HomeΕΠΙ ΠΑΝΤΟΣ ΕΠΙΣΤΗΤΟΥΣτην αμμόγλωσσα υπήρχαν και βράχια!

Στην αμμόγλωσσα υπήρχαν και βράχια!

Τα έργα διάνοιξης του διαύλου και ιδιαίτερα το κομμάτι που αφορούσε την αμμόγλωσσα προκάλεσε ζωηρό ενδιαφέρον από την αρχή κιόλας σε όλους του κατοίκους της πόλης της Λευκάδας.

Τόσο αυτή η ιστοσελίδα όσο και οι αναγνώστες έκαναν πολλές αναφορές με σκέψεις, παρατηρήσεις και σχόλια σε όλο το διάστημα εκτέλεσης των έργων. Οι λόγοι δεν ήταν ούτε αντιπολιτευτικοί προς την Αντιπεριφέρεια -αρμόδια για την εκτέλεση του έργου- ούτε κακοπροαίρετοι. Η παραλία της αμμόγλωσσας είναι στενά δεμένη με την ζωή των κατοίκων αυτής της πόλης, όσο καμιά άλλη παραλία.

Προς το τέλος της δεκαετίας του 1950, όταν οι άνθρωποι άρχισαν να χορταίνουν ψωμί και να «παίρνουν ανάσες», το κολύμπι στη θάλασσα απέκτησε κάποια μαζικότητα. Εκτός από φυσική άσκηση έγινε και μια καλοκαιρινή κοινωνική εκδήλωση. Η πόλη της Λευκάδας ήταν μικρή και φτωχή, δεν υπήρχαν αυτοκίνητα, μηχανάκια και λεωφορεία. Οι κολυμβητές έφταναν στην αμμόγλωωσα με βάρκες που ξεκινούσαν από το λιμάνι της πόλης. Άραζαν στα σκαλάκια μπροστά στον Αγγλικό μόλο. Οι οικογένειες κατέβαιναν και κολυμπούσαν εκεί παραδίπλα.

Φωτογραφία στα βραχάκια της αμμόγλωσσας 1977. Εικονίζονται τα αδέρφια Ρομποτή. Ευγενία, Γιώργος, ο μικρός Τάκης, με την μητέρα τους στα αριστερά.

Αργότερα στη δεκαετία του 1970 άρχισε η μετακίνηση, των νεαρών κυρίως κολυμβητών, μπροστά στις καμπίνες του τουριστικού περιπτέρου. Στη συνέχεια και μετά την εξάπλωση του αυτοκινήτου πήρε τη θέση που έχει μέχρι σήμερα, η παραλία μπροστά από το εργοστάσιο του ΤΑΟΛ. Ουδέποτε όμως η αμμόγλωσσα έχασε τους πιστούς φίλους της.

Αυτός είναι ο λόγος του ζωηρού ενδιαφέροντος για την τύχη της παραλίας. Οι νέοι που μεγάλωσαν περνώντας τα καλοκαίρια τους εκεί, γνωρίζουν την παραλία σπιθαμή προς σπιθαμή. Γνωρίζουν τα βράχια που υπήρχαν, τον κυματισμό της θάλασσας, την ποιότητα της άμμου. Μεγάλωσαν ακόμα έχοντας μπροστά στα μάτια τους το φάρο και έναν εκπληκτικής ομορφιάς, αρχιτεκτονικής και αντοχής τοίχο.

Οι βράχοι που βρίσκονταν στη θάλασσα τόσο δίπλα όσο και πίσω από τον φάρο, δεν μεταφέρθηκαν σε εκείνο το σημείο από τον Ποσειδώνα! Τοποθετήθηκαν από σοφούς σχεδιαστές για να ανακόπτουν την μανία των κομμάτων. [τοποθετηθήκαν είτε με την κατασκευή του Αγγλικού λιμανιού είτε μεταγενέστερα (1905) με την διάνοιξη του διαύλου]

Οι παλαιότεροι θυμούνται εποχές που τα κύματα ήταν τόσο μεγάλα που περνούσαν τον τοίχο. Όλοι όμως θυμόμαστε τη φύση να λειτουργεί με αρμονία σ΄ αυτό το σημείο. Τα κύματα να σκάνε στα βράχια χαρίζοντας ένα όμορφο θέαμα και ο τοίχος -που έχει ζωή πάνω από 100 χρόνια- να μένει ανέπαφος.

Οι βράχοι που βρίσκονταν δίπλα αλλά και πίσω από τον φάρο, λόγω των έργων αφαιρέθηκαν. Στο πίσω μέρος του φάρου τοποθετήθηκαν σωροί από πέτρες που καταπλάκωσαν σχεδόν όλη την μικρή παραλία.

Πριν

Σημερινή εικόνα

Δίπλα στο φάρο, στα δεξιά όπως κοιτούμε τις εικόνες, στη θέση των μεγάλων βράχων που υπήρχαν, τοποθετήθηκαν μικρές πέτρες. Χτες, χωρίς αέρα, το κύμα έφτανε στο πλακόστρωτο. Οι μικρές και λίγες πέτρες δεν ήταν ικανές να το εμποδίσουν στο ελάχιστο. Μπορούμε να φανταστούμε τι θα συμβαίνει σε μεγάλα κύματα που είναι συχνό φαινόμενο στην περιοχή.

Σημερινές εικόνες

Δεν είμαστε ειδικοί, αλλά επειδή ούτε η φύση ούτε η επιστήμη βαδίζουν κόντρα στην λογική, αν δεν τοποθετηθούν επί πλέον βράχοι σ΄ αυτό ακριβώς το σημείο, το κύματα ανεμπόδιστα θα χτυπούν αλύπητα τον τοίχο με ότι αυτό συνεπάγεται για την τύχη του.

Με τα μέχρι σήμερα αποτελέσματα του έργου, ίσως θα πρέπει να σκεφτούμε πως φτάσαμε ως εδω. Η μέθοδος που ακολουθούνταν μέχρι το έτος 2000 περίπου, με την περιοδική εξόρυξη της άμμου με βυθοκόρο, ήταν πιο αποτελεσματική και συμβατή με την λειτουργία της φύσης. Η άμμος έκανε έναν κύκλο και επέστρεφε εκεί που ξεκίνησε. Αυτή η μέθοδος δεν είναι ξεπερασμένη. Χρησιμοποιείται ευρύτατα σε χώρες που υπάρχουν περιβαλλοντικές ευαισθησίες και μεταχειρίζονται τεχνικές συμβατές με τη φύση. Εμείς σταματήσαμε για πάνω από μια δεκαετία την εξόρυξη της άμμου. Ο δίαυλος κόντεψε να κλείσει. Θυμηθείτε τις καθημερινές προσαράξεις πλοίων. Το μεγάλο έργο ήρθε ως η μοναδική λύση.

Αυτά είναι τα μεγάλα έργα. Στη μελέτη, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, φαίνεται να αγνοήθηκαν βασικές αρχές της θάλασσας που γνωρίζουν οι ψαράδες, αλλα οχι οι μελετητές!

Προηγουμενο αρθρο
Τα Επτάνησα ταξιδεύουν στην Αθήνα! – «Αφιέρωμα στην Επτανησιακή Γαστρονομία»
Επομενο αρθρο
Τα σπίτια στη ζωή του Άγγελου Σικελιανού

Δεν υπάρχουν σχόλια

Γράψτε το σχόλιό σας

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.