HomeΕΠΙ ΠΑΝΤΟΣ ΕΠΙΣΤΗΤΟΥΤαξίδι Λευκάδα – Αθήνα με διόδια και Γέφυρα

Ταξίδι Λευκάδα – Αθήνα με διόδια και Γέφυρα

Συντόμευσε το ταξίδι από τη Λευκάδα προς την Αθήνα, μετά την (σχεδόν) ολοκλήρωση του αυτοκινητόδρομου Πάτρα -Κόρινθος και την ολοκλήρωση του τμήματος της Ιόνιας Οδού από Αμφιλοχία μέχρι τη Γέφυρα του Ρίου.

Δεν είναι μόνο ότι συντόμευσε η διαδρομή -πράγμα πολύ σημαντικό για τη χρήση ενός αυτοκινητόδρομου- αλλά κυρίως έγινε ασφαλής. Ο οδηγός κινείται με άνεση, δεν χρειάζεται να κάνει επικίνδυνες προσπεράσεις και οδηγεί με ηρεμία.

Όταν το 2007 (ίσως και νωρίτερα;) ξεκίνησε η κατασκευή της Ολυμπίας Οδού,  δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι θα χρειάζονταν τόσα χρόνια για να ολοκληρωθεί. Το έργο παρότι παραδόθηκε και έγιναν και τα σχετικά εγκαίνια, δεν είναι ακόμα ολοκληρωμένο. Κάθε τόσο ο αυτοκινητόδρομος διακόπτεται και οι γνωστές μας κόκκινες διαχωριστικές κορίνες εμφανίζονται, βάζοντας μας στη στρούγκα, έτσι, για να μην ξεχνάμε σε ποια χώρα ζούμε.

Αυτές οι κόκκινες κορίνες μοιάζουν να έχουν γίνει η πληγή των αυτοκινητόδρομων της Ελλάδας. Είναι καθημερινή εικόνα και στον ήδη από χρόνια, έτοιμο αυτοκινητόδρομο Κορίνθου – Αθήνας. Όποτε χρειάζεται να γίνει κάποιο μικροεργάκι, να κοπούν χορτάρια κ.λ.π. τοποθετούνται κορίνες και κλείνει το ένα ρεύμα κυκλοφορίας. Έτσι απλά.

Τόσο οι κορίνες όσο και οι ακαλαίσθητες εγκαταστάσεις των διοδίων που αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο, δίνουν την εντύπωση ότι οι αρμόδιοι είναι αταξίδευτοι! Πως δεν έχουν βγει από τα σύνορα της χώρας. Κι αν έχουν βγει, δεν έχουν ταξιδέψει στους αυτοκινητόδρομους της Ευρώπης.

Ο σκοπός ενός αυτοκινητόδρομου είναι να παρέχει ασφάλεια, σε όσους κινούνται και να προσφέρει απρόσκοπτη κίνηση στα αυτοκίνητα. Με απλά λόγια να ξέρεις ξεκινώντας για έναν προορισμό, τι ώρα θα φτάσεις ακριβώς, για να προγραμματίσεις τη ζωή και τις δουλειές σου. Στους ευρωπαϊκούς αυτοκινητόδρομους πολύ σπάνια, και για εξαιρετικούς λόγους κλείνουν ένα ρεύμα κυκλοφορίας. Μικροεπισκευές και μικροέργα εκτελούνται κατά την διάρκεια της νύχτας, που η κίνηση είναι κατά πολύ μειωμένη.

Το θέμα των διοδίων είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία ελλαδικού τύπου. Αυτοκίνητα από δυο ή τρεις λωρίδες κυκλοφορίας στριμώχνονται να μπουν σε τρύπες περάσματα! Δημιουργούνται άθλιες εγκαταστάσεις με κουτιά που προορίζονται για εργαζόμενους, τρύπες για να περνάμε, είτε πληρώνουμε μετρητά είτε όχι, όταν στον υπόλοιπο πολιτισμένο κόσμο αυτές οι εγκαταστάσεις γκρεμίζονται και χρησιμοποιούνται τα ηλεκτρονικά διόδια.

