Πάει και ο φάρος της αμμόγλωσσας

Ο φάρος της αμμόγλωσσας δεν ήταν διάσημος και γνωστός όπως ο φάρος στο Δουκάτο ή αυτός του Φρουρίου. Για πολλούς όμως ντόπιους ήταν σημείο αναφοράς, προσδιορισμού και τόπος συνάντησης. Όταν λέγαμε «στο φάρο», όλοι καταλαβαίναμε και δεν χρειάζονταν επεξηγήσεις ποιον εννοούμε. Το ανεβοκατέβασμα στα σκαλοπάτια του, η θέα από κει ψηλά, η ίδια η παρουσία του, ήταν άρρηκτα δεμένη με την αμμόγλωσσα.

Κάτω από το φάρο στα βραχάκια υπήρχε μια μικρή αλλά όμορφη αμμουδίτσα και είχε φανατικούς θαμώνες.

Ο φάρος απομακρύνθηκε αυτές τις μέρες. Βγήκε σε αχρηστία. Η δουλειά που έκανε, γίνεται μάλλον από τους τρεις φωτεινούς σημαντήρες που έχουν τοποθετηθεί στα αντίστοιχα «μπαστούνια» που κατασκευάστηκαν μέσα στη θάλασσα, στα πλαίσια του έργου διάνοιξης του διαύλου.

Άλλο ένα θύμα της προόδου και της εξέλιξης.
Ναι φίλοι μου της… εξέλιξης. Για κάποιους είναι δύσκολο να διαγράψουν με μια μονοκοντυλιά όλα όσα συνθέτουν τις αναμνήσεις τους. Εξάλλου αυτά βρήκαν από τους πατεράδες τους -καλά καμωμένα- μ’ αυτά πορεύτηκε αυτό το νησί μέχρι σήμερα…