HomeΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣΠροσφυγικό: Ένα θέμα καυτό, επίκαιρο και πολυσύνθετο με αόριστο μέλλον

Προσφυγικό: Ένα θέμα καυτό, επίκαιρο και πολυσύνθετο με αόριστο μέλλον

Του Ηλία Τσαλίκη

Το θέμα αυτό δεν αφήνει κανέναν αδιάφορο. Υπάρχουν οι υπέρ και οι κατά της υποδοχής προσφύγων με πολλά και διάφορα επιχειρήματα όπως – ”είναι άνθρωποι και αυτοί – έχουν και παιδιά να ενσωματωσουν – θα μας πλημυρίσουνε μουσουλμάνοι – ναρκωτικά – υπάρχουν πολεμιστές μεταξύ τους κ.α.”.

Ψάχνοντας ευθύνες, εύκολα εκ πρώτης όψεως τις αποδίδουμε στην Τουρκία, ή την Συρία, ή την Ρωσία.
Η ΗΠΑ υποτίθεται επεμβαίνουν για να βάλλουν τάξη και να στηρίξουν απειλούμενα συμφέροντα τους στην περιοχή. Και η Ευρώπη; Η Ευρώπη με την συνθήκη του Μάαστριχτ έχει αναθέσει την άμυνα της στο ΝΑΤΟ.
Ήταν αδύνατο ένα τόσο ευαίσθητο θέμα να μείνει ανεκμετάλλευτο από τα διάφορα μίντια που προωθούν κάποιες ιδεολογίες ή από τα κόμματα ή από κάποια συμφέροντα.

Αποτέλεσμα, να μη ξέρει κανείς πού είναι η άκρη του « Νήματος της Αριάδνης». Με συνέπεια επίσης, να μην μπορεί πια κανείς να εκφραστεί επί του θέματος χωρίς να του κολληθεί η ετικέτα Πράσινος, ή ΜΚΟ ανθρώπινα δικαιώματα, η αντιφασίστας. Η αντιθέτως ρατσιστής, ξενόφοβος, εθνικιστής, φασίστας, ακροδεξιός κ.α.

Για να κατορθώσει κανείς να βρει μια άκρη σε αυτό το θέμα χρειάζεται να υψωθεί από τo τοπικό στο γεωπολιτικό επίπεδο. Και εδώ, όπως πάντα, χρειάζεται η ΙΣΤΟΡΙΑ. Τί ήταν και τι είναι τα Βαλκάνια στα οποία ανήκουμε. Τι ρόλο παίξανε στο ευρωπαϊκό σκηνικό ήδη από την εποχή της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Οι Ρωμαίοι στην πορεία τους προς την πλούσια Ανατολή ενσωμάτωσαν τους Δάσιους, λαό πολεμικό Νότια του Δούναβη και θωράκισαν την περιοχή σαν ανάχωμα κατά της εισβολής λαών Βόρια του Δούναβη Σκανδιναβοί-Ρώσοι, Αλλαμάνοι. Με την κίνησή τους αυτή όρισαν τα πρώτα σύνορα των Βαλκανίων προς Βορά.

Ήδη από τις αρχές της Αναγέννησης οι ευρωπαίοι ηγέτες και αργότερα τα ευρωπαϊκά κράτη είχαν μια πάγια πολιτική. Αυτή του περιορισμού της Ρωσίας προς Βορά σε κάθε κίνησή της προς την Μεσόγειο. Το οποίο και πέτυχαν σε μεγάλο βαθμό, μέχρι την εμφάνιση υπερηχητικών όπλων.

Τα Νότια Βαλκάνια στα οποία ανήκουμε έχρησαν «ιδιαίτερης» περιποίησης διότι ήταν η φυσιολογική έκβαση της Ρωσίας προς τη Μεσόγειο Βυζαντινή επικυριαρχία, γλώσσα, θρησκεία, ήθη και έθιμα. ενσωμάτωναν την Ρωσία παντοιοτρόπως σε αυτόν τον χώρο.