Από το 2013 που ταξίδεψα στην Αυστρία, υπήρχαν ηλεκτρονικά διόδια στους αυτοκινητοδρόμους. Υπήρχαν μάλιστα και σε ένα μικρό κομμάτι της Σλοβακίας που χρειάστηκε να διασχίσουμε. Μια απλή καρτούλα την οποία φορτίζεις και στα καφέ των αυτοκινητοδρόμων, την κολλάς στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου και αυτό που χρειάζεται, είναι, να παρακολουθείς πότε «αδειάζει» από χρήματα, για να την γεμίσεις. Στα σημεία των αυτοκινητοδρόμων που υπάρχουν τα μεταλλικά πλαίσια (αυτά που παρέχουν πληροφορίες), υπάρχουν ηλεκτρονικά ματάκια και χρεώνουν αυτόματα την κάρτα. Ούτε σταμάτα, ξεκίνα, ούτε μάζεψε ψιλά, ούτε μπες στη γραμμή, ούτε ο μάγκας από δίπλα να σου πεταχτεί μπροστά. Έτσι απλά. Ούτε τερατώδεις εγκαταστάσεις κατά μεσής του δρόμου, ούτε τρύπες για περάσματα.

Μπορούμε όλοι νομίζω να μαντέψουμε την προτίμηση του ελληνικού κράτους στα διόδια και στην γραφειοκρατία τους! Εκτός των άλλων αδυναμιών στην οργάνωση του κράτους, υπάρχουν και οι ρουσφετολογικοί διορισμοί. Μια χώρα που δεν είναι σε θέση να ανοιχτεί και να δημιουργήσει μέσω της οικονομίας της θέσεις εργασίας, τάζει και εισπράττει ψηφουλάκια μέσα από διορισμούς στα διόδια!

Τα διόδια πρέπει να έχουν συγκεκριμένο σκοπό.  Τα χρήματα που συγκεντρώνονται πρέπει να χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για την συντήρηση και τη βελτίωση των αυτοκινητόδρομων. Στη χώρα μας είναι άγνωστο με ποιο τρόπο και για πιο σκοπό γίνεται η τιμολόγηση των διοδίων. Το κράτος δεν συνηθίζει να μας πληροφορεί πως ξοδεύονται τα χρήματα που πληρώνουμε. Πληρώναμε τόσα χρόνια για ένα δρόμο έκτρωμα (Πάτρα – Κόρινθο) και κανένας δεν ξέρει που πήγαν αυτά τα χρήματα, ούτε πόσα ήταν.

Προσωπικά, μέχρι σήμερα στον μόνο δρόμο που βλέπω τα χρήματα των διοδίων να έχουν ανταποδοτικό χαρακτήρα, είναι η Αττική Οδός. Ο δρόμος δόθηκε στην κυκλοφορία το 2004. Μέχρι σήμερα έχεις την αίσθηση πως δεν πέρασε ούτε μια μέρα. Και δεν μιλάω για το οδόστρωμα, αλλά για την σήμανση, την αυτόματη πληροφόρηση, τον καλλωπισμό και πολλά άλλα, που κάνουν το ταξίδι ευχάριστο.

Ταξίδεψα πρώτη φορά στους αυτοκινητόδρομους της κεντρικής Ευρώπης το 1985 και τελευταία το 2013. Βλέποντας το πλήθος των κουτιών «μπούμστρων» (διόδια), που βολιάζουν τους αυτοκινητόδρομους σήμερα, έχω την αίσθηση πως στην Ελλάδα, βαδίζουμε ολοταχώς στη δεκαετία του ’80! Και δεν είναι μόνο τα διόδια, δυστυχώς…

Το κόστος του ταξιδιού Λευκάδα -Αθήνα – Λευκάδα με τη γέφυρα και διόδια -μέσω Αττικής Οδού- ανέρχεται σε 51,80 ευρώ. Υπάρχουν έτοιμες δυο εγκαταστάσεις διοδίων που δεν λειτουργούν ακόμα.

Προηγουμενο αρθρο
Ο δρόμος της Σουμάδας
Επομενο αρθρο
Νέος πρόεδρος του Τηλυκράτη ο Θανάσης Καραγιάννης

1 Σχόλιο

  1. takisM
    28 Ιουνίου 2017 at 17:21 — Απάντηση

    Θα μου επιτρέψετε να προσθέσω όμως οτι το κόστος των διοδίων μειώνεται αν συνυπολογίσουμε τη λιγότερη φθορά των αυτ/των, την οικονομία στα καύσιμα και φυσικά το χρόνο μετάβασης (όπως είπατε προηγουμένως).

Γράψτε το σχόλιό σας

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.