HomeΕΠΙ ΠΑΝΤΟΣ ΕΠΙΣΤΗΤΟΥΣήραγγα ναι, διόδια όχι

Σήραγγα ναι, διόδια όχι

Η προοπτική κατασκευής υποθαλάσσιας ζεύξης Λευκάδας και Αιτωλοακαρνανίας με σύμβαση παραχώρησης δημιουργεί και την πιθανότητα «εισιτηρίου», κάτι που προκαλεί αντιδράσεις στην τοπική κοινωνία αφού θα καθιστά το πέρασμα ακριβό σπορ.

Όταν στις αρχές του 1980 οι Λευκαδίτες αναζητούσαν καλύτερες και μονιμότερες λύσεις για τη σύνδεση του όμορφου νησιού τους με την απέναντι στεριά, που δεν απέχει παρά μόνο λίγα μέτρα, δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι κάποτε θα υπήρχε περίπτωση να πληρώνουν και… διόδια για να φτάσουν στο σπίτι τους.

Μέσα στον Μάιο, το υπουργείο Υποδομών προτίθεται να προχωρήσει σε διαγωνισμό για την κατασκευή και εκμετάλλευση της υποθαλάσσιας ζεύξης του νησιού, έργο που θεωρείται ζωτικό για την ανάπτυξη της περιοχής, είναι αποδεκτό από την τοπική κοινωνία, αλλά έχει και ένα ευαίσθητο σημείο, τη σύμβαση παραχώρησης. Το μοντέλο κατασκευής από ιδιώτες δεν αποκλείει τη θέσπιση διοδίων από τον κατασκευαστή, ώστε να είναι ανταποδοτικό το έργο -κι αυτό προκαλεί αντιδράσεις.

«Τεράστιες συνέπειες»

Ηδη, το Δημοτικό Συμβούλιο Λευκάδας δηλώνει ότι συμφωνεί μεν με το έργο της υποθαλάσσιας σύνδεσης, το οποίο άλλωστε έχει αποφασιστεί από παλαιότερα νομαρχιακά συμβούλια ήδη από τις αρχές του 2000 και προβλέπεται από τον Γενικό Πολεοδομικό Σχεδιασμό, ζητάει όμως «να μην επιβληθούν διόδια για την υποθαλάσσια ζεύξη, γιατί θα έχει τεράστιες συνέπειες στην οικονομία της Λευκάδας και στη λειτουργία της γειτονικής περιοχής της Αιτωλοακαρνανίας».

Ενα τμήμα του πληθυσμού γειτονικών χωριών (Αγ. Νικόλαος, Πλαγιά κ.ά.), από την πλευρά της Αιτωλοακαρνανίας, στην ουσία αποτελεί μέρος του πληθυσμού της Λευκάδας, αφού εκεί πηγαίνει τα παιδιά του στο σχολείο, εκεί εργάζεται, εκεί ψωνίζει. Με τα διόδια, η Λευκάδα κινδυνεύει να χάσει όλη αυτήν την κίνηση περίπου 2.000 ανθρώπων σε καθημερινή βάση, οι οποίοι θα αναζητήσουν σταδιακά άλλες περιοχές, για να καλύψουν τις ανάγκες τους.

Η Λευκάδα συγκεντρώνει επίσης μεγάλο αριθμό επισκεπτών σε καθημερινή βάση από τις γύρω περιοχές (Βόνιτσα, Πρέβεζα, Πάλαιρος, Μύτικας κ.ά.), ιδιαίτερα το καλοκαίρι, που αναζητούν υπηρεσίες εστίασης ή ψυχαγωγία. Το κύριο πρόβλημα, συνεπώς, με τα διόδια είναι ότι πλήττουν την καθημερινότητα του νησιού, το οποίο αποτελεί πόλο έλξης ευρείας περιοχής της Δυτικής Ελλάδας.

«Ανταποδοτικότητα»

Από την άλλη πλευρά, το ερώτημα είναι αν μπορεί να κατασκευαστεί η υποθαλάσσια σήραγγα χωρίς να αναμένει ο κατασκευαστής έσοδα από διόδια. Το παράδειγμα της γειτονικής υποθαλάσσιας σήραγγας του Ακτίου δείχνει ότι το μοντέλο συνοδεύεται αποκλειστικά από διόδια. Για τον Δήμο Λευκάδας, «το έργο πρέπει να χρηματοδοτηθεί από δημόσιους πόρους και ευρωπαϊκά κονδύλια και όχι με σύμβαση παραχώρησης στη βάση της ανταποδοτικότητας», όπως αναφέρει η απόφαση του δημοτικού συμβουλίου.

