Ποιοτικός τουρισμός: Η καραμέλα των εκλογών

Η λέξη που μετά την ανάπτυξη κυριαρχεί στους εκλογικούς μονολόγους των παρατάξεων, είναι η στροφή του νησιού προς τον «ποιοτικό τουρισμό». Έτσι καθώς δεν πρόκειται να υπάρξει διάλογος μεταξύ των παρατάξεων, καθώς οι υποψήφιοι ακολουθούν τη γνωστή και προσφιλή τους μέθοδο, του λαϊκισμού, δεν θα μάθουμε ποτέ, πως ορίζει ο καθένας τον ποιοτικό τουρισμό και πως προτίθεται να τον εφαρμόσει.

Δεν υπάρχει από πουθενά ένδειξη ότι αυτό το νησί θέλει και μπορεί να κάνει στροφή στον ποιοτικό τουρισμό.Παλιότερα που στο νησί μας είχαμε λιγότερους τουρίστες, κυριαρχούσαν τουρίστες από την Αγγλία, τις Σκανδιναβικές χώρες, τη Φιλανδία. Τα τελευταία χρόνια έχουμε κατακλυστεί από τα … Βαλκάνια!

Μπορεί ένας τόπος που δεν προσφέρει ποιότητα ζωής στους ντόπιους κατοίκους να προσφέρει στους αλλοδαπούς; Μπορεί μια πόλη προσανατολισμένη όχι στους ανθρώπους, αλλά στα τραπεζοκαθίσματα και στ’ αυτοκίνητα να προσφέρει ποιοτικό τουρισμό;

Το έργο κάθε δημοτικής αρχής δεν κρίνεται από τα μεγάλα έργα, αλλά από τη διαχείριση της καθημερινότητας. Τα «μεγάλα έργα» έτσι κι αλλιώς τα «φροντίζουν οι ειδικοί» πριν από μας, για μας. Η κάθε δημοτική αρχή δεν έχει παρά ν’ αποφασίσει.

Όσα αγκυροβόλια και μαρίνες κι αν γίνουν, το έργο κάθε δημοτικής αρχής κρίνεται -σε όλες της πολιτισμένες χώρες του κόσμου- από τη διαχείριση της καθημερινότητας, αν δηλαδή εξασφαλίζονται συνθήκες πολιτισμένης διαβίωσης στους ντόπιους κατοίκους.

Τι είδους ποιοτικό τουρισμό μπορεί να προσφέρει μια πόλη, όταν είναι σκληρή και «αφιλόξενη» για τους ίδιους τους κατοίκους της;

Το παιχνίδι του ποιοτικού τουρισμού χάνεται κάθε μέρα. Η κατρακύλα ξεκίνησε από τι στιγμή που αυτό το νησί εγκατέλειψε όλες τις πρωτογενείς δραστηριότητες και διατήρησε τη «μονοκαλλιέργεια» του τουρισμού.

Η κάθε δημοτική αρχή διαχρονικά, αντί να χαράζει πορεία, να οδηγεί, να προτείνει, και να επιβάλει, σέρνεται πίσω από κάθε είδους μικροσυμφέροντα, μιας κακώς εννοούμενης και μακροπρόθεσμα ζημιογόνας «ανάπτυξης».

Αυτή η πόλη που προσφάτως ανακάλυψε τον ποιοτικό τουρισμό, δεν έχει μέχρι σήμερα εξασφαλίσει επάρκεια νερού, τους καλοκαιρινούς μήνες, για όλους τους κατοίκους της!

Δεν έχει αρχές και κανόνες αφού κανένας δεν φροντίζει για την ευταξία.

Οι δυο δρόμοι, που είναι είσοδοι της πόλης, η οδός Αγγέλου Σικελιανού (δυτική παραλία) και η οδός Γολέμη ( ανατολική παραλία) έχουν μετατραπεί σε… μάντρες αυτοκινήτων. Η οδός Άγγελου Σικελιανού δίπλα στο πανέμορφο και μοναδικό κανάλι της Λευκάδας, δεν είναι προσβάσιμη ούτε σε ντόπιους ούτε σε ξένους, γιατί έχει μετατραπεί σε ένα τεράστιο χώρο παρκαρίσματος το χειμώνα και σ’ ένα τεράστιο καφέ το καλοκαίρι.

