HomeΕΛΙΞΗΡΙΑ ΜΝΗΜΗΣΣτους Πηγαδισάνους κάποτε…

Στους Πηγαδισάνους κάποτε…

Τυχαία βρήκα αυτή τη φωτογραφία στο facebook. Εκπληκτική φωτογραφία. Με άγγιξε βαθειά. Είναι το χωριό μου. Παρότι είναι ίσως τραβηγμένη προτού γεννηθώ, με συγκίνησε και με γύρισε πολλά χρόνια πίσω. Ίσως είναι τραβηγμένη στις αρχές της δεκαετίας του ’50. Δεν μπορώ δυστυχώς να αναγνωρίσω τα πρόσωπα. Μου είναι όμως γνώριμος ο τόπος και η κοψιά των ανθρώπων. Είναι σχεδόν ίδιες με τις δικές μου παιδικές μνήμες.

4

Στα σκαλοπάτια της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου στους Πηγαδισάνους. Η εκκλησία βρίσκεται δίπλα στο δρόμο. Ένα τεράστιο πουρνάρι φυτρωμένο πάνω στο βράχο, έχει γίνει ένα μαζί του. Τόσο που δυσκολεύεσαι να αναγνωρίσεις ποιο από τα δυο περισσότερο συγκρατούν την εκκλησία.

Ελάχιστοι άνδρες, μόνο γυναίκες και παιδιά. Τόσα πολλά παιδιά μαζεμένα! Φοράνε κοντά παντελονάκια! Και οι μεγαλύτερες κοπέλες με την παραδοσιακή Λευκαδίτικη φορεσιά της ανύπαντρης.

«…Πηγαδισάνοι το χωριό με τα πολλά πηγάδια. Όλα τους αναβρυτικά χαρίζουν τ’ αθάνατο νερό…

Γνώρισε το χωριό μέρες καλές μέχρι τον πόλεμο του σαράντα. Στα καλοφούρτουνα τα χρόνια, τρανοί οι Πηγαδισάνοι, με πάνω από τετρακόσους πενήντα κατοίκους….

Που είναι το διθέσιο Σχολείο με τους ογδόντα μαθητές;…»

Ανέκαθεν είχε την πρωτιά στο λάδι. Προϊόν πόρεψης και ανταλλαγής για ό,τι στερούνταν το χωριό.

Κρασί γέμιζαν τα βαγένια και περίσσευε.

Στάρι οι Πηγαδισάνοι λιγοστό. Με τις κακοχρονιές ούτε για μόσχος που λέει ο λόγος. Τρέχανε οι γυναίκες στο ξενοδούλι στο Ξηρόμερο, και το βόλευαν το ψωμί. Αν και λιγοστό το στάρι πολλά τ’ αλώνια.

Δυο εκκλησιές μεσ’ το χωριό, οι Άγιοι Ανάργυροι, η Μητρόπολη. Ο άγιος Νικόλαος, κτητορική των Μικρωναίων. *

*Από το βιβλίο του Γιάννη Αθηνιώτη «Οδοιπορικό Λευκάδας», Λευκάδα, 1989.

Προηγουμενο αρθρο
20 εικόνες που κόβουν την ανάσα
Επομενο αρθρο
Συγχαρητήριο μήνυμα Μητροπολίτη κ. Θεοφίλου προς επιτυχόντες Πανελ. Εξετάσεων 2015

1 Σχόλιο

  1. Παϊσιος
    29 Αυγούστου 2015 at 13:00 — Απάντηση

    Είναι τραβηγμένη το 1960 (+- 2). Αναγνώρισα την αφεντομουτσουνάρα μου (με τον μακαρίτη τον πατέρα μου). Έχω στην (ασθενή) μνήμη μου την εντύπωση ότι η εν λόγω φωτογραφία τραβήχτηκε με την ευκαιρία κάποιου γάμου (την Κυριακή μετά το Πάσχα). Αχνά θυμάμαι τη σκηνή (επειδή ντρεπόμουν για τα ρούχα που φορούσα. Είχα ένα σακάκι που χώραγε δύο σαν και μένα μέσα. )

Γράψτε το σχόλιό σας

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.