αναλάβει ο δήμος τη σημαντική αυτή διοργάνωση. Έχουν περάσει τόσες ημέρες και ακόμα αιωρείται πάνω από τη Λευκάδα η σκιά των αιματηρών επεισοδίων.

Γνωρίζοντας αφενός, σε θεωρητικό αλλά και πρακτικό επίπεδο τα οφέλη μιας τέτοιας υποχρέωσης από πλευράς φορέων μιας περιοχής και αφετέρου την έλλειψη συνεννόησης και επικοινωνίας που είθισται να διαπιστώνεται σε παρόμοιες περιπτώσεις, θα σας αναφέρουμε εξ αρχής ότι η Λευκάδα ΔΕΝ έπρεπε ν’ αναλάβει το φάιναλ φορ των γυναικών. Σε πρακτικό, βεβαίως, επίπεδο διότι οι τοπικοί διοργανωτές υπέπεσαν σε ολισθήματα που αφορούν την έλλειψη επικοινωνίας και συνεννοήσεως.

Πρωτίστως, η απόφαση να αναλάβουν μια τέτοια διοργάνωση δεν ήταν ομόφωνη, με συνέπεια να μην συμμετέχουν ενεργά όλες οι ομάδες και όλοι οι κάτοικοι της περιοχής. Για όσους γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα, σίγουρα, ξέρουν ότι οι ιθύνοντες της Δόξας Λευκάδας, επί παραδείγματι, ούτε ρωτήθηκαν αλλά ούτε ενημερώθηκαν για τις τελικές αποφάσεις! Γι’ αυτό και δεν έλαβαν εισιτήρια του φάιναλ φορ προς διάθεση. Εν τέλει, η διακίνηση αυτών έγινε, κυρίως, από τον… δήμο.

Κατά δεύτερο, γίναμε αυτόπτες μάρτυρες μιας δυσάρεστης εικόνας στο κέντρο της Λευκάδας. Αντί τα καταστήματα του νησιού να είναι ανοικτά και να δέχονται τους επισκέπτες, πολλά απ’ αυτά όχι, μόνο ήταν κλειστά αλλά και είχαν τοποθετήσει στις βιτρίνες τους σανίδες για παν ενδεχόμενο. Για να γλιτώσουν από ενδεχόμενες καταστροφές!

Κατά τρίτο, δεν διαφυλάχθηκε η ασφάλεια των κατοίκων και των επισκεπτών κατά τη διάρκεια της βίαιης εισόδου στο νησί περίπου 150 ανεγκέφαλων. Οι βάνδαλοι δεν κατέστρεψαν μόνο ένα ξενοδοχείο και 30 αυτοκίνητα αλλά και την ψυχική ηρεμία όλων που βρίσκονταν στο νησί.

Αν νομίζετε ότι μόλις επτά άτομα διακομίστηκαν στο ξενοδοχείο λόγω τραυματισμού, είστε γελασμένοι. Περισσότερα από 40 άνθρωποι βρέθηκαν σε νοσοκομείο, εν τούτοις, όχι της Λευκάδας. Προκειμένου να μην μαθευτεί η ταυτότητά τους ή να μην γνωστοποιηθούν τα ονόματά τους στον Τύπο, πολλοί απ’ αυτούς ταξίδεψαν χιλιόμετρα μακρύτερα και βρέθηκαν σε νοσοκομεία άλλων περιοχών με στόχο να μην κινήσουν υποψίες.

Η ανάληψη μιας τέτοιας διοργάνωσης, όπως ήταν αυτή του φάιναλ φορ κυπέλλου, έπρεπε να είναι μια γιορτή για την τοπική κοινωνία. Και έτσι, έπρεπε να παρουσιαστεί προς τα έξω, διατηρώντας ωστόσο σε υψηλό επίπεδο τη συναίνεση αλλά και την ενεργή υποστήριξη της τοπικής κοινωνίας. Ήταν, πραγματικά, λυπηρό το φαινόμενο της κατασκευής γυψοσανίδων έξω από τις τζαμαρίες των καταστημάτων. Διότι, αντί σε μια τέτοια διοργάνωση οι καταστηματάρχες ν’ ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες των μαγαζιών, με σκοπό τη διαφήμιση της περιοχής για το καλοκαίρι που μας έρχεται και κατ’ επέκταση το κέρδος, συνέβη το ακριβώς αντίθετο!

Λόγω της καχυποψίας αλλά και των όσων γνωρίζουν από αγώνες ποδοσφαίρου (ΠΑΟΚ – Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός), έγιναν …καπνός και προτίμησαν να φύγουν για …τριήμερο αντί να δουλέψουν.

Αυτά είναι τα λάθη στα οποία υπέπεσαν οι αξιωματούχοι του νησιού, δηλαδή, η έλλειψη επικοινωνίας αλλά και συνεννόησης. Εξ αρχής έπρεπε να καθίσουν σε ένα τραπέζι όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς της τοπικής κοινωνίας και να λάβουν τη διαβεβαίωση ότι όλοι θα συνέβαλαν τα μέγιστα για την επιτυχία. Ένα αθλητικό event, άλλωστε, δεν γίνεται μόνο για την προβολή των εμπλεκόμενων φορέων, αλλά για το θετικό αντίκτυπο και τη φήμη της πόλης και βέβαια, για το κέρδος που θα προσφέρει στους ντόπιους. Στην Ελλάδα, δυστυχώς, αυτά τα έχουμε ξεχάσει…

Ο συνεκτικός ιστός της τοπικής κοινωνίας σχημάτισε ρωγμή, με συνέπεια οι διοργανωτές να βρεθούν στον «τοίχο» και να πρέπει να απολογούνται για ευθύνες που βαρύνουν αποκλειστικά και μόνο τις αστυνομικές αρχές. Το λάθος τους, ίσως, ήταν ότι δεν πλήρωσαν τη διαμονή των αστυνομικών, το βράδυ του περασμένου Σαββάτου έτσι ώστε να παρέμεναν στο νησί και όχι, να γυρνούσαν στη βάση τους. Όλα αυτά έπρεπε να προβλεφθούν και να αποφασιστούν από την πρώτη στιγμή και όχι, τις τελευταίες ημέρες του event.

Το φάιναλ φορ, αγωνιστικά και οργανωτικά, πέτυχε. Όσοι βρέθηκαν στο κλειστό γυμναστήριο είδαν ένα ωραίο μπάσκετ, ενώ και τα μέλη των αποστολών ικανοποιήθηκαν από τις υπηρεσίες του νησιού. Απέτυχε όμως, στον τομέα της ασφάλειας και της ψυχολογίας. Αν και θα μπορούσε η Λευκάδα να διοργανώνει ετησίως μια μπασκετική διοργάνωση, με όλα τα οφέλη που θα είχε, μάλλον, δεν θα το σκεφθεί ξανά στο άμεσο μέλλον. Τουλάχιστον, με τον τρόπο που διεξήχθη το περασμένο σαββατοκύριακο και με τις παραλείψεις που διαπιστώθηκαν.

Το θετικό σημείο ήταν η τοποθέτηση του δημάρχου Λευκάδας, Κωνσταντίνου Δρακονταειδή και την οποία την προσυπογράφουμε και με τα δύο χέρια. «Επειδή αναλάβαμε ένα φάιναλ φορ στο γυναικείο μπάσκετ, δεν σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε φοβικοί. Και αν δεν διεξάγονταν οι τελικοί αυτό θα ήταν νίκη του φόβου, νίκη του χουλιγκανισμού»…

Πηγή: www.superbasket.gr