Έπρεπε λοιπόν, υπό το πρόσχημα της απαλλαγής από τα κομμουνιστικά καθεστώτα να προσαρτηθούν στην Ευρώπη αρχικά και στην Δύση εκ των υστέρων. Εξού και η βιασύνη με την οποία η ΕΕ τα προσάρτησε προσφέροντας τους σταθερότητα και ασφάλεια. Άς ελπίσουμε ότι θα το πετύχει. Εξού και η άμεση προσάρτηση της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ.

Τα Βαλκάνια είναι ένας ιστορικά σχετικά αόριστος ευρωπαϊκός χώρος μεταξύ Ρωσίας και Δύσης (μεταξύ του Ιονίου πελάγους του Δούναβη και της Μαύρης θάλασσας) που περιλαμβάνει:

1. Το Βόρειο μέρος, (Ουγγαρία, Τσεχοσλοβακία, Σλοβενία, ίσως και τη νεοδημιούργητη Κροατία, μερικοί συμπεριλαμβάνουν την Πολωνία και κάπως αορίστως, την Ουκρανία), είναι κατά πλειονότητα καθολικό. Ομιλούν πλύστες σλάβικες γλώσσες και υπό την επιρροή της Δύσης απέκτησαν κοινά ήθη και έθιμα.

2. Το Νότιο μέρος, από την Μολδαβία μέχρι την ¨Ελλάδα, λαοί οι οποίοι είναι Ορθόδοξοι κατά πλειονότητα, ανάπτυξαν πολύ πλύστες σλαβικές διαλέκτους, ενσωματώνοντας πολλές ελληνικές ρωμαϊκές και τούρκικες λέξεις. Επικοινωνούν και συμβιώνουν επί τουλάχιστον 20 αιώνες στα ίδια εδάφη (Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία-Δάσιοι στο Δούναβη, Μεγάλοι Αυτοκράτορες – Μέγας Κωνσταντίνος, Ιουστινιανός-Βυζάντιο, Οθωμανική Αυτοκρατορία).

Ενώ το Βόρειο μέρος ενσωματώθηκε γρήγορα στην Δύση, το ανατολικό, λίγο πριν και μετά την πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας βρέθηκε μετέωρο. Εδώ αποδείχτηκε η στρατηγική του θέση στην μάχη επικυριαρχίας μεταξύ Ρωσίας προς Νότο, της Δύσης προς την Ασία και οι δύο μαζί προς την Οθωμανική Αυτοκρατορία της οποίας σκόπευαν ήδη να μοιράσουν τα ιμάτια μέχρι τον περσικό κόλπο.

Ακολούθησαν 3 αιώνες πολέμων (εκ των οποίων 2 Παγκόσμιοι) εμφυλίων, αλλαγών συνόρων και πληθυσμών σφαγών και προσφύγων μέχρι σήμερα, χωρίς ουδόλως να έχει σταθεροποιηθεί η κατάσταση (βλέπε, Βοσνία, Κόσσοβο ). Ενώ παραμένουν πολλά επίσης εκκρεμή θέματα, ως αναφορά σύνορα και εθνικότητες που μπορούν να αναφλεγούν.

Η Ελλάδα βρίσκεται στην οδυνηρή θέση να χρειάζεται να αντιμετωπίσει μια έκρυθμη και από πολλές απόψεις επικίνδυνη προσφυγική κατάσταση με τα λιγοστά μέσα που είναι αυτή την στιγμή στην διάθεσή της. Και πάντα υπό την απειλή καινούργιων προσφυγικών κυμάτων.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ δείχνει ότι για κάθε υποψήφιο δυτικό κυρίαρχο τα Βαλκάνια, υπήρχε ο διπλός ρόλος της προστασίας από Βορά του και του ορμητηρίου (ασπίδα) προς Ανατολάς και έπρεπε με τον έναν η με τον άλλο τρόπο να ελέγχονται.

Η Δύση μοιάζει να έβλεπε συνήθως τα Βαλκάνια σαν μια διάβαση και όχι σαν χώρο προς αποικιοκράτηση. Ο κομμουνισμός πήγε να παγιώσει κάποια σύνορα, τα οποία όμως ανατινάχτηκαν με το πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας, με αποτέλεσμα την εμφάνιση 6 νέων κρατιδίων, υποψήφια προς ένταξη στην ΕΕ.

