Στο πανηγύρι του Αη Θωμά! (ανανέωση)

Οι παλαιότεροι θυμούνται καλά το πανηγύρι του Αγίου Θωμά, σαν σήμερα. Το εκκλησάκι βρισκόταν στη σημερινή οδό Ανασπάσεως, λίγο παραπάνω από το κτίριο που στεγάζεται η Μητρόπολη. Για τους κατοίκους της πόλης τα παλιότερα χρόνια, η γιορτή του Αγίου Θωμά εκτός από τη θρησκευτική χροιά που είχε, ήταν μια ευκαιρία να κάνουν ένα μεγάλο περίπατο στην εξοχή της Λευκάδας. Τα πιτσιρίκια της εποχής εκείνης, θυμούνται σήμερα με νοσταλγία τη γλύκα που είχαν τα στρογγυλά πασχαλινά κουλούρια, που πουλούσαν οι μικροπωλητές, περασμένα σε σπάγκο.

Το εκκλησάκι του Αγίου Θωμά χτίστηκε το 1734 από τον ντόκτορα Παναγιώτη Βαφέα. Στη δεκαετία του ’60 λειτουργούνταν από τον ιερέα του Αγίου Μηνά.

Σήμερα στη θέση της εκκλησίας υπάρχουν δυο πέτρινοι τοίχοι πνιγμένοι στη βλάστηση -χρειάζεται πολλή προσοχή να τους αναγνωρίσεις. Όπως έγραψε ο Νίκος Βαγενάς: «Σήμερα μόνον το εξωκλήσι του Αγ. Θωμά δεν υφίσταται καθ’ ότι υπέστη, άνευ κοινωνικού αποχρώντος λόγου, τον αιφνίδιον δια κατεδαφίσεως θάνατον.»

21/4/2015

Το παραπάνω μικρό άρθρο γράφτηκε μετά από υπενθύμιση παλαιού Λευκαδίτη και έχοντας ελάχιστα στοιχεία στη διάθεσή μας. Μετά τη δημοσίευσή του διαπιστώσαμε με έκπληξη, ότι υπάρχουν πολλές και ανεξίτηλες μνήμες, όχι μόνο από το πανηγύρι του Αη Θωμά, αλλά και από το χώρο και την εκκλησιά που φτάνουν μέχρι το τέλος της δεκαετίας του ‘80.

Προσθέτω παρακάτω τα πολύ ενδιαφέροντα σχόλια από το facebook:

«Το πανηγύρι του Αη Θωμά ήταν η αποχαιρετιστήριά μας βόλτα στις πασχαλιάτικες διακοπές. Κρατούσαμε λαμπροκούλουρα σε αρμαθιά που τα αγοράζαμε από τον Μαραγκό …που τον άλλο καιρό πουλούσε πασατέμπο..»

«Φεύγοντας είχαμε στο χέρι λαμπροκούλουρα περασμένα σε αρμαθιά. Εκεί πηγαίναμε εκδρομή με το Δημοτικό Σχολείο, κάποιες φορές.»

«Πιτσιρικάς το θυμόμουν μέσα στις ελιές γεμάτο κόσμο τριγύρω, τώρα βλέπω γεμάτο οικοδομές τριγύρω.»

«Όχι μόνο κουλούρια στο σπάγκο αλλά και αγλειφούτσες πουλούσαν.»

«Εκεί στον Άγιο Θωμά πάντοτε ήταν και φωτογράφος, εγώ μικρός έχω τρεις φωτογραφίες.»

Στα μέσα τις δεκαετίας του ’80 στην περιοχή υπήρχαν μόνο τρία σπίτια. Για τα παιδιά της μικρής γειτονιάς το εκκλησάκι του Αγίου Θωμά και το χτήμα που το περιβάλει, ήταν εκτός από χώρος παιχνιδιού και χώρος… εξερεύνησης. Τα παιδιά θυμούνται το εκκλησάκι πάντα ανοιχτό. Έμπαιναν με μεγάλη ευκολία στο εσωτερικό του, ακόμα και στο ιερό. Θυμούνται τα άμφια του ιερέα, τα ευαγγέλια, τα βιβλία στο ψαλτήρι. Ήταν στον μόνο χώρο που δεν έκαναν ζημιές. Δεν τους το είχε απαγορεύσει κάποιος, αλλά έτσι όπως ήταν όλα στη θέση τους, έδινε την εντύπωση, ότι θα μπορούσε ανά πάσα στιγμή να λειτουργήσει…