Οι ντόπιοι και οι ξένοι κάτοικοι της πόλης κάθε καλοκαίρι στερούνται ζωτικού χώρου αφού παντού, νόμιμα και παράνομα, απλώνονται τραπεζοκαθίσματα και πραμάτειες.

Όλο το νησί απ’ άκρη σ’ άκρη είναι πνιγμένο στα σκουπίδια.

Ο κεντρικός -τύποις πεζόδρομος- της πόλης τους καλοκαιρινούς μήνες που δεν βρέχει, είναι πνιγμένος στη βρώμα. Κανένας από όσους τον έχουν καταλάβει και κερδίζουν χρήματα απ’ αυτόν, δεν μπαίνει στον κόπο να καθαρίσει το χώρο μπροστά από την επιχείρηση του.

Σ’ αυτό το νησί οι μισοί κάτοικοι αντιμετωπίζονται σαν βλάκες και κοροΐδα, γιατί έχουν την ατυχία να είναι συνεπείς και να πληρώνουν το νερό που καταναλώνουν οι άλλοι μισοί, που εδώ και χρόνια δεν πληρώνουν.

Όσοι καταφέραμε και βγήκαμε έξω από τα σύνορα αυτής της χώρας είδαμε με τα μάτια μας πόλεις μικρές και μεγάλες, που προσφέρουν ποιότητα ζωής στους κατοίκους τους και κατ’ επέκταση ποιοτικό τουρισμό στους ξένους. Το 1985 που πρωτοπήγα στη Ρώμη, το πούλμαν σταμάτησε ακριβώς έξω από το Κολοσσαίο και μας άφησε. Το 2003 όταν ξαναπήγα στο Κολοσσαίο, το πούλμαν απαγορευόταν να πλησιάσει. Μας άφησε πολύ μακριά.

Όλο και περισσότερες πόλεις σ’ όλο τον κόσμο, μεγαλύτερες και μικρότερες από τη δική μας, εδώ και πολλά χρόνια, μέσα από συνεργασία πολιτών και πολιτείας, μέσα από νέες προτεραιότητες που χάραξαν, αναβαθμίζονται, δίνοντας έμφαση στην ποιότητα ζωής των κατοίκων τους. Έτσι απομάκρυναν τα αυτοκίνητα από το κέντρο -στα ιστορικά κέντρα απαγορευόταν πάντα- δημιουργώντας ποδηλατόδρομους, διατηρούν όλους τους χώρους καθαρούς, σέβονται και φροντίζουν τους δημόσιους χώρους. Όλες οι δημόσιες υπηρεσίες στεγάζονται σε ιστορικά ανακαινισμένα κτίρια –που δείχνουν τη συνέχεια της πόλης μέσα στο χρόνο- όχι σε μπετένια και κακής ποιότητας κατασκευάσματα.

Οι τουρίστες του ποιοτικού τουρισμού προέρχονται από τέτοιες πόλεις! Πόλεις που τις χαίρονται πρώτα οι ίδιοι και μετά οι ξένοι. Ποιος απ’ αυτούς θα διάλεγε την πόλη μας σαν προορισμό ποιοτικού τουρισμού;

Το παιχνίδι του ποιοτικού τουρισμού μάλλον χάθηκε. Η Λευκάδα μπήκε πολύ αργότερα απ’ ότι άλλα νησιά στο χορό του τουρισμού. Παρ’ όλα αυτά δεν φαίνεται να διδάχτηκε από τα λάθη των άλλων. Επένδυσε στην ποσότητα και όχι στην ποιότητα με ότι αυτό συνεπάγεται, για τη ζωή των ντόπιων κατοίκων, του φυσικού περιβάλλοντος, του πολιτισμού…

Βιολέττα Σάντα