Τα Βαλκάνια λοιπόν έχουν έναν σημαντικότατο ρόλο στην γεωπολιτική της Ευρώπης, 1ον στην πρόσβαση της δύσης προς την Μαύρη Θάλασσα (μέσω τέως Γιουγκοσλαβίας) και 2ον στην αντιμετώπιση του ήδη αναμενόμενου (1990 και πριν) τεράστιου κύματος προσφύγων από Μέση Ανατολή.

Τα Βόρεια Βαλκάνια θα ήταν το τελευταίο χωνευτήρι προσφύγων προς την Β. Ευρώπη. Ενώ τα Νότια Βαλκάνια, θα ήταν ένας κυματοθραύστης και συνάμα μια δεξαμενή προσφύγων από όπου και θα μπορεί η Ευρώπη ανάλογα με τις ανάγκες της να αντλεί, αναθέτοντας βέβαια τις δαπάνες για την κοινωνική διαχείριση στις χώρες αυτές, με την υπόσχεση εκ των υστέρων αποζημιώσεων και κονδυλίων.

Αυτά ήταν τα σενάρια που προέβλεπαν στις αρχές του πολέμου της Γιουγκοσλαβίας πολλοί ευρωπαίοι διανοούμενοι και αναλυτές, που γρήγορα χαρακτηριστήκαν σαν ξενόφοβοι και αντιευρωπαϊκοί.
Αυτό είναι το γεωπολιτικό περιβάλλον της Ελλάδας αυτή την στιγμή.

Τι μπορεί η Ελλάδα να κάνει για να απεμπλακεί από τον ρόλο αυτό?

Δυστυχώς δεδομένων των υπαρχόντων νομικών συνθηκών δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Διότι από την στιγμή που εντάχτηκε στην ΕΕ αυτομάτως παραιτήθηκε από τα κυριαρχικά δικαιώματά στον χώρο της. Και αυτό που θα εξασφάλιζε τα σύνορα μας έγινε η αιτία να αφεθούν ανεξέλεγκτα. Ας σημειωθεί ότι δημιουργήθηκε ένα νομικά μη υπάρχον κράτος ( ΕΕ ) πού βάζει τα ΝΑ σύνορά του να συμπίπτουν με τα Ελληνικά και έτσι παρεμποδίζει την πρόσβαση των προσφύγων περαιτέρω προς τον επιθυμητό προορισμό ασύλου, που για την μεγάλη πλειοψηφία τους είναι η Β Ευρώπη, Έτσι παραβιάζει, τους διεθνείς κανόνες διαχείρισης των προσφύγων. Νομικά η Ελλάδα είναι κυρίαρχη και υπεύθυνη στον χώρο της ενώ δεν έχει λόγο να πει.

Ας μη πάμε μέχρι μια έξοδο της Ελλάδας από μια ταλανιζόμενη ΕΕ. Θα πρέπει όμως οπωσδήποτε να απαλλαγεί από την τήρηση ορισμένων οδηγιών της όσων αφορούν τα κυρίαρχα εθνικά της θέματα, όπως το έκαναν μερικές Σκανδιναβικές χώρες. Όπως το κάνουν χωρίς την άδεια της ΕΕ τα κράτη του Βίσεγκραντ, Τσεχία Ουγγαρία τα οποία κάπως βιαστικά χαρακτηριστήκαν από ΜΜΕ ως λαϊκίστικα-εθνικιστικά-φασιστικά καθεστώτα. Η θέση τους ήταν πολύ απλή: «Το προσφυγικό κύμα δεν το δημιουργήσαμε και δεν το αναλαμβάνουμε». Θα περνάνε μόνο οι νόμιμοι πρόσφυγες.