Κατά την επιθεώρηση των έργων της Αμβρακίας τον Ιανουάριο, ο υπουργός Μ. Χρυσοχοΐδης, αναφερόμενος στην υποθαλάσσια ζεύξη, είχε πει ότι «το έργο, προϋπολογισμού 80 εκατ. ευρώ, περιλαμβάνει και τη δημιουργία μαρίνας μεγάλων ιδιωτικών σκαφών». Ο κατασκευαστής της σήραγγας θα μπορεί να αξιοποιήσει, δηλαδή, παράλληλα και μία νέα μαρίνα για μεγάλα γιοτ. Πέραν του ότι πολλοί στη Λευκάδα αμφιβάλλουν ότι τα έσοδα από τέτοιες χρήσεις μπορούν να καλύψουν κόστη ύψους 80 εκατ. ευρώ, τίθεται και θέμα τοπικού ανταγωνισμού, αφού στη Λευκάδα λειτουργεί ήδη μαρίνα και μαζί με άλλα έργα ελλιμενισμού που γίνονται ή προγραμματίζονται, καλύπτουν τις ανάγκες και φέρνουν έσοδα στην τοπική κοινωνία.

Μία πρόταση που κατατίθεται από πολλές πλευρές είναι να κατασκευαστεί ένα τούνελ με άλλες προδιαγραφές και με μικρότερο κόστος, ύψους 35 εκατ. ευρώ, τα οποία εκτιμάται ότι θα μπορούσαν να εξασφαλιστούν από δημόσιους πόρους -άλλωστε και η συντήρηση της πλωτής γέφυρας σήμερα, που αποτελεί την κύρια οδική είσοδο του νησιού, έχει υψηλό κόστος ανά έτος. Αυτό όμως είναι θέμα των ειδικών και του υπουργείου, το οποίο έχει και την ευθύνη του σχεδιασμού. Ενδέχεται, επιπλέον, η πρόσκληση ενδιαφέροντος να μη βρει επενδυτές, όπως έχει γίνει κι άλλες φορές στο παρελθόν για το ίδιο έργο. Το ερώτημα είναι αν τελικά οι οδικοί άξονες και τα έργα υποδομής στην Ελλάδα πρέπει να γίνονται υποχρεωτικά με ανταποδοτικό όφελος τα διόδια του «χρήστη», όπως ονομάζεται πλέον ο Ελληνας οδηγός και πολίτης…

Πηγή: Η Εφημερίδα των Συντακτών

Προηγουμενο αρθρο
Το «πέραμα» της Λευκάδας από το 1930 μέχρι το 1972
Επομενο αρθρο
Κική Δημουλά: Η Ιστορία τραβά το δρομολόγιό της ερήμην των ποιητών

1 Σχόλιο

  1. ΑΠΙΣΤΟΣ ΘΩΜΑΣ
    25 Απριλίου 2014 at 12:16 — Απάντηση

    Τετέλεσται! Όλοι είναι στο κόλπο. Κι ας κάνουν κοκορομαχίες μεταξύ τους ότι δήθεν σκοτώνονται μεταξύ τους. ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΡΓΟ χωρίς ανταποδοτικά οφέλη δεν μπορεί να “σταθεί”. Επομένως 1) Στην αρχή θα πούμε ΝΑΙ στο έργο, ΟΧΙ στα διόδια, ΟΧΙ στην περιβαλλοντική επιβάρυνση και θα είναι όλοι ευχαριστημένοι (όπως είναι πάντα οι Έλληνες όταν κάνουν βλακείες) 2) Το έργο θα κατασκευαστεί και ο Αυλαίμονας θα μπαζωθεί 3) Ο τότε Δήμαρχος (και οι λοιποί επίσημοι) θα καμαρώνουν στα εγκαίνια σαν γύφτικα σκεπάρνια 4) Θα έρθουν κάποια στιγμή και τα διόδια. Άρα μπορούμε όλοι (δηλαδή κόμματα και δημοτικές παρατάξεις) από τώρα να πανηγυρίζουμε γιατί όλοι “νικήσαμε”!

Γράψτε το σχόλιό σας

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.