Τι σχέση έχει αυτό με τα επίθετα που δεν παύουν να τους κολλάνε τα ΜΜΕ?
Όσα είπαμε για το προσφυγικό μέχρι εδώ, δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου.
Κατ’ αρχήν τι είναι ο ορισμός του πρόσφυγα;

Είναι ένα άτομο του οποίου η ελευθερία απειλείται στην χώρα του εξ αιτίας των πολιτικών ή θρησκευτικών του πεποιθήσεων, ή λόγω πολέμου. Πώς μπορεί ένα κράτος μπροστά σε ένα τέτοιο τσουνάμι προσφυγιάς να διαχωρίσει τους πρόσφυγες από τους λαθρομετανάστες χωρίς να δημιουργήσει τα τεράστια χοτ σποτ που ξέρουμε, μέχρι να ταχτοποιηθούν πρόσωπα και καταστάσεις μετά από εβδομάδες και μήνες;
Το προσφυγικό είναι επίσης, θα έλεγα προπάντων, μια τεράστια παραοικονομία συσσώρευσης πλούτου στα χέρια μεγάλων ευρωπαϊκών μαφιών και των υποκαταστημάτων τους ανά την Μεσόγειο. Διακίνησης εκατοντάδων χιλιάδων παράνομων μεταναστών, εμπόριο σαρκός, εμπόριο ναρκωτικών και όπλων, πλύση μαύρου χρήματος, διαφθορά παραγόντων, παραχάραξη καi άλλα πολλά, xωρίς να ξεχνάμε τον ρόλο ορισμένων ΜΚΟ χρηματοδοτούμενων από κάποιους ”φιλανθρωπικούς κύκλους”. Η μαφία αυτή, έχει δικτυωθεί σε όλη την Ευρώπη.

Ο ευρωπαϊκός πολιτισμός δεν είναι εις θέση να αφομοιώσει και να ενσωματώσει σε ένα τόσο μικρό χρονικό διάστημα ένα τέτοιο κύμα μεταναστών από χώρες με τόσες μεγάλες διαφορές σε θρησκεία, γλώσσα, ήθη και έθιμα, χωρίς τριβές και δραματικά επεισόδια που έχουν ήδη εμφανιστεί στην Β. Ευρώπη. Γιατί τόση πίεση?
Το προσφυγικό έχει ακόμα μέλλον! Και μάλιστα ζοφερό αν ανακατευτούν και κάποιες τρομοκρατικές οργανώσεις. Μερικές δε κακές γλώσσες αμφισβητιών, διαβλέπουν σενάρια διαμόρφωσης κρατών στην Ευρώπη χρηματοδοτούμενα από κάποιους μεγιστάνες. Στο θολό τοπίο που επικρατεί επί του θέματος δεν απορρίπτω καμία εκδοχή.

Όπως είδαμε οι βασικοί παράγοντες του «Συστήματος προσφυγιάς» , λίγη σχέση έχουν με ανθρωπιστικές κινήσεις ελεημοσύνης. Κάθε άλλο θα έλεγα. Είναι το κατά καιρούς αποτέλεσμα ισορροπιών και ανακατατάξεων μεταξύ δυνάμεων που το χρησιμοποιούν σαν μέσο εκβιασμού και πίεσης προς τους αντιπάλους τους στο χώρο των Βαλκανίων και της Εγγύς Ανατολής.

Ας πάψουμε λοιπόν να αυτομαστιγωνόμαστε για κάτι στο οποίο δεν φέρουμε καμία ευθύνη σαν λαός και ας πιέσουμε τους πολιτικούς μας να αναλάβουν τις ευθύνες τους τώρα που υπάρχει και αλλαγή φρουράς στην Ε.Ε. Η Ελλάδα έχει ιστορική εμπειρία επί του θέματος και πρέπει να της δοθούν τα μέσα να το διαχειριστή διπλωματικά, σε κατευθείαν επαφή με τους γείτονες της.

Ηλίας Τσαλίκης. (Μακρο-οικονομολόγος).

Προηγουμενο αρθρο
Η μυστική ζωή των γλάρων στη Λευκάδα
Επομενο αρθρο
Φιλικά παιχνίδια προετοιμασίας Νίκης Λευκάδας

Δεν υπάρχουν σχόλια

Γράψτε το σχόλιό σας

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.